PATRON BU MU?!

2.Bölüm:Terkedildim!

Odanın kapısını çarparak çıktığımda çoktan şirketin çıkış kapısına gelmiştim bir an Mira'yı unuttuğumu fark ettim geri dönmeyi düşünmedim değil ama sonra vazgeçtim ve arabama binip hızla eve doğru yol aldım.Ve aniden telefonun çaldığını fark ettim.Kim olduğunu tahmin edebiliyordum aslında tabiki Mira'ydı.Ama yanılmıştım Mira değildi Mert arıyordu arıyacak zamanı bulmuştu telefonu açtım.

~Ece?

~Ne var Mert!

~Sadece merak ettim nasılsın diye.

~3 gün aramadın şimdi mi aklına geldi aramak işten kovuldum Mert tamam mı?

~Bu benim suçum mu peki bana neden bağırıyorsun sana iş mi yok bebeğim buluruz bir çaresini.

~Bana bebeğim deme Mert kapatıyorum!

-MERT-

Bana neden bağırdı anlayamadım benim gibi yakışıklı ve popüler bir insana böyle davranması gerçekten çok saçma ayrıca ona bu kavgamızda fazlasıyla iyi davrandım ve ilk defa bana böyle bağırması da saçma aslında o her şeyi ile fazla saçma.

-ECE-

İlginç olan Mira beni aramadı onu merak ediyordum ama belliki ikimizinde inadı tutmuştu o yüzden ikimizinde birbirimizi aramayacağı belliydi bunu kafama takmamaya çalışarak Mert ile olan kavgamızı düşünmeye başladım çok ukalaca davranmıştı ve beni sinir etmişti ,tüm bunları unutmaya çalışarak iş aramaya başladım hayatta Yaşar Hukuk Bürosu mudur nedir orada çalışmam...

Sabah uyandığımda karşımda gördüğüm ilk görüntü Mira olmuştu.Canım arkadaşım beni uyandırmaya gelmiş diye sevinmiştim aslında ama belli etmedim sonuçta küsmüştük ve o beni merak edip de hiç aramaya zahmet etmemişti bende biraz trip atayım dedim ve söze ilk ben başladım.

~Neden geldin hani biz küsmü-

~Ece birincisi sana trip atması gereken benim çünkü beni orada öylece bırakıp gittin ve bende Emre Bey'e durumu açıklamaya çalıştım.

~Emre'de kim?

~Yeni patronumuz canım bu yüzd-

~Asla orada çalışmam Mira!

~Sözümü kesme ve bana sesini yükseltme.

~Annem gibisin!!!

~Dinle Ece senin yüzünden istifa ettim ve sırf senin için sabahın erken saatlerinde hiç sevmediğim iş görüşmesine katlandım ve en önemlisi şuan acilen bir işe ihtiyacımız var o yüzden kalk ve hazırlan dediğim gibi Emre Bey'i bir şans daha vermesi icin ikna ettim ve oda kabul etti şimdi birde üstüne geç kalırsak hiç şansımız kalmaz,şimdi hazırlan.

O kadar konuşmuştu ki itiraz edersem bir daha bu öğütleri dinlememek için susup üstümü giyindim.

Tekrardan o büyük,gözalıcı,ve oldukça dikkat çekici büronun önüne gelmiştik iceri girmek istemiyordum ama Mira bana kötü bakışlarını yollayınca içeri girme kararı aldım.

-MİRA-

Aslında onu bu kadar fazla zorlamayı sevmiyordum ama bu işi almamız gerekiyordu maaşı eskisinden de iyiydi çalışma saatleri ve şartları da çok uygundu.Ve bu işe gerçekten ihtiyacımız vardı henüz anne ve babalarımız işten ayrıldığımız bilmiyorlardı onlar farketmeden mutlaka iş bulmamız gerekiyordu başka bir yerde çalışmaya gelince ofisimizin yerinin değiştiğini soyleyebilirdik ben bu planları yaparken Ece hala nazlanıyordu her şey onun iyiliği içindi ama o bunu anlayamayacak kadar huysuz,inatçı ve şapşaldı.Tamam ben de birazcık öyle olabilirdim tamam bende fazlasıyla öyleydim ama bunu aşmamız gerekiyordu özellikle şimdi!

-ECE-

Kapıyı çaldığımızda ses gelmedi bende içeri daldım büyük bir hata yapmıştım Emre denen çocuk sanırım bir görüşmenin ortasındaydı yine şapşallığımı gösterdim ve dedim ki:

~Sizinle konuşmamız gerekiyor Emre Bey.

~Gördüğünüz gibi bir görüşmenin ortasındayız Ece Hanım...

Dediğinde ağzım açık kaldı neyseki gülümseyip kapıyı kapatmayı akıl ettim adımı nerden biliyordu bu salak?!

Beni bu düşüncelerden ayıran şey telefonumun çalması oldu telefondaki Mert'ti.

~Alo?

~Napıyorsun ,konuşabilir miyiz?

~Mert hep yanlış zamanlarda arıyorsun ayrı-

~Peki o zaman telefonda söyleyeyim.

Sesinde beni endişelendiren bir ton vardı sanki kötü bir şey olmuştu nasıl olsa 4 senedir sevgilimdi onu tanımamak mümkün değildi.

~Ece orada mısın?!

~Mert kötü bir şey mi oldu?

~Sadece dinle Ece bu ilişki böyle yürümez bunca yıl beni oyalamışsın ve be-

~Mert ben seni gerçekten çok sevi-

~Bırakta lafımı bitireyim ben daha fazla dayanamıyorum beni böyle harcamana ve kırmana artık ne senin ne de benim kalbimin kırılmasını istemiyorum bu ikimiz için de daha iyi olacak umarım hayatında mutlu olursun hoşçakal...

Gözlerimden yaşlar süzülürken Mira bana bakıp ne olduğunu soruyordu nedense canım acıyordu aramız bu aralar kötüydü ama böyle olacağını hiç düşünmemiştim kendimi toparlamam gerekiyordu ama gözyaşlarımı durduramıyordum...