ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27

Πήρε βαθυά ανάσα και αποφάσισε να μιλήσει όσο πιο  πειστικά μπορούσε.  "Δεν ξέρω τι εννοείς. Δεν άλλαξε τίποτα πάνω μου. Είμαι ιδια όπως χθες. Δεν καταβαίνω τι εννοείς." Απάντησε απλά και ευγενικά.

Ο Ρότζερ συνέχισε να την κοιτάει για λίγο ύποπτα, αλλά μετά από λίγο χαλάρωσε. "Ειναι πρωί και λέω βλακείες. Μην μ' ακούς. Ετοιμάσου, θα σε περιμένω για πρωινό." Η Έμιλυ απάντησε θετικά και μπήκε στο μπάνιο για να ετοιμαστει.

               

       ~~

Η Έμιλυ δεν είδε  καθόλου τον Τζέρεμι μέχρι την ώρα του μεσημεριανού. Όλοι κάθισαν γύρω απ' το τραπέζι γευματίζοντας. Το αγόρι κοιτούσε διακριτικά την κοπέλα οσο πιο συχνά μπορούσε. Όταν την είδε με μιας φούντωνε ξανά ο πόθος στα σωθικά του,αφού θυμήθηκε την νύχτα που είχαν περάσει χθες. 

Η Τζάνις ήπιε το κρασί της και αποφάσισε να μιλήσει. "Κύριε Ρότζερ, Έμιλυ ευχαριστούμε πάρα πολύ για την υπέροχη φιλοξενία σας. Η σχέση με την κόρη μου καλυτέρευσε και επιτέλους θεραπεύτηκα πλήρως!" Χάρισε ένα εγκάρδιο στιγμιαίο χαμόγελο που συγκίνησε την κόρη της." Ήρθε όμως ο καιρός να φύγουμε και να τακτοποιηθούμε στο δικό μας σπιτικό!" Έπιασε το χέρι του Τζέρεμι και το έσφιξε με αγάπη. "Τα πραγματά μας είναι έτοιμα. Οπότε ήρθε η ώρα να φύγουμε."

Σηκώθηκαν απ' το τραπέζι  και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο του σπιτιού.  Η Τζάνις φίλησε και αγκάλιασε την κόρη της και τον Ρότζερ με ευγνωμοσύνη. "Και πάλι ευχαριστώ."

-"Τίποτα." Απάντησε ευγενικά ο Ρότζερ. "Ευχαρίστησή μου που σας φιλοξένησα. Είστε η μητέρα της γυναίκας μου, να θεωρείτε αυτό το σπίτι και δικό σας."  

-"Είστε πάντα τόσο καλός!" Ήταν χαρούμενη που επιτέλους θα είχε μια βίλα όπως την προηγούμενη που την πήρε η τράπεζα, θα έμεναν μόνοι με τον συζυγό της και τους χιλιάδες υπηρέτες να την περιτριγυρίζουν ασταμάτητα.

-"Μαμά ξεκινήστε εσείς και θα πω στον σοφέρ να φέρει τις βαλίτσες σας." Αποκρίθηκε η Έμιλυ γλυκά. 

-"Εντάξει ,να έρθεις για επίσκεψη αύριο!" Χάιδεψε τον ώμο της και κατέβηκαν τα σκαλιά με τον Τζέρεμι.

Ο Ρότζερ έπιασε τη γυναίκα του απ' τη μέση ,ενώ έβλεπαν το ζευγάρι να αποχωρεί. Η κοπέλα χαμογελούσε αναγκαστικά ,μα στεναχωριόταν μέσα της. Ότι ήταν  να γίνει, έγινε χθες το βράδυ. Ήταν μια στιγμή τρέλας. Τώρα θα συνεχίσω την ζωή μου πάλι φυσιολογικά. 

Ο Τζέρεμι την κοίταξε φευγαλέα προτού μπει στο αμάξι. Η Έμιλυ αναστατωμένη 'έπιασε' την ματιά του και αναστέναξε. Ποιόν κοροιδεύω; Θέλω να ξαναζήσω την χθεσινή βραδυά. Δεν άφησαν τα βλέμματά τους να ξεκολλήσουν μέχρι που το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε.

Η Έμιλυ μπήκε θλιμμένη στο σπίτι αγκαλιά με τον Ρότζερ. Εκείνος παρατήρησε την θλίψη της. "Τί έχεις ; Στεναχωρήθηκες που εφυγε η μητέρα σου ε;" Την ρώτησε γλυκά.

Η Έμιλυ παρασύρθηκε λίγο από τις σκέψεις της ,αλλά πρόλαβε να του απαντήσει "Ναι, ,ναι στεναχωρέθηκα.. Αλλά θα την επισκέπτομαι συχνά, ευτυχώς μένουν κοντά μας!" Για να γίνει πιο πειστικη τον φίλησε στο μάγουλο.

-"Ωραία..Τότε να πηγαίνω κι εγώ. Αφού τους αποχαιρετίσαμε, πρέπει να φύγω." Φίλησε το μέτωπό της και κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα ξανά.

-"Γειά."Απάντησε η Έμιλυ βαιεστημένα. Μόλις Ο Ρότζερ έφυγε, η Έμιλυ ανέβηκε τα σκάλια αργά, σκεπτόμενη τη ζωή της από εδώ και πέρα.

Κοίταξε το σαλόνι και αποφάσισε να δει τηλεόραση.Πάλι μόνη εδώ μέσα ..συλλογιζόταν. Το κινητό δονήθηκε πάνω στο τραπέζι κι έσκυψε να δει το μήνυμά της.

<<Πρέπει να βρεθούμε.>> της έστειλε ο Τζέρεμι.. Φωτιά διαπέρασε το κορμί της, καθώς σκέφτηκε την επόμενη συνάντησή τους..