Daglara kış düşerde açar kendini kardelen.
Beklediği vardır, hemde çok özlediği vardır.
Ama bilmezki özlediği erkenden kırmıştır kanadını.
Hercai dediler adına, savurdu kendini yaza bahara,
Bekleyen kardelen olduda...
Yolda bırakan hercai oldu.
Saf kaldı beyazlığa bulandı Kardelen.
Yürekten Soldu.
Hep bekledi gelmeyecek Olanı.
