Chapter Two

17 1 0
                                    

Nagising ako dahil sa malakas na sigaw ni Cass, she really needs to know the right time for her to shout. Ayaw ko pang gumising kasi hindi ako pinatulog agad ni Chris kagabi, he keeps on texting me and nakakairita kasi kung hindi ko siya rereplyan he will call me. He can really act like a bitch when he wants.

I was about to get up ng biglang pumasok si Cass sa kwarto ko at sumigaw-sigaw. Nag hy-hysterical na naman to. Hay Cassandra Dee.

“Bree!!! I can’t omg. Bree girl, omg omg omg o—“ she keeps on jumping. I thought she was happy but sa nakikita ko her face is scrunched and masasabi kong she’s not happy kung ano man ang nalaman niya. But I couldn’t care more because of my freaking head, ah, I feel so dizzy. Kaya di muna ako bumangon agad-agad.

“WAIT! Cassandra! Ano ba? Anong balita yan na kailangan mo talagang sumigaw sa umaga at kailangang mambulabog ng tao. Cass, I’m too sleepy to listen.” then napahawak ako sa ulo ko, ah, my eyes. Gusto ko pa talagang matulog. Si Cass naman kasi eh, bad timing.

She pouted and I saw sadness in her eyes. Gosh this girl is frustrating. “Oh cmon cass, you know that I’m really grumpy in the morning naman diba? I’m sorry if I acted that way. Sorry…” Lumapit ako sa kanya and put my right hand to her left shoulder. I can’t walk straight; I have a freaking headache for pete’s sake.

“I know Bree, I’m sorry too, but.. kasi…ano, ah.. I really need your help. Uhm, I have something to say Kasi ako ah..” And tumingin siya sa baba while playing with her fingers. Seriously Cassandra? Parang bata to. I just rolled my eyes.

“Are you pregnant?” I whispered.

Her eyes widened and I can see that she didn’t expect that. Expect niya siguro na tatanungin ko na siya kung ano, kasi ganyan naman kami palagi eh pero may pagkakataon na ayaw naming pag-usapan ang mga problema namin kaya niyayakap nalang namin ng isa’t-isa pero hindi ganito. Haha, na badtrip to for sure. Pambawi ko *winks* Well, that was out of the blue anyways.

“KIMBERLY BREE MONTELVO! Leche ka! Nako babaeng ka, pagnakalapit talaga ako sayo, patay ka sakin!” then we started running. Yes para kaming mga bata, kahit na matanda na kami para dito. 

 Nakita kong hingal na hingal siya sa pagtakbo, natatawa nalang ako at humahawak sa tiyan ko. Minsan talaga nagiging abnormal na kami.

At nung napagod na ako, pumunta ako sa couch at umupo. Well, atleast naka exercise na ako. Haha!

“Cass, ayaw ko na. I’m tired..hoo!"

Destiny's Magical Ways (Transferred to my other ACCOUNT)Where stories live. Discover now