"ဒါဆုိ နားႀကေတာ့ေနာ္. ညေန အေထြအထူးမရွိဘူးဆို ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္။ က်န္တာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္စီစဥ္ခဲ့ေပးျပီးသား"

စားဖိုေဆာင္က ဝန္ထမ္းေတြက ဧကရာဇ္ကို ေခါင္းညႊတ္အရုိအေသေပးလ်က္ စားဖိုေဆာင္ထဲက ထြက္ႀကသည္။ မုိးညွိဳ႕လည္း ဦးညႊတ္ႏႈတ္ဆက္ဖို႕လာေတာ့ ဧကရာဇ္ ခပ္မတ္မတ္ရပ္သည္။

"ျပန္ေတာ့မလုိ႕လား။"

"ဟုတ္က့ဲသခင္ေလး။ ဒီညေန ဟင္းလ်ာေတြအတြက္က စီစဥ္ေပးျပီးသားမုိ႕ပါ။ "

"ကုိယ္ဗိုက္ဆာတယ္။"

"ဗ်ာ. ခုေလးတင္ လက္ဖက္ရည္ခ်ိန္အတြက္ ပို႕လုိက္ပါတယ္။ နန္းေတာ္ေဆာင္မွာ သြားျပီးသံုးေဆာင္လုိ႕ရပါျပီ"

ဧကရာဇ္ က ေခါင္းခါသည္။ျပီးေတာ့ ကြ်န္းစားပြဲဝို္င္းေလးႏွင့္ ခံုႏွစ္ခုံ ခ်ထားသည့္နားတြင္ သြားထုိင္သည္။

"ကုိယ္ ဒီမွာေရာက္ေနတာ ဘာလို႕ နန္းေတာ္ေဆာင္ထဲထိသြားရဦးမွာလဲ။ကုိယ္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္မယ္။မင္း ေဖ်ာ္ေပး-"

မုိးညွိဳ႕ သူ႕ကိုအျမင္ကတ္သြားရသည္။ အလုပ္ဆင္းမည့္ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို မရွိ ရွိတာရွာခိုင္းကာရစ္ေနသည့္ သူေဌးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မတူေပဘူးလား။ျပီးေတာ့ ဒီညေန မုိးညွိဳ႕ သင္တန္းတက္စရာကရွိေသးသည္။ဒါေပမယ့္လည္း မေဖ်ာ္ေပးခ်င္ဘူးဟု ျငင္းဆုိပိုင္ခြင့္ကလည္းမ၇ွိ။

"ကြ်န္ေတာ္က လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္တာ မေကာင္းပါဘူး အိမ္ေရွ႕စံသခင္ေလး။ကိုစည္သူပဲ ေကာင္းေကာင္းေဖ်ာ္တတ္တာ။ဒါေပမယ့္ နန္းေတာ္ေဆာင္မွာ ခင္းက်င္းေပးတာနဲ႕သူက နည္းနည္းႀကာဦးမယ္ထင္ပါတယ္။"

"ဟင္- မင္းက လက္ေထာက္စားေတာ္ကဲခ်ဴပ္ မလား။ လက္ဖက္ရည္မေဖ်ာ္တတ္ဘူးေပါ့"

"ဟုတ္ကဲ့။ဟင္းလ်ာပို္င္းပဲ အကြ်မ္းတဝင္ရွိတာပါ။ လက္ဖက္ရည္ေတာ့ မေဖ်ာ္တတ္ပါဘူး။"

"အာ--ဒီလိုကိုး ။ဒါေပမယ့္ရပါတယ္။ကုိယ္က မင္းေဖ်ာ္တာပဲ ျမည္းစမ္းႀကည့္ခ်င္တာ။လုပ္ပါ။ ကုိယ္ ေသာက္ခ်င္လုိိ႕."

ရုိက်ိဴးဟန္ျပဳထားသည့္အျပင္က ဟန္ပန္ ေနာက္က ျငဴစုူျခင္းေလးကို ရွာေတြ႕ေနရသည့္အခါ ဧကရာဇ္ က ရယ္ျမဴးရိပ္သမ္း ေန၏။စေနာက္ရတာ ခ်စ္စရာေလး။

မောင့်ဧကရာဇ် Where stories live. Discover now