Lora&One Direction - Dutch Harry Styles FanFic [[ON HOLD]]

Hoofdstuk 12

"Pffft, as if. You were just dreaming, Eleanor."

Haar antwoord is er direct: "I wish my dreams will come true."

"Then you'll have to wait a little while longer, if you'd ask me," stuur ik haar.

"Pff! Hey, are you coming to the boys' interview?"

"Yupz :-)"

"I'll be there for a couple of minutes at the end because I have a shoot. Wanna go to Starbucks after?"

"Yeah, sure, but I have to be back at noon."

"No problem! Louis said the interview wouldn't last any longer than forty minutes :-)"

"Okay! When will you be here?"

Net wanneer ik het berichtje verstuurd heb stap ik van de bus af. De bushalte is niet zo ver verwijderd van het gebouw waar ik moet zijn. De drukte van de auto's en ook een groot aantal gillende meisjes is immens. Voor het interview worden er, volgend Eleanor, 20 tickets gratis uitgegeven aan meisjes die voor het gebouw staan. Die weten dat trouwens nog niet, want ze denken allemaal dat dit een gewoon radio-interview is waar geen buitenstaanders binnen mogen. Little do they know. Ik besluit om mijn gsm nog eens boven te halen nadat ik het hele gebeuren heb staan bekijken en zie dat ik twee nieuwe berichtjes heb. Het eerste is van Eleanor die antwoord geeft op mijn vraag van daarnet. "Normally about eleven." Het tweede berichtje is van Harry. "Where are you now?"

Ik besluit om te reageren op dat van Harry: "At the front, what am I supposed to do?"

"I'll send you someone."

"You can't just do that. I'm a teenager, and with all those girls here I won't risk that. Can't I just go in at the back?"

"You'll have to walk around the building and believe me; this is a huuuge building. Just go inside, and if a bodyguard says no, call me, okay?"

"Okay..."

Here we go, zeg ik tegen mezelf. Ik stap baar het gebouw toe en word natuurlijk tegengehouden. Wat wil je, ik ben een tiener en ik heb geen pasje om zomaar binnen te kunnen. De meisjes die trouwens daarnet hun ticket kregen zijn net binnen, dus mij gaan ze al zeker niet binnenlaten.

'No entrance, miss.'

'I'm not a fan, I'm a friend of the boys,' verklaar ik rustig.

'Yeah right, and I'm the King,' reageert hij droog.

"He won't let me pass through" stuur ik naar Harry. Ik wil nog niet bellen, want anders lijkt dat ook zo raar. Trouwens, ik denk niet dat de bodyguard zomaar me zal laten doorgaan als één van de jongens hem aanspreekt. Het kan iedereen zijn die ik bel, en dat weten we allebei.

"I'll let someone get you, wait a minute" is zijn antwoord. Ik zet een aantal stappen naar achter en wacht geduldig. Ondertussen staan de meiden buiten het gebouw te babbelen met elkaar. De zon schijnt, en er zijn amper wolken in de hemel. Het is warm weer, dus zijn alle meisjes gekleed in zomerse kledij.

‘Miss Lora?’ klinkt het dan me. Ik draai me om en zie een medewerker van het radiostation staan met een hoofdtelefoon op. Het is een jonge gast van waarschijnlijk begin de twintig jaar oud, en hij heeft een plankje met bladeren vast. In zijn voorste broekzakken zitten er zo te zien twee gsm's, en een balpen is vast geklikt in het zakje van zijn T-shirt.

‘Yes, that's me.’

‘Follow me, please.’

De medewerker draait zich om en gebaart me om te volgen. Achter me hoor ik al een aantal meiden roepen waarom ik wel naar binnen mag en zij niet. Ik negeer het allemaal en volg Thomas, zoals ik daarnet op zijn naamtag zag, doorheen het gebouw. Hij brengt me naar een zaaltje waar al persmensen en de twintig net gekozen meisjes neerzitten. Volgens Niall gisteren krijgen vijf winnaressen van een wedstrijd een Meet&Greet met alle jongens tezamen van tien minuten achter het inerview. Niet slecht, toch?