He raised his bushy brow up, bit his lower lip while eyeing me intensely. His hold on my waist tigtened as if he didn't expect that question from me. It's just a joke and I'm sure he wouldn't take if for serious. I know him. He could be ten times playful than I've expected.

"So, what if I am?" he fired back, voice so raspy and deep.

Napakurap-kurap ako, ang ngisi sa labi ay mabilis na nawala. Hindi ko inaasahan ang naging sagot niyang iyon lalo pa at kaagapay no'n ang seryosong ekspresyon ng mukha niya. Agad rin naman akong nakabawi nang maalalang likas siyang mapaglaro kaya siguradong parte lang rin ng kalokohan niya ang naging sagot niya.

I put the smirk back to my face. Itinuloy ko ang paghaplos sa batok nya habang mataman pa rin siyang nakatitig sa akin. I would like to assume that he's studying every bit of my reaction.

"Zad," I called his name with so much softness in my voice while stroking every tip of his hair. He looks very attentive to what I'm about to say. "This is not the part where romance starts."

Hindi siya agad sumagot. Nanatili lang siyang nakatitig sa akin na tila ba iniintindi mabuti ang sinabi ko. He's actually good in playing with me. He knows that I'm not into anything romantic since we're still both into a relationship but here he is, acting like he's truly affected by me.

Lakas rin ng trip ng isang ito. Palibhasa sagana sa jerjer.

I pulled out a taunting grin and winked at him.  Pinatakan ko ng halik ang pisngi niya bago muling sinalubong ang kanyang mga mata. His expression remain serious. He looks so pissed and irritated, making me feel a bit confused.

Natawa ako. "Seryoso masiyado! Hindi ka naman nabitin, ah?"

Marahan siyang bumuntong hininga, tumungo at napailing. It's seconds ago when he lifted his eyes and met my gaze. I let out a grin and that's when he tilted his head and pulled me closer to him, attacking my neck with wet and wild kisses. Humagikhik ako sa kiliting nararamdaman.

"Round 4?" I chuckled.

He didn't answer. Instead, he tightened his hold even more like he's getting the support by doing it.

His lips were now on my collarbone when I heard his phone ring. Nasa tabi niya lang ito kaya naman nagawa kong masulyapan iyon habang abala siya sa sariling ginagawa.

The light screen was on that made it easy for me to see what that noise is all about. Nakita ko ang pangalan ni Dianara, tumatawag.

"Your girlfriend is calling, Zad." I informed her.

"Let her..." Was all he said through his breathless kisses.

"Answer her. Baka magduda."

Ilang segundo pa nang ilayo niya ang labi mula sa dibdib ko at nagpakawala ng buntong hininga. Tiningnan niya ako bago isang beses na tumango. I took that chance and stood up from his lap. Tumalikod na ako at naglakad pabalik sa harapan ng salamin. I picked the brush up and combed my hair again.

"Dianara..." Zadriel's baritone voice lingered in my ears. "I'm fine. Got so busy, that's why."

Mula sa repleksyon namin sa salamin ay tiningnan ko siya. He's leaning his hand against the matress while other hand holding his phone. His eyes were all on me, watching me intently like he's not that attentive to whatever his girlfriend is saying.

"I'm sorry..." he said.

Bakit naman kaya nagso-sorry ang isang ito? Baka naman nagtatampo na si Dianara dahil hindi siya ang isinama dito? E, nasa abroad nga daw, hindi ba? Paanong makakasama kung malayo pala?

Monasterio Series #3: One More Night Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum