Mam na barkach cały świat
Mam historie nieposklejane
Zaszczute gdzieś i pozostawione ot tak
Jednocześnie przenika mnie pustka tak dobitna
że zapełnia cały mój organizm
Podnoszę na chwilę głowę
W obawie o nadzieję, a może jednak
Może to ta godzina
Ta minuta
Kiedy usłyszę dźwięk życia
To zbyt pięknie tak myśleć
Samotność witaj
Mój stały towarzyszu
YOU ARE READING
Po prostu poezja
PoetryTrochę poezji, która od jakiegoś czasu gnieździ się w mojej głowie i chyba chcę się wraszcie uwolnić. Być może tu znajdzie swoje miejsce, ale jak chcecie to możecie ją wypierdolić przez okno. I tak kiedyś zostanie wypierdolona.
