ᴀᴍɪʏᴀɴᴇ ᴍᴀꜱᴜᴍ🕊 (Kırık Kalpler Serisi 1, 2, 3)

💥༻51. Bölüm༺💥

"İyi misin... niye geldin!"

Sinanın hafif ve kısık sinirli sesiyle ona döndüm .

"İyiyim ama biran önce bebeklerime gidersem çok daha iyi olacağım, ve diğer soruna gelirsek ,senin için gelecek halim yok ya abimle kandırdı beni.."

Sinan bunları benden duyunca kafasını yere eğip üzgün bir şekilde yürüdü.

"Biliyorum benim için gelmediğini... ama ne olursa olsun genede kimse için bile bu delilerin yanına gelmemen gerekiyordu."

"Haklısın..Kimse bebeklerim kadar değerli değil..Zamanı birazcık geri alsam asla böyle bir saçmalık yapmazdım. "

"Onlar nasıl?.."

"Kimler, Çocuklar mı?"

"Evet.."

"Kötüler sen ortadan kaybolunca hepsi seni aradı ama bulamayınca hepsi kafayı yedi desem yeridir galiba. "

"Onları sormuyorum!"

"Neyi soruyorsun be adam başka çocuklar varda benim mi haberim yok?.. "

Kulağımdaki gülüşme sesleriyle sinirlendim.

"Ne gülüyorsunuz be sizde!!"

Bunu sesli söylediğime inanamıyorum!
Kendimle ilgili şunu öğrenmiş oldum bir daha asla ve asla bebeklerimden ayrılmayacağım .

Serkan manyağı durup bana baktı.

"Ne dedin?"

"Hiç bir şey demedim. "

Şüphelenmiş gibi bana baktı bir adım atarak bana doğru gelirken ağzımdan onu durduracak sözler çıktı.

"Hepsi senin yüzünden, ne konuştun be bir susmadın gitti Sinan, kafamı şişirdin."

Sinan bana şaşkınca baktı,
Kafayı mı yedim kızım der bakışlarıyla .

"Neymiş çocuklar nasılmış, kötü diyince onları sormuyorum diye kızıyorsun hangi çocukları soruyorsun be adam sanki bizim çocuklarımız va-"

Aklıma gelen bebeklerimle Sinan'ın sorusunu şimdi anlamıştım!
Kulağımdaki gülüşmelerin sebebini de!

"Aaaa vardı demi bizim çocuklarımız. Ya bu soru öyle mi sorulur! Bak şuan bile onlardan ayrı olduğum için kafayı yiyecegim, ben ne salaklıkla bebeklerimi bırakıp geldim, üstüne üstlük birde Asaf Arası Şeyda tehlikesiyle birlikte bıraktım !.."

Bana bakan şaşkın ikiliye bakıp konuşmama devam ettim.

"Rica etsem beni aldığınız yere bırakır mısınız , ben anneyim be sizin düşmanlığınız beni bağlamaz! Valla terlikle döverim sizi!"

Serkan benim söylediğim sözler içinde, ben anneyim dediğimde niye öyle bir yüz ifadesi üzgün olmuştu?

Anne olmak bazen zor ve kötü bir şeymiş karışımda öyle üzgün duran Serkan'ı görünce anladım .

"Ne oldu sen niye öyle üzüldün?.."

Benim sorumla Sinan, Serkan'a baktı benim gördüğümü görmediği kesindi öküzün!

Serkan daldığı düşüncelerinden benim sorumla kendile geldi, bana öyle bir baktı ki, neye şaşırmıştı soruma mı, yoksa yarasını görmüş olmama mı?

"Üzülme be ,kocaman adam olmuşsun, O annelik yapmadıysa onun ayını koca adam. Hem ne derler kıran kırılır..Boşverrrrr .Yaşıyor mu?"

"Sen..Sen nasıl?"