"Açın şu kapıyı!!!.."
"kimsiniz siz...benim burda ne işim var!..."
Tereddütle ağlamaktan giden sesimi bulmak için boğazımı temizledim;
"Kimse var mı ?"
Sessizlik.
"Yardım edin ! Kimse yok mu ?"
Sessizlik.
"Lütfen, boğazımdan bir hıçkırık kaçtı, lütf...
Zerda ve Mert'ti bu.. Sinan'ın nasıl bir acı çektiğini düşünüyorum onun yerine kendimi koyuyorum..Nefes alamayacak gibi oluyorum. Canından, kanından, sevdiğin, insanın başına bir şey gelince nasıl canımız yanıyor.. Okulda kardeşinizi dövseler bu öğretmeni bile olsa dünyayı yakmak isteriz, onunki de aynı. Ama o yaptıklarıyla mazlum tarafken suçlu durumuna düştü.
Geri fotoğrafı aldığım yere koydum. Bir haftadır burdaydık. Sinan buraya geldiğimiz gün alış veriş yapmış benim ve kendinin evdeki elbiselerinden hazırlatmış Fatih'le getittirdi. Burda biraz daha kalacağımızı daha sonra gideceğimizi söyledi. Aşağı indim ortalıkta gözükmüyordu telefonunu bile kapatmıştı. Dış dünyayla iletişim halinde değildik evde zaten bilgisayar, televizyon yoktu aklınca sırf biz iletişim halinde olalım diye fırsatlar çıkarmaya çabalıyordu .Bir haftadır ondan kaçarak yaşamaya çalışıyordum.
Gene ayaklarım yollarını ezberlediği nehre gittim çimlere oturup suyu izledim. Yüzümü okşayıp geçen rüzgar eşliğinde. Gözlerimi kapatıp akan suyun ve ağaçların yapraklarının rüzgar eşliğinde çıkardığı sesleri dinledim o kadar güzeldiki, hem beynime hem ruhuma çok iyi geliyordu şuan ki durum.
Kaç aydır yaşadıklarımdan sonra bugün biraz daha iyiydim annemin beni yaşadığını bilmesi..Bu..Bu sanki tekrar beni hayata bağlamıştı.
Ama ben sonra nasıl çıkacaktım annemin karşısına.. Eski Melek değildim ben artık.. Karnımda Rabbimin bana emanet ettiği üç can vardı..
Huzurla kapattığım gözlerimi. Göz yaşları içinde açtım, ellerimi karnıma sardım "Rabbim yardımcımız olsun inşallah kaderimizde ayrılık olmasın..Ben bu sefer kafayı kesin yerim.. Ama ben sizi büyütürkende kafayı yiyeceğim kesin. Fazla yaramaz olmayın ben sizi nasıl büyütürüm o zaman."
Daha yeni gözleri dolan ben şimdi kıkırdılar içinde gülüyordum.
Hormonların etkisiydi galiba..
Kafamı karşıdaki çam ağaçlarına çevirdim. Manzarayı izlemeye kendimi kaptırdım. Arkamdan gelen ayak sesleriyle göz yaşlarımı sildim. Gelip yanıma oturdu.
"Nasılsın?.."
Bana mı soruyordu bunu soruyu!?
Konuşmak istemiyordum onunla
"Artık benimle konuşmayacak mısın?"
Tabiki Evet.
Birden elime demir bir ağırlık bıraktı kafamı çevirip elimdeki siyah silahı gördüm.Korkuyla silahı hemen yan tarafıma atarak ayağıya kalktım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
