Κρυφές Επιθυμίες

Kεφάλαιο 18

Κεφάλαιο 18

Hamptons

Λίγο καιρό πριν...

Σταματάμε μπροστά σε μια σιδερένια πύλη. Από το φυλάκιο δίπλα βγήκε ένας φρουρός. Μόλις βλέπει σε ποιον ανήκει το αυτοκίνητο σπεύδει να ανοίξει τις πύλες του σπιτιού.

Το αυτοκίνητο κινείται σε έναν ιδιωτικό πλακόστρωτο δρόμο και αριστερά και δεξιά μπορείς να δεις μεγάλες εκτάσεις πράσινου. Λουλούδια φυτεμένα σε όμορφα παρτέρια και δέντρα. Πολλά δέντρα. Κινούμαστε εδώ και αρκετά λεπτά και ακόμα δεν έχουμε συναντήσει κάποιο οίκημα. Μα πόσο πλούσιος είναι? Δηλαδή γνωρίζω ότι είναι πολύ αλλά μέχρι στιγμής ο τρόπος ζωής μας δεν με έκανε να το δω. Μέσα στην φούσκα μας ήμουν εγώ και εκείνος. Τώρα πραγματικά έρχομαι αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Θα μου αρέσει? Θα δείξει...

Το αυτοκίνητο σταματά μπροστά σε ένα εκπληκτικό τριώροφο σπίτι. Ο συνδυασμός της πέτρας του ξύλου και του γυαλιού με έχουν αφήσει άφωνη. Είναι ένα παραδοσιακό σπίτι από τα πιο όμορφα που έχω δεί στην ζωή μου.

Από την πόρτα βγαίνει ένας θεόρατος τύπος με ένα ακουστικό ενδοεπικοινωνίας στο αυτί του. Μας πλησιάζει την στιγμή που κατεβαίνουμε από το αμάξι.

«Κύριε, Κυρία»

«Τα πράγματα μας θα σε ειδοποιήσω εγώ πότε θα τα κατεβάσατε.» λέει στον κουστουμαρισμένο που πρώτη φορά βλέπω. Αυτός μάλλον ανήκει στην έξτρα ασφάλεια του.

«Μάλιστα»

«Έγινε ο απαραίτητος Έλεγχος ?»

«Ναι κύριε»

«Ωραία» «Έλα πάμε » Αρχίζει να με σέρνει προς την πόρτα του σπιτιού. Λίγο πριν μπούμε μέσα με αφήνει απότομα σταματά και γυρίζει στον κουστουμαρισμένο «Και Ρον, ελπίζω το σπίτι να είναι άδειο, να μην είναι κανείς σε κανένα δωμάτιο όπως ακριβώς ζήτησα»

«Μάλιστα κύριε, όλα είναι όπως ζητήσατε» Έρχεται απευθείας η απάντηση του. Βέβαια σκέφτομαι ο κύριος του σύμπαντος διέταξε. Το αυτάρεσκο κάθαρμα με πιάνει με μια δυνατή λαβή και αρχίζει να με σέρνει στο εσωτερικό του σπιτιού. Ίσως τελικά να ήρθαμε σε κάποια γκαλερί ή δεν ξέρω και εγώ που. Αυτό δεν είναι σπίτι είναι είναι έχω χάσει τα λόγια μου , κοιτάζω γύρω μου και έχω ξετρελαθεί ψηλά ταβάνια, πολυέλεοι, σκούρο ξύλινο πάτωμα, μια μαρμάρινη σκάλα, έργα τέχνης πανέμορφα έπιπλα είναι λίγα από αυτά που προλαβαίνω να δω, γιατί έχω και τον άνθρωπο των σπηλαίων που με τραβάει στο εσωτερικό της σπηλιάς του...