Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 21*

Gespannen kijken we naar Sarah en River die druk in gesprek zijn. River blikt kort naar ons en knikt dan. Ze lopen onze kant uit. 

'Vergeef me maar ik denk dat ik beter voor zijn eigen veiligheid achteraan zit.' Ze stapt uit en neemt samen met Sarah achteraan plaats. River komt vooraan zitten. Kort kijken we elkaar even aan. 

'Ready.' Zeg ik en laat de motor even ronken. 

'Yes, you go girl.' Schreeuwt Sarah. 

Lachend kijk ik via de spiegel naar Emely en geef haar een knipoog. Ze begrijpt dat ik wil zeggen dat ik het haar vergeef. Ik geef gas en rij de straat op.

De radio die zachtjes speelt  is het enig wat de stilte verbreekt. 

De eerste minuten was er een spanning die duidelijk voelbaar was voor iedereen. 

Behalve voor Sarah, die begon haar kruisverhoor bij River. Ze stelde hem de meest gênantste vragen die ze kon bedenken maar die gingen al vrij snel over naar normale vragen over zijn leven en familie en zo. 

Zo weet ik dat hij een zus had, maar die is overleden tijdens een auto ongeluk. Zijn ouders werken veel, vandaar dat hij op internaat zit, want in alleen zitten in huis daar had hij geen zin in. Zijn oma en opa zijn echte schatjes volgens wat hij vertelde.

Sarah stelden zelfs vragen waarop we moesten lachen als we het antwoordt van River hoorden. 

Ze heeft haar verhoor gestaakt en nu genieten we van de aangename stilte die er heerst in de auto. De spanning die er in het begin was in volledig weg. Dus stiekem ben ik Sarah dankbaar. 

Het geluid van Emely haar gsm is het volgende wat de stilte verbreekt. Ze neemt op en begint een gesprek met de persoon aan de andere kant van de lijn. 

'Wat, en is alle oké. Wat is er gebeurd.' Bezorgd werp ik een blik in de spiegel en merk dat er tranen over haar wangen lopen. 

'Ik neem het eerste vliegtuig naar je toe.' Is het laatste wat ze zegt en dan hang ze op. 

'Het was tante Marie. Het gaat niet goed, ze ligt in het ziekenhuis. Ze denken dat ze niet lang meer heeft.' Als de woorden haar lippen verlaten komen er ook tranen bij Sarah. 

'Jullie hebben dezelfde tante?' Vraag River. 

'Ja, mijn mama en haar mama zijn half-zussen.' Legt Sarah uit. 

'We moeten naar haar toe, kan je ons afzetten bij een luchthaven die het dichts bij is.' Vraagt Emely me. 

'Tuurlijk lieverd.' Ik tik River aan. 

'Kun je even voor mij kijken waar er één dichtbij is.' Vraag ik. Hij knikt en even later geeft hij mij instructies over hoe ik moet rijden. Na een tiental minuten komen we aan.  Emely en Sarah hebben online nog tickets kunnen kopen dus dat zou geen probleem moeten zijn. 

We stappen uit. 'Laat me iets weten hoe het gaat daar.' Zeg ik en trek Emely en Sarah in een knuffel. 

'Weet je zeker dat we niet mee moeten naar binnen.' Vraag ik nog eens voor de zekerheid. 

'Nee, nee. Het is al super lief van je om ons naar hier te brengen.' Ik knik. 

'Sterkte.' Zeg ik ze nog voor ze vertrekken richting de ingang. Ik leun naast River tegen de motorkap en zwaai nog even kort naar hen voor ze uit mijn zicht verdwijnen. 

'Nog steeds benieuwt hoe een auto aan 200 rijdt?' Grijns ik naar River terwijl ik naar mijn kant loop. 

'Zo speciaal kan het niet zijn toch.' Grijzend neemt hij plaats. Ik lach en start de auto terug. 

'We zullen zien. Pis mijn zetels niet onder van de schrik hé straks.' Ik geef hem plagend een kneepje in zijn arm. 

'Whooeeehooeeee.' Schreeuwend als een blij kind zit River naast me. 

Ik lach en zigzag tussen de andere auto's door. Een paar kijken me boos aan of toeteren naar me. Maar hee, dit is een weg waar je 200 mag, rijd dan niet als een oma negentig hé. Ik geef nog wat gas bij. 

'Wtf Chloé, dit is gestoord gewoon.' Gilt hij. Lachend minder ik vaart en kijk River kort aan. 

'Wahjoo, wat was me dat zeg.' Nog steeds overdonderd kijkt hij me aan. 

'Je hebt toch niet in je broek gedaan hé?' Vraag ik lachend wat me een speelse duw tegen mijn arm oplevert. Ik grinnik en rij terug naar het internaat. 

Onderweg babbelen we wat over koetjes en kalfjes. Lachend komen we aan terug op de parking van school. Alhoewel we er zijn stapt geen één van beide uit. Ik draai mijn hoofd en kijkt River aan. Hij blijft gewoon naar buiten kijken. 

Op deze momenten wens ik dat de maffia gewoon niet bestaat en dat ik gewoon een normaal tienerleven kan leven. Dan kon ik wel een relatie met hem aangaan zonder dat ik bang moest zijn dat ik zijn leven in gevaar breng met mijn wereldje. Ik zucht zacht wat River naar me laat kijken.

We kijken elkaar aan zonder wat te zeggen maar weeral doen onze ogen dat veel beter dan onze woorden zouden doen. 

Hij buigt voorover en plant lippen op de mijne. Mijn verlangens nemen mijn lichaam over en zoenen terug. Hij vraagt toestemming die ik hem geeft. Onze tongen spelen een dominant spel die hij wint. Een hand ligt in zijn haar terwijl de andere rust op zijn borstkas. Hijgend kijken we elkaar terug aan. Zijn lippen zijn gezwollen wat wil zeggen dat de mijne dat ook zijn. 

'Sorry, ik had niet mogen terug zoenen. Ik wil je geen valse hoop geven.' Mompel ik terwijl ik naar mijn handen kijk die op mijn schoot liggen. 

'Ik zou maar goed oppassen de komende dagen want ik moet je nog serieus terug pakken van wat je gedaan hebt.' Negeert River mijn zin. Ik grinnik en open mijn deur.

'Moet ik nu bang zijn.' Geamuseerd kijk ik hem aan en stap dan uit. Ik wacht tot hij ook uitgestapt is en sluit dan mijn auto. 

'Dat was de bedoeling ja.' 

'Mislukt.' Lach ik.

------------------------------------------

Comment 💬

vote ⭐

and follow 💙

XOXO