ᴀᴍɪʏᴀɴᴇ ᴍᴀꜱᴜᴍ🕊 (Kırık Kalpler Serisi 1, 2, 3)

💥༻40. Bölüm༺💥

Ben sayıklamış mıydım?
Olabilir bence bazı insanlar sayıklar, uykularında yürüyen, konuşan bile vardır.
Anne yapma..Bu konuda iyi olan oydu o zalim olmamıştı.

Hemen seslerin geldiği yere doğuru gittim.

Annemle Yıldız ayakta konuşuyordu
Ama Yıldız annemin dediklerini duyuyor gibi durmuyordu. Gözlerini kırpıştırıp sessiz bir şekilde cevap verdi.

"Gidemezsiniz çünkü Melek yolculuğu kaldıramaz ondan öyle dedim ben..Özür dilerim ben yarına bilet kestireyim size hangi şehre istiyorsanız."

Yıldız kapının ağzında beni görünce

"Ben bir hava alayım."

Dışarı çıkmak için yanımdan geçerken

"Annem için senden özürdilerim o öyle demek istemedi çünkü sen onlar gibi zalim olmadın.."

"İçeri geç annenle konuş nereye gitmek istiyorsanız konuşup karar verin bilet kestirip geleceğim. "

Kırılmıştı annemin ona Gümüş demesine..

"Yıldızz.."

Demir kapıyı açıp bahçeye çıktı.
Bakışlarımı demir kapıdan çekip salona annemin yanına gittim.

"Anne ne yaptın sen, niye böyle yaptın?"

"Neyi kızım?"

"Yıldız Gümüş değil..Yani Gümüş ama değil. Benim kaç aydır yaşadıklarımı bilmiyordu!Öğrenince de elimden tutup abisini karşısına alarak beni ordan kurtardı. Sinan'a söylediklerini duysaydın Yıldız'a dediklerin için utanırdın. "

Annem kanepeye kendini bırakıp oturdu.

"Ben biran sinirle bağırdım ne dediğimi biliyor muyum ben kızım. Kaç aydır yaşadıklarım yıprattı beni. Sonra bir gün bir kız karşıma çıkıp kızın İstanbulda, sizi ona götüre bilirim demesi. Benim hasyaneye gidip her gün evladım yoğun bakımda diye göz yaşı döktüğüm kişi kızım değilmiş bu ve bunkarla beraber öğrendiğim şeyler bana ağır geldi .Yıldız gidemezsiniz dediği zaman aklıma kötü şeyler geldi biran..Ama bu kızın iyi biri olduğunu gördüm ben biran sinirle kalbini kırdım gelince özür dilerim.."

"Ahh anne ah sende haklısın ben-"

Dışarıdan gelen tahta kapının çalınma sesiyle cümlem yarım kaldı.
Annemle beraber dışarı çıktık.
Yıldız kapının yanına gidip açacağı zaman bizi görünce

"Siz içeri girin. "

Diyince annem ayağındaki terliği çıkartıp Yıldıza gösterdi.

"Özledin galiba! Sen geç bakıyım şu tarafa bana sökmez bu hallerin."

Annemin bu sözlerine ben gülerken o en çokta elindeki terliğe sırıttı .

Yıldız yanıma gelip sandalyeye oturdu Annem elindeki terliği unutup kapıyı açtı.

Kapının dışında kimin olduğunu görmüyordum .

"Kimsin oğlum!"

Sinan mı gelmişti ?
Tam kapıya doğuru yürüyecekken Mert'in sesiyle geri vazgeçtim.

"Şey teyzeciğim ben bir arkadaşa baktım ama galiba gece gece yolu şaşırdım kusura bakmayın ."

"Kime baktın gece gece? Gündüzler torbaya mı girdi oğlum. !"

Şuan annem sinirli bir şekilde elindeki terliği çocuğa salladığının farkında bile değildi.

"Yıl..Yıldıza bakmıştım ben ama gördüğüm kadarıyla yanlış geldim .Acaba Yıldızın evi ne tarafta?"