မျှော်လင့်ချက်လေးမပျက်ချင်ပါ / ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးမပ်က္ခ်င္ပါ [Completed]

Part 8 (Zawgyi&Unicode)

'ကိုျမတ္ ... လူက အရမ္းၾကပ္လာၿပီ ... ကိုယ္တို႔ အျပင္ထြက္ၾကမလား ... အျပင္ေရာက္မွပဲ ဟိုေကာင္ေတြကို ဖုန္းဆက္လိုက္ရေအာင္'

'အင္း ... အဲ့အႀကံေကာင္းတယ္ ကိုခန္႔'

မင္းျမတ္ အမွန္တကယ္ပင္ အသက္ရွဴရခက္လာတာမို႔ ေသြးခန္႔ ေျပာလာသည္ကိုပဲ ခပ္ျမန္ျမန္ သေဘာတူလိုက္ေတာ့သည္။ ထြက္မယ္သာ ေျပာတာ မင္းျမတ္ေရာ ေသြးခန္႔ေရာ လူအုပ္ၾကားထဲ ေရာက္ေနတာမို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထြက္ဖို႔ မလြယ္မွန္းလဲ မင္းျမတ္သိသည္။

'ကိုျမတ္ ... လူေတြက အရမ္းၾကပ္ေနတာ ... ကိုျမတ္ကို ေနာက္က ထားၿပီး ကိုယ္ အေရွ႕က အရမ္းတိုးေနရင္ လူထပ္ကြဲသြားလိမ့္မယ္'

'အဲ့တာလဲ ဟုတ္တယ္ ကိုခန္႔ ... ငါတို႔ ဘယ္လိုထြက္မလဲ'

ေသြးခန္႔ ေျပာတာလဲ ဟုတ္ေနတာမို႔ ေရစိုစို ေနပူပူၾကား မင္းျမတ္ အႀကံအိုက္ရေတာ့သည္။

'ကိုယ္အေနာက္ကေန ကိုျမတ္ ပုခံုးကို ကိုင္ထားေပးမယ္ ... တူတူတိုးၾကတာေပါ့'

'အင္း ကိုခန္႔'

ေသြးခန္႔ေျပာသည့္ အတိုင္းပဲ လုပ္စရာရွိေတာ့တာမို႔ မင္းျမတ္သေဘာတူလိုက္သည္။ ထြက္မည့္ဘက္သို႔ မင္းျမတ္ လွည့္လိုက္ေတာ့ ေသြးခန္႔ကလဲ ေနာက္ကေန ပုခံုးကို ထိန္းကိုင္ရင္း တိုးေပးသည္။ မ်ားစြာေသာ လူၾကားထဲ တိုးရင္းတိုးရင္း ေသြးခန္႔က လူထပ္ကြဲသြားၾကမွာ စိုးလို႔ထင္သည္ မင္းျမတ္ပုခံုးကို အားထည့္ကာ ဆုပ္ကိုင္လာတာမို႔ ၾကာေတာ့ မင္းျမတ္ ပုခံုးေတြပင္ နာလာသည္။

'ကိုခန္႔ ငါ ပုခံုးေတြနာလာၿပီကြ ... နည္းနည္း အားေလ်ာ့ပါဦးဟ ... ကြဲသြားလဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူး အျပင္ေရာက္ရင္ ျပန္ေတြ႕မွာပါ'

'ဒီတိုင္း ကိုယ္တို႔ လူထပ္ကြဲသြားရင္ ကိုယ္က အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုျမတ္ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔႔ပါ'

ပုခံုးနာလာလြန္းလို႔ မင္းျမတ္လွည့္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေသြးခန္႔ကလဲ ခပ္ေအးေအး ရွင္းျပလာသည္။ မင္းျမတ္လဲ ဘာမွ ထပ္မေျပာပဲ ေနတုန္း ေသြးခန္႔လုပ္လိုက္သည့္ အျပဳအမူေၾကာင့္ ခဏပင္ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္သြားသလို ... တျခားေတာ့မဟုတ္ ေသြးခန္႔လက္ေတြက မင္းျမတ္ပုခံုးကို ထိန္းကိုင္ထားရင္းကေန ညာဘက္လက္က ေရွ႕ဆန္႔လာၿပီး မင္းျမတ္လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လာသည္။ သိုင္းဖက္ၿပီး တစ္ဖက္က ဘယ္ဘက္ပခံုးကို ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။ ဘယ္ဘက္လက္ကေတာ့ မင္းျမတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ခါးကို အသာထိန္းကိုင္လိုက္သည္။