მაფიის შვილები (დასრულებული)

თავი 4

მინას pov:
დილით საშინელი თავის ტკივილები მაღვიძებს. თვალებს ვახელ თუარა ვხდები რომ ეს ჩემი ოთახი არარის, მაგრამ სად ვარ?!. გვერდით ვიხედები და ვხედავ მძინარე ჯონგუკს. რომელსაც, ძალიან საყვარლად სძინავს.ააიიშშ მინა რაზე ფიქრობ... ამოიგდე თავიდან ეს ფლეიბოი.
ვიფიქრე შევაშინებთქო და ბოლოცმაზე დავიყვირე.
მე— ააააა... აქ რამინდა. — დავუწყე ყვირილი—ან მხოლოდ შენი ზედა რატომ მაცვია. სადარის ჩემი ტანსაცმელები.— დავიკივლე ბოლო ხმაზე. და ჯონგუკი ფეხით გადავაგდე საწოლიდან
ჯკ— რაგაყვირეს გული გამისკდა. დამაძინე რააა უუფფფ— იძახის იატაკზე მწოლიარე ისე რომ თვალებს არახელს.
მე — აქ რა ჯანდაბა მინდა. — უცბად თავში ამომიტივტივთა ის მომენტი თუ როგორი მთვრალიც ვიყავი. ჯონგუკს გამწარებული შევხედე — იცოდე თუ ჩემი სიმთვრალით ისარგებლე და რამე გააკეთე სიკვდილი არაგცდება იდიოტო.
ჯკ— ნუ ჭიჭყინებ პატარავ ეგეთი იდიოტიც არვარ რომ შენი სიმთვრალით მესარგებლა. ახლაკი გამოიცვალე, მეკიდე ვიბანავებ და სამზარეულოში ვიქნები.— მითხრა და ოთახიდან გავიდა.
წყალი გადავივლე, ჩავიცვი მოვწესრიგდი და დაბლა ჩავედი, სამზარეულოში კი ის ვაჟბატონი დამხვდა. მისი დანახვისას ცივმა ოფლმა დამასხა და ერთ ადგილას გავშეშდი. ნეტა განახათ რამაგარი ტანიაქვს და რა სექსუალურად გამოიყურება. ვინიცის რამდენხანს ვუყურებდი წელსზემოთ შიშველ ჯეიქეის.

ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც ვიღაცა თვალებთან ხელებს მიქნევს და ჩემს სახელს მეძახის. უცბად გამოვფხიზლდი და დავინახე ჯეიქეი, რომელსაც ეშმაკური ღიმილი აეკრო სახეზე.
ჯკ— რაიყო პატარავ ხოარ მოგეწონა?— თან ეშმაკურად იღიმის და ჩემსკენ მოდის.
მე—იცი რაა? ამაზე ბევრად უკეთესებიც მინახავს და ამიტომაც ოცნებებში ნუ დაიკარგები იმაზე ფიქრით რომ მე შენი ვითომდა სხეული მომეწონა.— მეც ეშმაკურად გავუცინე და თვალი ჩავუკარი.შემდეგ გაშლილ მაგიდასთან დავჯექი და ჭამა დავიწყე. საჭმელი ძაან გემრიელი იყო ამიტომ თითქმის ყველაფერი გადავჭამე😁.  სახლში საოცარი სიჩუმე იყო რომელიც მე დავარღვიე.
მე— აქ რატომ მომიყვანე.—ვეკითხები ისე რომ საჭმლისთვის თვალი არცკი მომიშორებია.
ჯკ— გუშინ ძალიან მთვრალი იყავი ამიტომაც გადავწყვიტე სახლში წამეყვანე თუმცა მანქანაში როდესაც ჩაგსვი ჩაგეძინა და მეც ვერ გავიგე სად ცხოვრობ, ამიტომაც ჩემთან წამოგიყვანე. ეხლა კი აი აქ ზიხარ.
მე — კარგი უკვე გვიანია, ჩემი წასვლის დროა. ხო და მართლა იცოდე არავინ უნდა გაიგოს რაც მოხდა თორემ ცოცხლად დაგასამარებ გაიგეე?? — თან საჩვენებელ თითს ცხვირთან ვუტრიალებ.
ჯკ— თუ მუქარას მორჩი გაემზადე მე წაგიყვან. — მეუბნება და თან ეშმაკურად მიცინის.
უხხ იდიოტი. რამდენის უფლებას აძლევს საკუთარ თავს.😡 დამპალო, საზიზღარი.
მე — არმჭირდება ჩემით წავალ. — ვეუბნები თავაწეული ისე რომ ზედაც არ შემიხედავს.
ჯკ — რადგან ვთქვი მე წაგიყვან მეთქი ესეიგი ეგრეა საჭირო. და შეწინააღმდეგება არც სცადო რადგან შემიძლია ძალით წაგიყვანო.

მეც აღარ შევწინააღმდეგებივარ და უსიტყვოთ წავედი მანქანისკენ. განა იმიტომ რომ შემეშინდა, ჰმმ... *ჩაცინება* უბრალოდ კამათის თავი არმქონდა რადგან გუშინდელიგამო თავი საშინლად მტკიოდა. თორე ამისი რო მე
შემეშინდება😂.აიშ სიცილად არ მყოფნის.

მოკლედ მთელი გზა ხმა არცერთს არ ამოგვიღია. მალე სახლთან მიმიყვანა და გადმოსვლისას ისევ დავემუქრე რომ არავისთვის ეთქვა ჩემს სიმთვრალეზე.
მან კი უბალოდ მომაძახა ,, შევხვდებით პატარავო" და წავიდა. იდიოტი აქეთ კიდე რო მეუბნება შევხვდებითო😒. იმედია ვეღარსდროს გნახავ ჯონ ჯონგუკ.
უკვე ნახევარი საათია სახლის კარებთან ვდგავარ და ვყოყმანობ შევიდე თუარა შიგნით, რადგან ვიცი რომ შესვლისთანავე ლექციები არამცდება თუ სად ვიყავი მთელი ღამე და რატომ მომიყვანა იმ საზიზღარმა სახლში. მაგრამ მთელიდღე აქ ხოარ ვიდგები?!. ამიტომაც ყველანაირად ვეცადე ჩუმად შევსულიყავი და ვერ შევემჩნიე მეის. თითისწვერებზე დავდექი მოვიკუზე და ვეცადე ჩუმად შევსულიყავი, უკვე კიბეზე უნდა ავსულიყავი როდესაც ვიღაცამ დამიძახა და ეს ვიღაცა აბა გამოიცანით ვინიყო? ჰმმ რათქმაუნდა ქალბატონი მეი, რომელსაც ხელში ყავისჭიქა ეჭირა და თან საშინლად აბურდული თმა ჰქონდა. სიმართლე გითხრათ ისე საშინლად გამოიყურებოდა რომ დანახვისთანავე შემეშინდა. როგორც მოველოდი ისე არაღმოჩნდა, რამაც ძალიან გამაკვირვა.
მეი— კლუბიდან სად წახვედი? — მკითხა დაბოხებუკი ხმით, რადგან პახმელიაზეა😒.
მე— ჯონგუკს თავისთან წავუყვანივარ, რადგან ძალიან მთვრალი ვიყავი და ჩამეძინა.
მეი — კაი მაშინ მე წავალ დავიძინებ თორემ პახმელიისგან თავი მისკდება.
მე — მოიცა სულ ეს იყო?— ვეკითხები გაკვირვებული და თვალს არ ვაცილებ. — დავიჯერო არმკითხავ: რატომ წამიყვანა?, რამოხდა?, ერთად გვეძინა თუ არა?, და ა.შ? — ისევ გაკვირვებული ვეკითხები. რადგან მისი ეს საქციელი ძალიან მიკვირდა.
მე— არა რადგან ჯერ პახმელიაზევარ და დამაცადე გამოვფხიზლდები და მერე ნახე შენ. ეხლა კი წავედი დავიძინებ და გირჩევ შენც დაიძინო. — გამომხედა და კიბეს აუყვა.

მეც ავედი ოთახში და ჯონგუკზე ვფიქრობდი როდესაც ვერც კი გავიაზრე თუ როგორ ჩამეძინა.