Aşiyan (Kitap Oldu)

Levent-Efsun

"Ve sizde yardım ettiniz." Dedi Levent bambaşka bir noktaya takılarak ve bu Efsun'u daha da sinirlendirdi.

"Ettik." dedi Efsun gözlerini belirginleştirip ses tonunu baskılayarak. "Ben o adamı sevmesem de Gülfem mutlu. Yine olsa yine ederim. Ben arkadaşım için yapıyorum ne yapıyorsam. O mutlu olsun diye. Sen onay verme, ben sevmiyim bunlar beni ilgilendirmiyor. Çünkü Gülfem mutlu anlıyor musun? Biz yaşamıyoruz o ilişkiyi. Evet hepimizin Savaşta sevmediği bir çok yön var ama Savaş Gülfem için bir şeyler yapmaya çalışıyor. Ben görüyorum. Gülfem'i ve Savaş'ı görüyorum ben." Dedi gözlerini kaçırarak. "En çokta sevmediğimiz o Savaş'ın bile sevgisini gösterişini görüyorum."

"Ne diyorsun Efsun sen, ne saçmalıyorsun ben anlamıyorum." Dedi yüzünü buruşturarak sinirle "Savaş gibi bir adam mı istiyorsun, öyle mi olayım bu mu istediğin?"

"Bak yine konuyu saptırıyorsun." Dedi Efsun bağırarak. "Kimsenin onay vermediği kaba saba dediği adam bile bir sürü şey yaparken Gülfem için, benim aşık olduğum adamın bana hiç bir şey yapmaması koyuyor bana anlıyor musun? Ben en yakın ardaşıma yapılan sürprizleri dinlemekten sıkıldım artık. Onların ilişkisine laf edeceğine birazda bize bak. Kaç ay oldu. O kadar düz bir ilişkimiz var ki. Ben bunaldım. Kavga etmiyoruz diye mi böyle oluyor acaba. Belki de etmeliydik." Dedi dahada sinirlenerek. "Bir sorun olduğunda üstünü kapatmak yerine kavga etmeliydik belkide birikmesin diye. Yoruldum ben çok. Göz ardı etmekten yoruldum. Çaba görmemekten sıkıldım. Kendi başıma götürüyorum sanki bu ilişkiyi. Sen sadece eşlik ediyorsun."

Efsun'un ses tonu git gide yukarı çıkarken Leventte aynı tona çıktı. "Ne bu ayrılık konuşması gibi Efsun. Ne demeye çalışıyorsun. Bitsin mi? Bu mu istediğin. Ayrılalım mı diyorsun? Sana sürpriz yapmadım diye bitsin mi istiyorsun?"

Efsun kafasını iki yana sallarken "hala anlamamakta direniyorsun." Dedi hayal kırıklığıyla. Sonra anınra onun yüzüne dönerek "Ayrılmak istemiyorum geri zekalı." Diye bağırdı. "Ayrılmak istemediğim için bu konuşmayı yapıyorum. Bir şeyler belki değişir diye. Seni seviyorum ve bu sevgi bitmesin diye uğraşıyorum. Kırıldığım yanlarımı açıyorum sana. Göremiyorsun bari duy diye."

Efsun'un gözleri dolmaya başladığında Levent bir miktar sakinleşerek Efsun'a yanaştı ve ellerini omzuna koyarak kendine doğru çekti. Efsun kafasını önüne eğerken tekrar Levent alnını alnına yaslayarak "özür dilerim." Diye mırıldandı. "Özür dilerim daha dikkatli olacağım söz veriyorum. Özür dilerim." Elini Efsun'un yüzüne götürerek saçlarını geri doğru attı. "Özür dilerim sevgilim." Dedi tekrar. "Bu kadar kırıldığını bilmiyordum."

Efsun'un gözleri kapalıyken ona dokunan adamın sıcaklığıyla unutmaya çalıştı kırgınlıklarını. "Seni seviyorum çok seviyorum Levent yemin ederim." Dedi kendini ispat etmek ister gibi cılız bir sesle. "ama bu her şeye katlanacağım anlamına gelmiyor. Bitmesin istiyorum bu sevgi ama böyle devam ederse durma-"

"Şşt.." dedi Levent parmağını Efsun'un dudağına koyup susturarak. "Tamam ayrılık yok. Tamam ben çabalayacağım. Her şeyi sana yüklemeyeceğim tamam. Dikkat edeceğim. Seni kaybetmek istemiyorum ben."

Efsun burnunu çekerken ona sözler veren adama inanmak istedi. Levent'in ona yakınlaşan dudaklarıyla kendini geri çekti. "Bunu terslemek olarak algılama ama ben gideyim sonra konuşalım olur mu?"

Levent onu defalarca kez öpmesine rağmen şimdi ilk defa reddeden kadına karşı tekrar şaşkınlıkla kalsa da daha fazla üstüne gitmemek adına "peki." Dedi. "Sen nasıl istersen ama kendi kendini uzaklaştırma benden olur mu? Şu an öyle yapıyorsun gibi hissediyorum."

Efsun eline çantasını alarak Levent'e döndü.. "Öyle bir şey yapmıyorum sadece bu sefer istemiyorum. Şu an doğru bir zaman değil. Yani benim açımdan."

Levent Efsun'un ciddi anlamda değişen tavırlarıyla aralarında ki sorunun ne denli büyük olduğunu görebiliyordu ve ne yapacağı konusunda kesinlikle bir fikri yoktu.

"Görüşürüz." Dedi Efsun dış kapıya doğru ilerleyerek. Leventte peşine takıldığında arkasını dönerek "bu arada sofra kaldı ama-"

"Sorun değil." dedi Levent aralarında ki soğukluk devam ederken "ben hallederim."

Efsun hafif bir tebessümle "tamam." Dedi ve ayakkabılarını giydi. "Görüşürüz sonra."

"Mutlaka." Dedi Levent ciddiyetle. "Mutlaka görüşelim. Aksini kaldıramam."

.....

Hu hu. Merak ettiniz kısa bir bölüm attım. 😊

Levent ve Efsun iliskiside böyle iste. Ne dusunuyorsunuz?