Üniversitenin ilk günü garip bir tesadüfle tanışacak olan iki genç.
Ayla Yıldız ve Eray Toprak.
Arkadaşlıkla başlayacak olan bir hikaye sizce nereye gider dersiniz?
*
"Nasılsın yavru?"
"Yavrum mu? O ne öyle be, sarkıntılık eden sapıklar gibi."
"Öyle...
Bölüm içerisinde, Ayla'nın yaptığı paylaşımı multideki gibi canlandırabilirsiniz.
İyi okumlar 🔮
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okuduğum kitabı, mavi bulutlu ayracımla işaretleyerek bırakırken gülümsedim. Huzurluydum, fazlasıyla. Dersten sonra yurda dönerek çok hoşuma giden sarı renkli çiçeklerden birkaç tane koparmış ve masama koymuştum. Gözüm ona çarpınca, instagrama bir story atabilirim diye düşündüm.
Ayağa kalkarak sarı çiçekleri aldığımda yatağıma geçip kitapta kaldığım sayfayı açmış ve çiçekleri güzel göründüğüm bir açıda kitapların yanına bıraktığımda telefonumu alarak fotoğrafını çekmiştim.
Kaldığım sayfayı unutmamak adına tekrar ayracı sayfa arasına koymuş ve kapatmıştım. Oturduğum yerde daha rahat bir pozisyon alarak bağdaş kurduğumda instagrama story atma zamanı gelmişti.
Parmaklarım tuşlarda gezinirken kitapta geçen ve çok beğendiğim bir sözü yazarak paylaşacaktım.
"Bir yalana inanmış olmak sizi aptal yapmaz çünkü saf olmak, karaktersiz olmaktan iyidir."
La Edri
Yazdıktan sonra paylaştığımda daha fazla oyalanmayarak telefonu bırakmıştım.
Kitabı, gri renkli çalışma masamın üst rafına yerleştirdikten sonra elimde bulunan bir pet bardağın içerisine su doldurarak bakınca bile enerji veren sarı renkli çiçekleri suya koymuştum. Çiçekler çalışma masamın üzerinde yer aldığında çalışma masama biraz olsun renk geldiğini görmek mutlu olmamı sağlamıştı.
Evet, küçük şeylerden mutlu olabilen bir insandım.
Bugünden sonra odama ufak bir vazo almayı düşünüyordum. Çiçekler kesinlikle benimle olmalıydı. Hatta belki, ufak bir saksı alıp kendim yetiştirirdim çiçeklerimi hem onlarla ilgilenmek eminim daha mutluluk verici olabilirdi.
Daha önce hiç bir deneyimim olmaması yapamayacağım anlamına gelmezdi değil mi?
İnanmak, başarmanın yarısıdır diye boşuna dememiş insanlar. Kendime ilgilenecek yeni şeyler bulmalıydım.
Tüm zamanım yurt ve fakültede geçiyordu. Henüz Antalya'yı bile gezememiştim.
Aslında gemzeyi çok istiyordum. Sahil bu kadar yakınken sahili bile görmemiştim yahu.
Bunda, yalnız olmamın payı büyüktü. Sanırım yanımda bir arkadaşım olsaydı her şeyi yapardım fakat yalnız olunca tek başına tadı çıkmıyordu ki.
