Reaching Out

Chapter 16 - Chance

Lumapit sya sakin tsaka hinawakan yung kamay ko.

"Ano bang kailangan kong gawin, Tan? Ayaw mo ba sakin? Sabihin mo lang. Umaasa kasi ako na magkakaron ako ng pag-asa eh." sabi nya. Napatingin ako sa kanya.

"Wala kang dapat gawin, Kevin." sagot ko, nakatingin pa din ako sa kanya.

"Isang tanong lang yung sinagot mo, Tan." sabi nya.

"Gusto kita..." mahina kong sabi, napatingin na lang ako sa ibang direksyon.

"Eh bakit ganto, Tan? Bakit naghahanap ka pa ng iba? Eto naman ako oh! Handa akong gawin lahat para sayo!" napapasigaw na sya.

Sasagot na sana ko pero bigla nya kong hinalikan. Tinulak ko sya tsaka ko sya sinuntok sa pisngi. Ano, akala niya di ko kaya yun? Kayang kaya ko yun! Ngayon alam na nya. No one messes with Tan Andre Bernardo.

"Tan... I'm sorry... Please-" nagsimula syang magsalita habang hawak yung pisngi nya.

"It's okay. Please leave me alone muna. I need time to think. And also space." sagot ko sa kanya. Hindi ko na sya tiningnan pero alam kong umalis na sya.

One thing about Kevin? He doesn't hover. Alam nya kung kelan ka dapat pabayaan at kung kelan mo sya kailangan. Pero, right now alam nyang kailangan nya kong pabayaan.

Di din nagtagal dumating na din sila Marianne. Pero hindi ko inexpect na may iba pa silang kasama. At kilalang kilala ko kung sino ang nagdrive para sa kanila. Si Ken.

Hinila ko palayo si Marianne para kausapin.

"What the fuck?" yun lang yung nasabi ko.

"I'm really sorry Tan. Ayaw nya kasi kaming tigilan eh. Tsaka, tingnan mo. We really need that ride." napatingin ako sa mga kaibigan ko. Oo nga. Medyo madami silang dala kaya mahirap nga magcommute.

"Hay. Fine. Wala na naman akong magagawa kasi nandito na diba?" sagot ko. Tsaka kami naglakad pabalik sa mga kaibigan namin.

"So! Okay na yung pagstestayan nyo na kwarto! Pero di ko inexpect na may plus one." sabi ko habang naglalakad kami papasok ng bahay.

"Uhm. Tan... We still have many stuff outside." sabi ni Kathy. Ay shet oo nga!

"ay. right. Wait inside." sabi ko tsaka ako lumabas.

After what happened with us, he's still my friend. and I need his help.

Me: Hello, Kev?

Kevin: Hey Tan...

Me: Uhm... I'm sorry to ask. Can you help me with some stuff?

Kevin: Sure, no problem! I'll be right over.

Me: Okay, see you.

As expected from Kevin, dumating sya agad. He's already proven his worth. I guess I'm ready.

"So, where should I put this?" narinig ko si Kevin. Nakatayo sya sa may gate at bitbit yung ibang gamit ng mga kaibigan ko.

"You can put them down. Now." malamig kong sabi. Naguluhan siguro sya sa pakikitungo ko sa kanya kaya napakunot sya ng noo tsaka binaba yung gamit na dala nya.

Lumapit ako sa kanya tsaka ko sya hinalikan. Halata sa mata nya na nagulat siya sa ginawa ko. Napayakap ako sa kanya habang ginagawa ko yun. Di din nagtagal nung hinalikan na nya din ako at yumakap na din. Pero...

"Ehem." Napalingon kaming dalawa at nakita namin si Ken sa may pinto kasama yung mga kaibigan ko.

"Get a room!" sigaw ni Marianne.

Linapit ni Kevin yung bibig nya sa tenga ko.

"Bakit sya nandito?" pabulong nyang tanong.

"Trust me, I don't know. Nagulat na lang ako kasama na sya nila Marianne." sagot ko sa kanya ng mahina. "Now, smile. I want you to meet my friends." tuloy ko.

Naglakad na kami papunta sa kanila dala yung mga natitirang gamit sa labas.

"Guys, this is Kevin. My..." pakilala ko kay Kev sa kanila.

"I'm his boyfriend." tuloy ni Kevin sa introduction ko.

Napanganga silang lahat sa sinabi ni Kevin. Lalo na si Ken. Ang epic ng reaction niya. Ano ka ngayon. Tanga ka kasi. Nanjan na pinakawalan mo pa. Anong meron ka ngayon?