Κάτω Από Το Χώμα.

Κεφάλαιο 2ο.

Φαίνεται αγχωμένος.

"Πρέπει να προσέχεις Eric, ποιος ξέρει τι θα ακολουθήσει μετά τις χαρακιές στο αμάξι σου;" Λέει αρκετά δυνατά για να ακούσω και εγώ. "Τι; Πότε έγινε αυτό Eric γιατί δεν μου το είπες;" Τον πλησιάζω και κάθομαι απέναντί του ώστε να μπορέσω να τον κοιτάξω.

"Δεν ήταν κάτι." Χαρίζει ένα θυμωμένο ύφος στον Stephen. "Απλά κάποιος ηλίθιος θεώρησε καλή πλάκα να μου χαράξει την BMW." Γυρίζει σε μένα χαρίζοντας μου ένα πλατύ χαμόγελο.

"Άρα σε συνδυασμό με τις απειλές του πατέρας σου -που ούτε αυτό μου ανέφερες- την διάρρηξη στο γραφείο της μητέρας σου και τις χαρακιές στο αμάξι έχουμε τρία άσχετα γεγονότα;" Ρωτάω ειρωνικά-αγχωμένη.

Το χέρι του πλησιάζει το πόδι μου και εγώ απομακρύνομαι. "Δεν λέω ότι είναι άσχετα, ίσως να είναι σημαντικά απλά δεν στα λέω γιατί ξέρω πως θα ανησυχήσεις." Αφήνω μια κουρασμένη ανάσα που ένιωθα ότι κρατούσα χρόνια όσο συνέχιζα να τον κοιτάζω.

"Συγγνώμη." Μου ψιθυρίζει ο Stephen. "Θέλω να τον προσέχεις τουλάχιστον από τη στιγμή που δεν μου λέτε τι συμβαίνει."

Απομακρύνομαι από κοντά τους και περπατάω προς τη κουζίνα. Βλέπω την Terri να βρίσκεται πάνω στο πάγκο της κουζίνας και κάποιο αγόρι να έχει τα χέρια του στη μέση της ενώ φιλιούνται.

Ξεροβήχω όσο πιο δυνατά μπορώ ώστε να με καταλάβουν. "Oh Anne." Η κολλητή μου σπρώχνει τον τύπο και τρέχοντας πιάνει το χέρι μου για να βγούμε από την κουζίνα.

"Τι ήταν αυτό;" ρωτάω και αντί για απάντηση την ακούω να χαχανίζει. "Δεν ξέρω." Τότε γελάμε και οι δύο ενώ πλησιάζουμε προς το χολ ξανά για να βρούμε τα αγόρια.   

                           
                             >>..<<

Ακούω κάτι να σπάει και έτσι προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου. "Eric;" ψάχνω στο κρεβάτι με τα χέρια μου αλλά δεν καταλαβαίνω άλλο σώμα δίπλα μου.

Ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου και σηκώνω το κορμί μου στηριζόμενη στο προσκέφαλο.

Ο ίδιος ήχος επαναλαμβάνεται.

Τα μάτια μου ψάχνουν αριστερά δεξιά και όταν φτάνουν στην πόρτα βλέπω τον Eric εκεί. Σηκώνομαι αργά και τον πλησιάζω. "Eric τι γίνεται;" παρατηρώ πως κρατάει ένα μεγάλο σίδερο και φοράει μόνο μια φόρμα.

"Anne κάποιος είναι κάτω." Η ανάσα μου κόβεται. Πιάνω το χέρι του και το τρεμάμενο σώμα μου τον αγκαλιάζει. "Μην φοβάσαι είναι οι φυλακές του σπιτιού κάτω." Τα χέρια του χαϊδεύουν μαλακά τα μαλλιά μου.

Πριν προλάβω να μιλήσω το κινητό του δονείται και το όνομα Daniel αναγράφεται στην οθόνη.

Δεν καταλαβαίνω τι λένε αλλά ανοίγει την πόρτα και βγαίνει έξω. "Που πας;" το χέρι μου πιάνει το δικό του ώστε να τον σταματήσω. "Είναι εντάξει Anne αν θες έλα κάτω."

Διστάζω στην αρχή όμως τον ακολουθώ γιατί θέλω να δω τι συνέβη. Κατεβαίνουμε τις σκάλες και παρατηρώ δύο σπασμένα τζάμια και μερικές σφαίρες κάτω.

Μα δεν άκουσα ποτέ σφαίρες...

"Τι έγινε εδώ;" Ο Eric πλησιάζει έναν από τους φύλακες και κοιτάζει γύρω του. "Μπήκαν δυο τύποι στο σπίτι αφού έσπασαν τα τζάμια και ήθελαν να έρθουν στο πάνω όροφο. Ευτυχώς τους σταματήσαμε."

Κατευθύνομαι πιο πέρα και παρατηρώ ένα χαρτί. Το σηκώνω και κοιτάζω τον γραφικό χαρακτήρα αλλά δεν μου θυμίζει κάτι.

Οι ώρες σου είναι μετρημένες.

Αγχωμένη τρέχω πίσω στα αγόρια και τους το δείχνω. Ένας από τους φύλακες πιάνει το γράμμα και κατευθύνεται προς τα έξω.

"Τι θα γίνει τώρα;" Πλησιάζω το αγόρι μου και καθόμαστε στις καρέκλες του τραπεζιού. "Όλα θα πάνε καλά." Πιάνει τις παλάμες μου και τις χαϊδεύει.

Προσπαθεί να μου χαμογελάσει ενώ ξέρω ότι κατά βάθος είναι αγχωμένος...