12.Bölüm 🍃

747 47 35
                                    

Mert
Artık iyilesmistim ve rapor sürem dolmuştu.İşe gidecektim ve sabah o yüzden annem tarafından uyandırıldım.Annem her sabah erkenden kalkar hiç üşenmez,kahvaltıyı hazır ederdi.Benimle kahvaltı etmeyi çok seviyordu.Bende onunla kahvaltı etmeyi seviyordum.Babamla annem senelerdir ayrılardı ve babam yurtdışında yaşıyordu.Bende annemle kalıyordum.

Hazırlanıp kahvaltıya geçtiğimde annem çaylarımızı dolduruyordu.Beni görünce gülümsedi."Günaydın oğlum."dedi.Bende gülümsedim."Günaydın annem."dedim.

"Daha iyi misin?"diye sordu yerine otururken.

"İyiyim anne.Beni merak etme.Baksana zaten iz falan kalmadı yüzümde."dedim.

"Şu arkadaşını yemeğe çağırsana oğlum bu akşam."

"Hangi arkadaşımı?"deyip çayımı yudumladım.

"Şu geçen gece hastanede başında bekleyen var ya hayatini kurtaran arkadaşın."demesiyle ağzımdaki çayı püskürttüm dışarı.Umuttan bahsediyordu."Hay allah napiyorsun oğlum delirdin mı?Al şunu sil orayı."diyerek peçete uzattı.Peçeteyi alıp çayın ıslattığı yeri silerken annem yine konuşuyordu.
"Neydi arkadaşının adı...Ümit miydi?" diye sordu.

"Umut." dedim kendime gelmeye çalışırken.

"Hah Umut.Çağır oğlum akşam yemeğe.Çok sevdim ben o çocuğu.Baksana seni de çok seviyor belli.Yoksa ne diye sabaha kadar başında beklesin."dedi annem.O an bunun gerçek olmasını istediğimi farkettim.Sonra ağaçtan,üstüne düştüğüm an geldi gözlerimin önüne.Elimin altında atan kalbi...O kadar hızlıydı ki.Acaba olabilir miydi?Sonra onun düz olduğunu hatırlayıp düşüncelerimden sıyrıldım.

"Annecim o çok yoğun çalışıyor.Gelemez sanırım."dedim.Aslında gelmesini çok istiyordum.

"Sen yine de çağır.Annem çok ısrar ediyor de."

"Tamam anne."dedim ve gözüm saate takıldı.Artık çıkmam gerekiyordu ve anneme veda edip çıktım evden.Telefonumu çıkarıp Umut'a yazdım.

07:50
Mert:Günaydınnnn. yazdım ve dakika geçmeden cevap geldi.

Umut:Günaydın.

Mert:Tüm enerjimi sömürdün şu ruhsuz mesajınla tşk.

Umut:Olum sabahın köründe uyandım zaten.Daha afyonum patlamamış.

Ben sana patlamadan söyle sabah sabah niye yazdın?

Mert:Öylesine yazdım.

Umut:Eğer şimdi söylemezsen sana akşama kadar kardeşim derim.

Mert:Annem seni bu akşam yemeğe çağırıyor.

Umut:Oha!

Bu kadar çabuk demeni beklemiyordum.

Bundan sonra bunu kullanayım.

Bu arada ben doğru okudum değil mi?

Annen beni yemeğe mi çağırıyor?

Hemde bu akşam?

Mert:Buldun zaafımı kullan tabi çıkarcı şey.

Bu arada evet doğru okudun.

Annem seni yemeğe çağırıyor.

Evet hemde bu akşam.

Umut:Gelemem işim var.

Mert:İşin bitince gel.

Umut:Bitmez işim akşam.

Mert:Adam yemiyoruz,korkmana gerek yok.

Umut:Ondan değil de...

Mert:Peki anladım

Anneme iletirim işin olduğunu.

Görüşürüz.

Umut:Lan oğlum dur!
(Görüldü)

Umut:Mert?
(Görüldü)

Umut:Off!
(Görüldü)

Canlarım texting bölümleri kısa olabilir çünkü texting yazmayı beceremeyen bir yazarınız var.

FEDAİ yayımda.Desteklerinizi bekliyorum.

Sizleri seviyorum ❤

İyi okumalar 🍃

ARTIK UMUDUM VAR (B×B) AŞK ve NEFRET SERİSİ 2. KİTAPWhere stories live. Discover now