Enchanted Love ||Vicerylle||

Chapter 33 : Last day of Love :( </3

Karylle's POV :
Dumating na ulit si Wittle at mukhang umiyak siya. Bakit kaya?Aish! Siguro naman Hindi,ganyan lang naman talaga siya.

"Hearty,uuwi na kita para bukas ng gabi active na active ka." Sabi niya sa akin na nakangiti.

"Wag mo na ako ihatid kaya ko na,kasama ko naman si Nadine eh. Pero,Di pa Tapos trabaho natin." Sagot ko naman.

"Sige.Sabi mo eh. Ginawa ko ng half day,at tsaka Baka Pagod na yung kasama mo.Magpahinga Muna kayong dalawa.Love you! Ingat kayo." *kiss sa cheeks*

"O sige.Bye.Love you." *kiss sa cheeks*

Umalis na kami ni Nadine. Sumakay si Nadine sa likod ko. Kanina may kinuwento sa akin ni Nadine na tuwang-tuwa ako. Basta nakakatuwa yun,it's about kids lang naman. Mga ilang minuto nandito na kami ni Nadine sa bahay. Nagulat si Mama Kung bakit ang aga ko daw umuwi. Kailangan ko rin pala sabihin sa kanila na invited sila bukas sa party.

"Mama,bukas pala ng gabi May party sa bahay nila Vice,invited tayo."

"That's nice.Anak,sino pala siya ? *turo si Nadine*

Paano Ito? Bigla naman nagsalita si Nadine.

Nadine : "Ako po si Nadine Lustre her friend. Dito Muna po ako tutuloy. Hello po." *smiles*

"Ahh,o siya.Anak,aalis Muna ako ah."

"Cge.Ma."

Umalis na si Mama. At umakyat na kami ni Nadine at niready ang suot namin para bukas. Sabi ni Wittle dapat naka-white gown ako. Buti meron. Hay! Excited na ako para bukas. Sama-sama kaming lahat. Masaya to'.

-
-
Vice's POV :
Umuwi na ako sa bahay at nakita ko si Peter nakikinig sa music. Nakakatuwa lang siyang tingnan pero kailangan ko sabihin sa kaniya ito. Lumapit ako Kay Peter at niyakap siya ng mahigpit. Mamimiss ko ang aking brother. I will miss him. Nagulat siya sa ginawa ko. Naiiyak nanaman ako,bakit ganun? Ayoko silang iwan pero wala akong magagawa.

"Is there a problem,Kuya?"

"Peter,promise me you won't cry when I'm gone already."

At bigla siya nagtaka. Tinanggal niya headphones niya at tumingin sa akin.

"What do you mean?"

"Peter,I have a brain cancer. Bukas na ako mamatay." *sabi ko na umiiyak na ako*

Nakita kong siya lumuluha na.

"Kuya,that's not true. You will not. Don't leave me." Niyakap niya ako ng mahigpit habang umiiyak ng malakas.

"Peter,I'm sorry. Please don't cry,gusto kong happy ka."

Tapos tinanggal na niya yung yakap. Pero umiiyak pa rin.

"Kuya,please don't leave me. I need you in my life." Nasasaktan ako habang umiiyak ang mga taong mahal ko.

"Peter,shhhh....bukas pa naman ng gabi yun,May party tayo dito sa bahay natin. Gusto kong maging masaya ka para bukas ah. Para na rin sa akin. I love you,brother." Sabi ko na naka-ngiti. At pinunasan niya na ang mga luha siya at ngumiti. I will miss his smile.

"I love you too,Kuya." Tapos biglang pumunta sa amin si Mama,niyakap ko siya ng mahigpit.

"Mamimiss kita,Mama. Thank you sa lahat."

"Anak,bakit?"

"I have a brain cancer. Last day ko na po bukas."

"Huh? Di yan totoo,anak." *naluluha na*

"Ma,wag kang umiyak. Bukas pa naman ng gabi yun eh. May party dito sa bahay natin.. Nandun yung nga employees ko,family ni Karylle at tayo.Gusto ko happy kayo lagi. Para na rin sa akin,Ma."

"Anak,Cge para sayo."

"Halika,Peter. Hug tayong tatlo."

Nagyakapan kaming tatlo ng mahigpit. Mamimiss ko kayo ng sobra. Thank you for everything. Babantayan ko kayo lagi.

The next day,
Umaga na at last day ko na rin para Mabuhay. I will not forget this day. Mamaya ko ng iiwanan si Karylle. Umiiyak ulit ako,Ayoko ng ganito,pero nakalaan na to'.
Hanggang sa mag-gabi na,nandito na lahat ang mga bisita,at hinihintay ko na lang dumating si Karylle at ang pamilya niya. Mga ilang minuto ay dumating na sila Karylle. Ang ganda niya. Sobrang ganda niya.

"Sobrang ganda naman ng girlfriend ko." Sabi ko sa kaniya at kiss sa cheeks.

"Hehehe. Ikaw talaga. Ikaw nga ang gwapo mo diyan sa tuxedo. Kinikilig ako Heheeh." Nakangiti siya sa akin. Mamimiss ko talaga ang mga ngiti niya.

"Hearty,kakausapin ko Muna pamilya mo ah.I'll be back."

Iniwan ko Muna siya kala Anne. At pumunta sa pamilya niya.

"Hi,Vice. " Bati sa akin ng nanay niya.

"Hello,po Kuya." Bati sa akin ng kapatid niya siguro.

"Uhmm,gusto ko pong humingi ng "sorry" dahil masasaktan ko si Karylle po ngayong gabi ,Ayoko ko po siyang saktan pero kailangan po eh." Habang naluluha na ulit ako.

"Bakit? May iba ka ba? " lumakas yung boses ng nanay niya.

"I have a brain cancer po and this night is my last day."

Niyakap nila ako. At sumabay sa pag-iyak.
After 5mins,tinanggal na nila.

"Alam ba ni Ate to?"

"Hindi niya po alam. Ayoko siyang nakikitang umiiyak dahil wala na ako. Gusto kong maging remembrance ito sa kaniya at masaya siya po.Kayo na po bahala sa kaniya,Cge po. Una na ako." Pagkatapos kong sabihin yun ay umalis na ako at hinalikan si Karylle. Nakikita ko siyang kausap niya pamilya ko.

"Ahemm." Pag-start ko.

"O nandiyan ka na pala,Wittle?"

"Halika,sayaw tayo." Hinawakan ko ang kaniyang left hand at pumunta kami sa gitna. Ang kaniyang dalawang kamay ay nasa leeg ko parang yakap na yakap.Yung dalawa ko kamay ko naman ay nasa bewang niya. Nakadikit ang mga noo namin. At nakangiti sa isa't -isa.

"I will miss this." bulong ko. At bigla ako nagulat na narinig niya pala.

"Bakit naman? Pwede naman natin gawin Ito araw-araw."

Ngumiti lang ako sa kaniya at ipinagtuloy an pag sayaw. 10mins,nakalipas ay Tumigil na kami,kasi sumasakit na ulit ang ulo ko. Hindi na rin ako masyado nakakahinga kaya dinala ko siya dun sa bench,sa labas kami. At sobrang lamig. May kinuha ako sa bulsa at ito ay dalawang rings. Tag-isa kami. Isa sa Remembrance ko. (proceed to the multimedia>>>>>)
At para Mas maganda ang gabi nila,lagyan natin ng music. Ang Buko. (Proceed to the multimedia>>>>>>>>)

Sinuot ko sakaniya at sinuot niya sa akin.

"Lagi mo dapat suotin yan ah." Sabi ko sakaniya na naka-ngiti. Mga ilang minuto na lang ay mamatay na ako.

"Oo naman." Sabi niya sa akin nakangiti rin niyakap ko siya at lumuluha.

"Ganito lang tayo." At kiniss ko siya sa forehead. Hanggang sa nawawalan na ako hininga at sobrang sakit ang ulo ko. Parang Ito na yung Oras na mawawala na ako.

"Mahal na mahal kita,Karylle. Paalam" at dun na namatay si Vice.

Nakita iyon ng mga pamilya nila at kaibigan at umiyak ang mga Ito ng tahimik para Hindi marinig ni Karylle.

To be continued...

:'( Ano kaya ang reaction ni Karylle ?

Sa susunod na chapter!

Nakakaiyak ba?

Heeheh ..

5 chapters left. Thank you sa support sa story ko.