A badboy in my house

Hoofdstuk 04

Pov Lena
Ik word wakker. Ik kijk om me heen. Ik zie dat ik op een bank lig in een appartement. Het is een schoon en netjes huis. Ik kan me alleen niet meer herinneren wat er er gisteren allemaal is gebeurt. Ik besluit dan om rond te kijken. "Hallo?" zeg ik dan. "Ah Lena je bent wakker! Heb je nog last van hoofdpijn?" Oliver staat voor me. Ik kan me hem niet herinneren. Maar dan besef ik me dat hij diegene was die mij dat drankje gaf en me mee heeft genomen. "Kan je me naar huis brengen Aiden zal zich zorgen maken." vraag ik hem poeslief. "Nee." Op dat moment duwt hij me keihard tegen de muur aan. Ik stoot mijn hoofd en niet veel later val ik weg.

Pov Oliver
Ik hou van Lena. Zij moet ook van mij houden. Ik breng Lena naar mijn bed toe en stop haar in. Op het nacht kastje leg ik wat te eten voor haar en een asprintje. Dan loop ik de kamer uit en doe ik de deur op slot. Ik kijk op mijn telefoon en zie 6 gemiste oproepen van Aiden. Ik negeer hem maar, want anders krijg ik problemen.

Aiden: heb jij lena gezien ze is niet meer thuis gekomen en ze zeggen dat jij voor het laatst bij haar was

Oliver: nee hoezo? Vraag hunter die weet misschien wat

Aiden: oke thanks

Bijna had hij me door. "Laat me godverdomme weg!" hoor ik Lena schreeuwen. "Lena liefje doe eens stil je maakt de buren wakker." Ik doe de deur open. Ze ziet mij en rent naar me toe en trapt mijn in mijn ballen. "Au!! Lena jij kuthoer." Ik doe deur weer op slot. Ik hoor haar nog even bonzen maar algauw stopt het.

Ze moet van me houden.

Pov Aiden
Aiden: heb jij lena gezien?

Hunter: nee hoezo? Ben je je chickie kwijt?

Aiden: geen tijd voor grapjes ze kwam gister niet thuis

Hunter: probeer oliver die heeft al een tijdje een oogje op haar.

Aiden: hij zei geen idee te hebben maar thanks bro..

Hunter: np

Ik ben officieel hopeloos. Ik ben wel een badboy maar heb ook gewoon een hart als ieder anders mens, alleen mogen zij dat niet weten.

Heb is ondertussen al 13.44 en ik heb nog steeds niks van Lena gehoord. Jackson en Zoë weten ook niks. Ook al betekent ze niks maak ik me heel erg zorgen. Ik krijg niet voor niets betaald om voor haar te zorgen.

Door alle stress die ik had ben ik vergeten dat ik Lena's locatie kan zien. Ik besluit haar locatie op te zoeken maar die is van 1 dag geleden. Bij Oliver? Snel probeer ik haar een paar keer te bellen. Geen reactie..

Nog geen 3 minuten later zit ik zonder shirt  in de auto, onderweg naar Oliver. Na kleine 30 minuten rijden ben ik er. Snel ren ik naar zijn appartement. Na 100.000.000 keer aanbellen doet niemand open. Oliver neemt zijn telefoon niet op. Wat er ook aan de hand is, dit is niet goed. Zeker niets voor Lena om zomaar vermist te raken. Ik besluit om naar Zoë te gaan. Misschien weet zij wat.
********************************
"Ik heb echt geen idee waar ze kan zijn." zegt Zoë. Ze maakt zich wel ernstig zorgen. "Misschien moeten we de politie bellen.", stel ik haar voor. "Laten we haar vermist opgeven en de zoektocht naar haar niet opgeven. We weten al dat ze met Oliver moet zijn.", zegt Zoë.
********************************
Lena is vermist opgegeven en Zoë is weer naar huis gebracht. Ik sla keihard met mijn vuist tegen dr muur. Ik begin heel erg te bloeden. Snel probeer ik het te verzorgen en dan besluit ik maar te slapen want heb echt veel te lang niet geslapen.

Pov Lena
"Waar breng je me naartoe?", zeg ik dan als ik wakker word in de auto. "Maak je maar geen zorgen, ik breng je ergens veilig.", zegt Oliver dan. "Ik wil naar huis."
"Dan heb je pech want ik wil jou."

Na een autorit die echt 3 uur voelde stopt de auto. Ik krijg een blinddoek om en ducktape om mijn armen. Ik word vooruit geduwd door Oliver. Als ik in een ruimt ben duwt hij me op een matras en doet de ducktape af. Als ik mijn blinddoek afdoe zie ik dat ik in een lege vieze ruimte ben. Het matras is erg vies, maar het enige waar ik op kan zitten. Achterin de kamer zit een raam, maar voor het raam zitten een paar planken. Als ik die weg kan halen kan ik vluchten. Op dat moment hoor ik de sloten opengaan. Snel ren  ik terug naar de matras. Oliver stapt binnen. "Voel je je al een beetje thuis? We zullen hier nog wel een tijdje zitten tot het veilig is."
"Laat me gaan Oliver ik wil niks met jou!" Op dat moment stapt hij woedend op me af, hij trekt zijn riem los en begint me te slaan. "Ik doe dit omdat ik van je hou.", zegt hij dan. Het enige wat ik kan doen is me beschermen met mijn armen en huilen. Dan begint Oliver me uit te kleden ik probeer hem enkel nog weg te slaan. Door de pijn moet ik wel meewerken.

Na 1 uur laat hij me achter op de matras.. verkracht en gebroken.

Ik heb medelijden met hen :(
Vergeet niet te stemmen en te reageren als je leuk vind:) ik plaats zo snel mogelijk een nieuw deel!! X xjustdie ❤️