Ne yapacagını bilemeden koltuguna oturdu.Bu görevi gerçekleştirmek çok zordu ve tehlikeliydi.EVET virüs daha da tehlikeliydi ama yapması gereken daha da ürkütücüydü.23 yaşından bu yana birsürü zorluğun üstesinden gelmisti.Bu hepsinden farklıydı dünyanın kaderi ona baglıydı.Onun kaderi ise kim oldugunu tanımadıgı bir kadının elindeydi...
Sadiem yardım et! Sadiem yardım ET!..
Hiçbirimiz ölmek istemiyoruz!!!sesler gitgide çoğalıyordu. Sanki tüm vilmington'un burada olup yüksek sesle bagırıştıgına yemin edebilirim ama ispat edemezdim.Arkamda haraket hissedince arkama dönmeye çalıştım ama olmadı...Bedenim uyuşmuştu sanki ve ben mal gibi ne yapacagımı bilmiyordum. Kalabaliktan ses çogaldı.Küçük bir erkek çocugunun sesi:"Eger bizleri kurtarmak istiyorsan denileni yap, SANA ihtiyacımız var!"Ve bir haraket daha ne olduguna anlam bile veremedim.Etrafımdaki sesler artıyor ama ben duyamıyordum. Son bir haraket daha hissedip sırtıma dokundum."yapıştırılmış 3 farklı kagıt ve kırmızı lekeli fix bir yazı:"Denileni yapmadıgın süreçte insanlar ölecek ve bunun sebebi virüs deil sen olacaksın.Birkez daha o erkek çocugunu gördüm. Fısıldayarak uzaklaşıyordu ama ne diyordu? (DENİLENİ YAP, DENİLENİ YAP!..)
Denileni yap,denileni yap offff büyük dert...Derin derin nefes alıp veriyordum.Nefes nefeseydim.Demekki bunların hepsi kabul olmalı.Peki konuşulanlar!kafam katmakarışık yaa"heey dostum sakin olmalısın, sadece kabus."Anlaşılan ofiste uyuyakalmışım, başımı kaldırdım ve kaan'ın yüzüne baktım.Ettafa gülücük saçıyordu.Benim yapamadıgımı yapıyordu..."Bu kata kahve almaya gelmiştim.Korkulu çıglıklarını duyunca odana koştum.Harbi ya ne oldu.Neden çıglık çıglıgaydın.zaten bırak çıglık atmayı ben seni şu zamana kadar kabus gördügüne bile sahit olmadım.Anlatmak ister misin?
ANLATMAK İSTER MİYDİM SAHİ?Belki bir çözüm buluruz.Tek çözümü de e buydu da neyse...
