Keep The Music Playing (Completed)

Chapter Ten

Until the door opened.

"Mr. Cerio, you're baby is alive but she's weak. She's having some trouble in breathing. We have to transfer the baby into the neonatal intensive care unit and do strict monitoring for couple of hours to make sure that she's going to live."

"Ang asawa ko po?"

"She's not yet out of danger though we promise to do our best to save her. For the mean time, we'll transfer her to ICU." The doctor went back to the OR.

Daig pa niya ang nabagsakan ng mundo. Sa ICU dadalhin ang asawa niya, nangangahulugang kritikal ang lagay nito. Ayaw tanggapin ng puso at isipan niya ang narinig. Mas gugustuhin niyang siya na lang ang magkasakit, masaktan, mahirapan, at manganib ang buhay. Alam ng Diyos na kung maaaring magpalit sila ni Amhiela ng sitwasyon, mas gugustuhin niyang siya ang nasa bingit ng kamatayan at hindi ang asawa niya at ang anak niya. Dobleng dagok ang kapalit ng lahat...at sinisisi niya iyon lahat sa sarili niya.

Matapang na sumama siya sa mga nurses na naghatid sa asawa niya sa ICU. Binigyan siya ng doctor ng pagkakataon na makita ang asawa bago ito ma-isolate. Kung anu-anong aparato ang inilagay dito madugtungan lamang ang buhay nito. Awang-awa siya sa lagay ng asawa.

"I'm sorry, Ayen. Please, wag kang susuko. Mahal na mahal kita. Alam kong hindi mo akong iiwan kasi di ba andami nating pangarap para kay Mirasol? Tutuparin natin iyon lahat. Kaya magpapalakas ka at magpapagaling ha. Andito lang ako, hindi rin kita iiwan kaya please, lumaban ka. I love you, Ayen." He leaned down and kissed her forehead with so much love. Pagkatapos ay lumabas siya ng ICU. Kailangan naman niyang asikasuhin ang baby niya na nasa neonatal intensive care unit.

"Hamiel, kayo muna bahala dito ha. Puntahan ko lang ang baby ko," sambit niya dito.

"Sige pare."

Binalingan niya ang ina at in law. "Magpahinga muna po kayo."

"Wag mo kaming intinidhin, Vlad. Hindi ko iiwan ang anak ko na ganito ang lagay," tugon ni Mama Mhiel.

Binalingan niya ang ina.

"Okay lang din ako anak."

"Sige po. Pupunta lang po ako sa NICU." He turned to walk towards the NICU. Mabigat ang kanyang kalooban habang naglalakad. Kahit gaano katindi ang kagustuhan niyang iligtas ang buhay ng mag-ina niya, wala naman siyang magawa kundi ang magdasal at maghintay.

How he hated his situation. Kung hindi siguro ako ang napangasawa ni Ayen, di ito mangyayari sa kanya. Maraming bagay ang nagsisulputan sa isip niya. Naging mabuting asawa nga ba siya? Magiging mabuting ama ba siya? Magiging masaya pa ba sila? Pumatak muli ang luha niya nang makarating siya NICU.

Pinapasok siya ng nakabantay na nurse at ini-assist siya kung nasaan ang baby niya. Nadurog ang puso niya nang makita ang sitwasyon ng anak. May oxygen na nakakabit dito dahil nahihirapan daw itong huminga ayon sa doctor. Napakamusmos pa nito para maghirap agad. Bakit di na lang sana ginawang okay ang lahat, walang nahihirapan, at walang umiiyak? Muli niyang pinunasan ang luhang pumatak sa pisngi niya.

"Ayen Mirasol, anak. Dito lang si Daddy ha. Gusto pa kitang kargahin, alagaan, yakapin, ipaghele kaya wag ka munang aalis anak. Mahal na mahal kita. Mahal ko kayo ng Mama mo." Hirap na hirap ang kalooban niya sa nangyayari.

Matapos ang ilang minutong paglalagi niya sa neonatal intensive care unit ay inabisuhan na siya ng nurse na lumabas muna. Agad na siyang sumunod. Wala na siyang ginawa kundi ang umiyak. Wala siyang pakialam kung makilala siya ng mga tao sa ospital. Walang mas mahalaga sa kanya ngayon kundi ang buhay ng kanyang mag-ina.