(MDZS,SVSSS,HOB,2Ha) translation fanfics(Z+U)[COMPLETED]

Jealous & shy Shizun(Zawgyi)

Warning ေပးပါတယ္။ 🔞🔞
Read ur own risk!

Chu Wan Ning နဲ႔ Mo Ranတို့ ေတာင္ေအာက္က ရြာေလးတစ္ရြာမွာ တေစၧသရဲေတြ ေသာင္းက်န္းေနတယ္ၾကားလို့ ေတာင္ေအာက္ဆင္းလာၿပီး လာေျဖရွင္းေပးဖို့ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
တေစၧသရဲမ်ားကိုတိုက္ခိုက္ၿပီးေသာအခါ မိုးလည္းေတာ္ေတာ္ခ်ဴပ္ေနတာနဲ႔ ေတာင္ေအာက္က တည္းခိုခန္းေလးတစ္ခုမွာပဲ ညစာစားၿပီး အနားယူဖို့ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။

လူေတြက သူတို့ကို ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ Chuဆရာေတာ္နဲ႔ Moဆရာေတာ္ဆိုၿပီး သူတို့နာမည္သာၾကားဖူးတာ...
သူတို့၂ေယာက္႐ုပ္ကို မျမင္ဖူးေတာ့ ဆရာေတာ္၂ပါးက ဘယ္လိုပုံရွိတယ္ဆိုတာ မသိဘူး...။
အဲဒါေၾကာင့္ အခုလို သူတို့၂ေယာက္က ပုံမွန္ရိုးရိုး လင္မယား (အဲ..မွားလို့...)ပုံမွန္ရိုးရိုး လင္လင္၂ေယာက္လို အျပင္ထြက္လည္း ဘယ္သူမွ သူတို့ကို မသိၾကဘူး....။

တည္းခိုခန္းေရာက္ေတာ့ Mo Ran က Chu Wan Ning ႀကိဳက္ေသာဟင္းမ်ားကို တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲမွာေနေတာ့ Chu Wan Ning က

"ေတာ္ၿပီေလ...အမ်ားႀကီးမမွာနဲ႔...ေတာ္ၾကာစားလို့မကုန္ရင္ ႏွေျမာစရာႀကီး..."

"Wan Ning..ဗိုက္ဆာေနမွာစိုးလို့ပါ... ဒီေန႔တစ္ေနကုန္ ပင္ပန္းထားတာဆိုေတာ့.."

ခဏၾကာေတာ့ မွာထားေသာဟင္းမ်ား တစ္ပြဲၿပီးတစ္ပြဲေရာက္လာသည္...
Chu Wan Ningႀကိဳက္ေသာ ပိန္းဥအခ်ိဴမုန႔္ေလး စားပြဲေပၚေရာက္လာေသာအခါ Chu Wan Ning မ်က္လုံးေလး လင္းလက္သြားတာ Mo Ran ေတြ႕လိုက္သည္...။
အလိုက္သိသိနဲ႔ အခ်ိဴမုန႔္ပန္းကန္‌ေလးကို Chu Wan Ning ေရွ႕သို့တိုးေပးရင္း ျပဳံးျပလိုက္သည္။

Chu Wan Ning ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဗိုက္ဆာေနမွန္း မသိ...တစ္လုတ္ၿပီးတစ္လုတ္စားေနတာ...
Mo Ran သူ႔ကို ေမးေလးေထာက္ၿပီးျပဳံးၾကည့္ေနတာကိုေတာင္ သတိမထားမိ...ေနာက္ပိုင္းသိသြားေတာ့မွ..

"စားေလ...ဗိုက္မဆာဘူးလား?"

"ဆာတယ္..."

"အဲဒါဆို စားေလ..ဘာၾကည့္ေနတာလဲ?"

"Shi Zun ကအရမ္းၾကည့္ေကာင္းလို့... Shi Zun ကိုၾကည့္ေနတာနဲ႔တင္ ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္ဝေနၿပီ။"

"MO RAN!!!"

"ဟားဟားဟား....အင္းပါ..စားမယ္.."

အဲ့အခ်ိန္မွာ ဆိုင္ပိုင္ရွင္သမီးေလးက ႐ုက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ တို့ဖူးခ်ဥ္စပ္ပန္းကန္ေလးကို သူတို့ဝိုင္းသယ္လာရင္း
"ဒါ...ဒါ..ဒါဆိုင္က လက္ေဆာင္ေကၽြးတာပါ" ဆိုၿပီးလွမ္းေပးတယ္...။
Mo Ran လည္းအစက ေၾကာင္သြားတယ္... ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ အားနာနာနဲ႔လွမ္းယူလိုက္တယ္။
အဲ့မွာ မေတာ္တဆ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ဆိုင္ပိုင္ရွင္သမီးရဲ့လက္ထိပ္ေလးကို ထိမိသြားတာ...ဆိုင္ပိုင္ရွင္သမီးေလးရဲ့ လက္ကေလးတြန႔္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔ ေျပးတာတန္းေနတာပါပဲ...။