ᴀᴍɪʏᴀɴᴇ ᴍᴀꜱᴜᴍ🕊 (Kırık Kalpler Serisi 1, 2, 3)

💥༻42. Bölüm༺💥

"Kürekle mi ?! Ne zalimmiş be onun kızına kavuşmasında yardım edeyim o beni dövsün vayy adaletine dünya. "

"Daha az bile bu gerçekleri bildiğiniz halde kaç ay sustunuz. "

"Doğuru diyiyorsun her şeyi hakediyoruz biz...Zerda'nın ölümü çok şeyi değiştirdi, bundan en büyük payı da biz aldık. Değiştik. Böyle görüyorsa nasıl üzülüyordur.."

"Evet sizin için üzülüyordur. Beni tanımıyordu nede olsa..."

Üzülmüştü. Kızına kavuşmasında geçte olsa Mertin de emeği vardı ve o bu iyiliğine karşılık olarak kürekle çok güzel teşekkür etmişti. Eğer şimdi karşısındaki delikanlıda bu yüzden özür dileyecekse aynı hataya düşmemek için konuştu.

"Oğlum ne için özür dileyeceksin?
Eğer Meleği o zalimin yanından kurtaramadım sustum bu durum karşısında pişmanım diye özür dileyeceksen önemli değil ben kızıma kavuştum. Mert oğlum ve Yıldız kızım sayesinde."

Sinan duydukları karşısında Necla hanıma bakıp gözleri dolu dolu konuştu.

"Evet ben kızınızı o zalimden kurtaramadım.. Özür dilerim. Ben pişmanım..Özür dilerim..Ben-"

Sinan konuşacağı zaman Yıldızın içeri dalmasıyla sözleri yarım kaldı.

"Abi senin burda ne işin var!..Çık git evimden!"

Yıldızın her zamanki gibi zamanlaması harikaydı.

Melek göz yaşlarını silip annesine dönüp baktı ama Necla hanım kaşlarını çoktan çatmış, çatık kaşlarıyla Sinan'a bakıyordu.

"Melek kızım karşımdaki kişinin adı Sinan mı!!?"

Melek ortamdaki negatif elektrikten iki adım geri giderek kaçmak isteti.

"Melek sana soruyorum cevap ver!!"

Necla hanım kızından cevap alamayınca Yıldıza sordu.

"Yıldız bundan kaç gün önce. Seninle dertleştiglğimizde. Benden ağlayarak özür dilediğin, üvey abin şuan karşımda duran cibiliyetsiz mi?"

Yıldız elindeki ekmekleri masaya bırakıp gözlerini kaçırdı şimdi ne demesi gerekiyor bilmiyordu. Melek demiyorsa vardı bir bildiği heralde bu yüzden cevap veremedi.
Necla hanım kızının ve Yıldız'ın sessiz kalışlarına bakarak konuştu.

"Yıldız Meleği ve Musayı al evden çık! Biz biraz konuşacağız"

Yıldız aklına gelen Musayla hemen odasına gidip kapıyı açtı okul formasını giyen Musayı alarak odadan çıktı.

"Nereye Yıldız abla?"

"Sonra Musa sonra şimdi doğru okula tamam mı?"

"Tamam Yıldız abla sen ne diyorsan o ."

"Afferim koçum sana."

Musa okul çantasını sırtına takıp, kasvetli havadan küçük boyunun yardımıyla sıyrılıp evden çıktı.

Yıldız Meleğin elinden tutup

"Hadi dışarı çıkalım ."

"Olmaz Yıldız.."

"Bırakalımda abim sana yaptıklarının hesabını versin."

"Annem... bir şey olursa?"

"Necla teyze konuşacağız dedi sende duydun. Bak dışarda olacağız tamam mı, kötü bir şey olursa hemen müdahale ederiz olur mu? "

Melek kafasını sallayıp Yıldızla dışarı doğru yürüdü kapıdan çıkacağı zaman arkasını döndü annesi Sinan'a bakışlarıyla burda değil gibiydi , Sinansa başını eğmiş suçlu bir çocuk gibiydi..