"სიყვარული აიდოლების წესებით"
ამბავი მოგვითხრობს და-ძმაზე. რომლების ოცნება აიდოლობა იყო. მათ ბევრი იშრომეს, და მიაღწიეს თავიანთ მიზანს.
ყველა მოთხრობა თუ ზღაპარი მთავრდება ბედნიერად. მაგრამ არა ეს ფიკი. არსებობს ამბები რომლებიც ბედნიერად მაგრამ ამა...
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
მუქიყავიფერი პომადა. ჩავედი ქვევით. არც გვისაუზმია ისე წავედით ბიგ ჰიტში. შევედით შენობაში, სიგნალიზაცია იყო ჩართული. შევვარდით. მარა არსად არაფერი არ იყო. მერე გამოსართავი ღილაკი ვიპოვე და გამოვრთე. ჩემს წინ აესვეტა მენეჯერი. -რა იყოთ ?...(ჯმ) -არაფერი,ვიღაცამ ცრუ განგაში ატეხა. -კაი კაცო ხო არ მატყუებ. ვუთხარი და თვალები გადავატრიალე. მერე ეგრევე ცეკვის დარბაზში დავერჭეთ. ჯეიჰოუპი მოძრაობებს ამეორებინებდა ჯინს და რმერს. ჩვენ რო მივედით გაჩერდა და ახლა ჩვენთან დაიწყო ტრენირები. მე რათქმაუნდა ძალიან ადვილად ავითვისე მაგრამ ძალიან რთული ცეკვაა, შესრულებაც ძალიან რთულია. ძალიან რთულია იმის განცდა თუ რა შინაარსისაა სიმღერა. ძალიამ რთულია იმის შესრულება და გადმოცემა რაც სინამდვილეს არ შეესაბამება. მაგრამ ეს ყველაფერი მე არ მიჭირს,რატომ?...იმიტომ რომ ბავშვობიდანვე შეჩვეული ვარ დრამებს. ადრეულ ასაკში დავიწყე დრამული სახის მოთხრობების შედგენა და ეს დამეხმარა ყველაფრის შეჩვევაში. იმაში რომ ცხოვრება ძალიან ძნელია და თუ არ იშრომებ, დედა გეტირება. ჩაფლავდები და სულ იმის მოლოდინში იქნები რომ როდესღაც გაგიმართლებს და რაღაცას მაინც მიაღწევ. სული კი სიღარიბეში ამოგხდება. მოდი მოგიყვებით ჩემს ისტორიას: 15 წლის წინ როდესაც მე 4 წლის ვიყავი, დედამ მიგვატოვა და წავიდა სხვა ქვეყანაში. მე დედას სახე არ მახსოვს. მაგრამ ჯიმინს ახსოვს. ჯიმინმა ეს ყველაფერი ძალიან რთულად გადაიტანა რადგან დედას ჯიმინი უფრო უყვარდა ვიდრე მე. ამიტომ მე უფრო გამიადვილდა ამის გადატანა. 2 წლის შემდეგ როდესაც მე ვიყავი 6 წლის მამაჩვენმაც მიგვატოვა. ერთი პერიოდი ძალიან გვიჭირდა მაგრამ შემდეგ მამამ ფული გადმოგვიგზავნა რომელიც დღემდე ვხმარობს. მამას უფრო ვუყვარდით ვიდრე დრდას მაგრამ ამის მიზეზს ვერ ვხვდებოდით. ჩემთვის ჩემი ოჯახი მხოლოდ შემოიფარგლება ჩემი საყვარელი ძმით -პარკ ჯიმინით, და ჩემი საუკეთესო მეგობრით არაბიოლოგიური დით- ჯეონ ელენეთი. ჩვენი მეგობრობა და დობა უკვე 7 წელზე მეტია რაც მიმდინარეობს. იგი გავიცანი სკოლაში და იქიდანვე ერთად მოვდივართ. ერთად ვშრომობდით და დღესაც ერთად ვართ. ასე ასე,.....ამ სიმღერის შინაარსი და სათაური ზუსტად შეეფერება მე და ჯიმინის წარსულის ცხოვრებას. რატომ?...ერთ დღეს როდესაც დედაჩვენის მტრებმა აღმოგვაჩინეს, ჩაგვისაფრდნენ რომ ჯიმინისთვის ესროლად მაგრამ მე დროულად დავინახე და გადავეფარე. რამდენიმე წელი სისხლდენები მქონდა და მეთვითონაც ცუდად ვიყავი. ბოლომდე მაინც არ ვარ გამოკეთებული. კვირაში ერთხელ ან ორჯერ სისხლს ვაღებინებ. ჯერ კიდევ არ არის დადგენილი რატომ გამირთულდა ნასროლის ტყვიისგან ასე მდგომარეობამდე. დაუბრუნდეთ ახლანდელ დროს. ორი დღეა ამ ცეკვას ვამუშავებთ. ეხლაც ვზივარ და ბავშვების ცეკვას ვუყურებ. ისევ ის შეგრძნება როდესაც სხეულის შიგნიდან სითხის გადმონთხევა გინდა და იკავებ. უცბათ ავდექი და იქვე მდებარე საპირფარესოში შევედი და კარები დავკეტე. რატომღაც ეხლა უფრო დიდი რაოდენობით ამოვაღებინე სისხლი. ალბათ იმიტომ რომ ვიცეკვე და გულიც ამიჩქარდა. ყველა კარებთან მოვარდა: -ნუცა!!(ჯიმინი) -რას ჭირს ჯიმინ?..(ჯეიჰოუპი) - რა და ....ამ დროს მეც გამოვედი. ყველა ჩემთან მოვარდა. -როგორ ხარ ?..(ელენე) -უკეთესად მაგრამ....მოდი ცალკე ვილაპარაკოთ სამივემ. ვთქვი და ჯიმინს შევხედე. -კარგი ჩემო პატარა. მითხრა და ჩამეხუტა. ყველაზე ახლოს აქ ჯეი ჰოუპის ოთახია სა იქ შევიდეთ კაი?..(ჯიმინი) -კაი. ჯეი ჰოუპ?.. -კი რათქმაუნდა მითხრა და გამიღიმა. ჩვენც შევედით და დააყარეს კითხვები -რა გჭირს?..(ელენე) -რა ხდება?..(ჯიმინი) -კარგით ორივე დამშვიდდით უბრალოდ იმაზე ბევრი სისხლი ვაღებინე ვიდრე ჩვეულებრივ. -რატომ?..(ელენე&ჯმ) -არვიცი. გულის აჩქარებას და ცეკვას ვუკავშირებ მაგრამ არვიცი ზუსტად!!!.... -ეს კლიპი და ახალი სიმღერა ჩამთავრდეს და ექიმთან წავიდეთ(ჯმ) -კარგი. -და კიდევ ჯობია კისერი გადაიღო.(ელე) -რატო?.. -იმიტომ რომ ტყვია მოგხვა ლავიწის ძვალთან ახლოს და შეიძლება რაღაც ნაწილი ძვალის შერჭობილია და იმ ჭრილობიდან გამოდის სისხლი. ან (ელე) -ან რადგან ის შიდა ჭრილობაა და არა გარეთა პირიდან გამოდუს და არ ხდება სისხლჩაქცევა. მე დავასრულე ელენეს ნათქვამი. ჯიმინი მოვიდა და ჩამეხუტა. -ნეტა მე ვიყო შენს ადგილას. -ჯიმინ!!!მოკეტავვვ!!!გითხარი რო მაგ თემას აღარ დავუბრუნდებოდით . -კარგი ჩუმად ვარ. მივშორდით და ახლა ელე ჩამეხუტა. -კარგით ადამიანებო კი არ კვდები...ვთქვი და გავიცინე და თან გავაღე კარები. შევედით ცეკვის დარბაზში და გავაგრძელეთ ჩვენი საქმე.
გამარჯობა!! ეს ჩემი პირველი ფიკია იმედია მოგეწონებათ და ვინმე წაიკითხავთ❤ რადგან ჩემთვის პირველი ფიკია ძალიან მეშინია და იმედია ძალიან არ გამკიცხავთ😁❤ ვინც წაიკითხვას გთხოვთ რომ აზრები გამიზიაროთ კომენტარებში❤❤
