Kör Nota | ✓

Kör Nota | Tanrı'nın Sesi ➡ÖZEL BÖLÜM

Unutmayanlara ithafen.

Parça: Çağan Şengül - 22

Merhaba, seksi bağyanlaAarr... Sürpriz bir özel bölümle geldim. Koşa koşa olmasa da seri adımlarla geldim, döne döne geldim, halay çeke çeke geldim, çakma balerin gibi geldim. Pekâlâ, kimler hâlâ burada? :b

Eh! Son söz bölümünde belirttiğim gibi, Deniz'in kazadan sonra ölmediği birkaç özel bölüm atacağımı söyledim.

Bu bölümler, kitap basılırsa orada olmayacaktır. Yani orijinal hali 'Kader Çizgileri' bölümüne kadardır. Çok önceden yorumlarda aldığım bir rica, bir öneri üzerine bu bölüm, Deniz'in anlatımıyla kaleme alınmıştır.

İçinizi ısıtacak bir bölüm olduğunu düşünüyorum. Kahkahanız hiç değilse sırıtmalarınız bol olsun. Bana da bu bolluk, çok çok çok çooook yorum olarak geri dönsün. ( Seri Amin! )

Burayı özlemişim,lan! 💙

Kör Nota | Tanrı' nın Sesi ➡ ÖZEL BÖLÜM

Ölülere ikinci bir şansın verilmeyeceği söylenir. İnsan, geri dönüp daha iyi biri olarak yaşamak için yavrarırken 'Aklın neredeydi? ' sorusunu tüm gerçeğiyle yüzüne vuracaklardır. Ben de ölmüştüm ama yalvarmadan bana ikinci bir hayat verildi ve aklım başıma getirildi. Tanrı'nın sevdiği kuluydum belki de. Sanki bir el sırtıma vurup 'Git ve daha iyisini yaşa.' der, gibiydi yaşadıklarım.

Hayatta her şey belli bir amaca hizmet ediyordu. Rüzgârda uçan kumunda, devrilen dağlarında bir gayesi vardı. Kazalar ve sonuçları ise bir çeşit imtihandı. Bazen gidene, bazen kalana, bazen de benim gibi yarı yoldan dönene. Ölseydim, ölümüm muhtemelen bir şeyler doğuracaktı. En azından boşuna ölmeyecek kadar dolu bir hayat yaşadığımı düşünüyordum. Ölmemem ise başlı başına Tanrı'nın bir lütfuydu benim için.

Boğulmak, ölmek için yalvarırken, hapsolduğum karanlığı Tanrı'nın bir cezası görüp içten içe isyan ederken aldığım nefeslerin, etrafımdaki güzelliklerin kıymetini bilmezken başıma gelen kazayla belki Allah, sonunda dileğimi yerine getirmişti. Boğulmak isteyen birisinin kafasını zorla suda tutarak istediğini yerine getirirken ölüme ramak kala can havliyle nefes alması gibiydi olanlar.

Bana ikinci bir şans verildi. Gözlerime şükretmem için, beni sevenleri üzmemek için, kıymet bilmem için, iyi bir insan olmam için kocaman bir şans verildi. Neredeyse bir ay önce yeniden doğarken bu şansı oldukça iyi değerlendiriyordum. Ölümden dönmemin hizmet ettiği amaç ise buydu: Daha iyisini yaşamak.

Sonra insan, ölümün kıyısında kulaç atarken nefes alan karanın kıymetini daha iyi anlıyordu.

Derin bir nefes alıp dudaklarıma değen kaşıkla yüzümü buruşturdum.

" Aaa! " dedi, ince sesiyle bir anne gibi kızarak. " Aç bakayım ağzını. Amma huysuzluk ettin be, Deniz. "

Yaşanılanlardan büyük bir ders çıkarmam, Füsun'a nazlanmayacağım anlamına gelmiyordu.

Çorbayı içip cevap verdim. " Kendim içebilirim, güzelim. "

" Olmaz, hastasın sen. "

" Hastaneden çıkalı bir ay oldu. " dedim, sitemle. " Beni bu yatakta zorla tutan sensin. "

Bir kaşık daha çorba içirirken " Ölme diye. " dedi, kısık sesle.