Secret Games

02

Op de bus naar Lloret de Mar, eindelijk! 16 uur naast Noor zitten, die op zich ook een goede vriendin is van mij. Maar ze is niet Léa. Want zij zit in het zitje voor ons samen met Rob. Leuk hoor, uren kijken naar hoe ze stiekem kusjes geven en hun hoofden op elkaars schouder laten rusten. Heel entertainend. En dan nog eens zien hoe Rob soms naar achteren kijkt terwijl hij haar kust, puur om mij te plagen. Dan maar oortjes in doen en slapen.

Ik word wakker door een muffe geur die rondhangt in de bus. Het is donker buiten. Noor is weg, en Léa ook. Ik draai mij om naar Younes en Matti, onze andere vrienden, en vraag wat er aan de hand is. "Léa is misselijk geworden, en aangezien jij sliep, wou ze je niet storen. Noor is dan maar meegegaan met haar naar de wc. Rob lag al die tijd te slapen."

Ik tik bruusk op de schouder van Rob. "Hallo?!" Hij kreunt en zet zijn koptelefoon af. "Wat?" Bromt hij. "Ehm... Mijn beste vriendin is aan het kotsen op de wc en haar vriend ligt lekker te snurken tegen het raam. Ik durf te wedden dat er zelfs snotsporen achtergebleven zijn."

"Haha. Moet je mij daarvoor wakker maken? Ga slapen aub." Mijn mond valt wijd open. Ik hoop dat dat een ochtendhumeur is, ook al is het midden in de nacht, anders gaan we nog een probleem hebben voor de rest van de vakantie. Ik plof op de zetel naast hem en ruk zijn koptelefoon van zijn hoofd. Ik zet het leeslampje boven zijn hoofd aan en ik zie dat hij mij met kleine oogjes boos aankijkt.

"Ik wil het even hebben over de manier waarop je met Léa omgaat." Zeg ik steevast. "Wow, doe eens chill. Zitten we hier in de kleuterklas misschien?" Snauwt hij. Ik frons. "Het is niet omdat jullie nog maar pas samen zijn, dat je haar zo moet verwaarlozen. Dat doe je niet, vind ik zelf."

"Waarom ga jij dan niet gaan helpen, jij bent toch even wakker als ik? Als beste vriendin niet gaan helpen, dat doe je niet — vind ik zelf." Hij draait zich weer om en drukt zijn leeslamp uit. Met nog steeds gefronste wenkbrauwen sta ik op. Daar kon ik niets tegen in brengen.

Na een lange busreis zijn we eindelijk aangekomen in Lloret. Onze villa is immens groot, nog groter dan op foto. "Ik slaap bij Léa", roep ik nog sneller dan ze zelfs de villa kan binnenkomen. "Ehm, eigenlijk is het makkelijker als jij bij Noor slaapt, anders zou zij met Rob moeten en dat is een beetje raar, vind je niet?" Rob glimlacht naar mij. Younes en Matti wenden hun blikken af.

Omdat we er net een lange busreis hebben op zitten, besluiten we binnen te blijven. We hebben de hele dag inkopen gedaan en onze koffers uitgepakt en zitten gezellig samen op het terras. "Gaan we niet gewoon in het zwembad springen?" Vraagt Rob. "Het is toch te koud 's avonds", zegt Léa. "Ik vind het wel een goed idee!" Zeg ik enthousiast. Ik hou van spontane dingen, Léa minder. "We hebben toch allemaal ons zwemkledij aan, waarom niet?" Zegt Younes.

Ik sta recht wanneer er mij plots iemand vastgrijpt en in het zwembad duwt. Ik kom boven en kijk woedend naar één persoon, Rob. "Ik was het niet hoor." Zegt hij plagend terwijl iedereen giechelt. "Ha, ha. Mijn kleren zijn nat." Ik steek mijn hand uit naar Rob. "Nu moet je mij helpen." Natuurlijk weet hij al wat er gaat komen.

Ik reik naar zijn hand en trek hem mee in het water. Iedereen lacht. Hij komt boven en zwaait zijn bruine haren naar achteren. In dit opzicht valt hij eigenlijk best mee van uiterlijk, hij is niet super lelijk. Maar waarom denk ik daar zelfs over na. Ik spat water in zijn gezicht.

Wanneer ik uit het zwembad kom, zie ik dat de jongens — en in het bijzonder Rob — naar mijn lichaam staren. Mijn witte t-shirt plakt tegen mijn huid en de rondingen van mijn borsten zijn te zien. Ik werp Rob een boze blik toe en bedek mijn borst met mijn armen. Alsof ze nog nooit een bikinitopje hebben gezien...

We zitten met z'n allen rond de vuurkorf bij het zwembad, ons geïmproviseerde kampvuur. Het is al een uur of 1:00, maar we zijn te druk bezig met praten om aan slapen te denken. "En wanneer was jouw eerste keer seks, Ella?" Vraagt Rob. "Dat zijn jouw zaken niet", plaag ik hem. In onze handen hebben we allemaal een flesje bier vast, met een redelijk flauwe smaak — zoals het meeste Spaanse bier.

"Ella heeft nog geen seks gehad", zegt Léa. Ik werp haar een vernietigende blik toe, dat gaat Rob toch niets aan! Rob kijkt geamuseerd. "Dat is toch niet raar? Rob, jouw eerste keer was ook met mij hoor..." Hij wordt rood en ik kijk op. Waarom had Léa mij dat niet verteld? Normaal vertellen we alles tegen elkaar. Matti grinnikt. Ik ga er vanuit dat hij wel al ontelbaar veel sekspartners heeft gehad.

"Ik ga slapen", zeg ik terwijl ik mijn laatste slokken bier achterover giet. "Nu al!" Zeggen Léa en Noor bijna in koor. "Ik ben echt nog moe van de busreis, maar jullie mogen nog blijven hoor."

Het is niet van mijn gewoonte om zo vroeg naar bed te gaan, maar de sfeer was voor mij al voldoende verpest. Niet om het feit dat ze seks hebben gehad, maar omdat ze mij daarover niets had verteld. Sinds Léa en Rob een koppel zijn is ze een heel ander persoon geworden. Ze maakt geen tijd meer vrij voor mij, want ze is altijd bij hem. Serieuze gesprekken hebben we ook bijna nooit meer, het enige waarover ze kan praten is Rob dit, Rob dat. Ben ik mijn beste vriendin nu voor goed kwijt? Of ben ik te dramatisch?

Ik lig zeker al een uur in bed na te denken wanneer ik Noor de kamer hoor binnenkomen. Ik doe alsof ik slaap. Ik heb geen zin om te praten over wat mij dwarszit, en al zeker niet met iemand anders dan Léa. Maar zij heeft de hele dag bijna niet naar mij omgekeken... Hopelijk wordt morgen een betere dag.