New Sort Of Life

part2

- ZARA--

'Je bent niet veilig thuis. Iemand heeft je vast wel is verteld over weerwolven en vampiers toch?' vroeg Jake. 'me ouders nooit, meer boeken en films eigenlijk.' 'oké, weet je ook waarom je ouders het nooit hebben gezegd?' 'nee, dat weet ik eigenlijk niet.' Ik zat te wachten tot Jake me zou zeggen dat er iets ernstigs aan de hand is met die vampiers en weerwolven. 'Je geloofd me waarschijnlijk niet maar je moet toch echt luisteren. Je moeder is geen normaal mens, zoals ieder ander.' Jake wachtte tot ik een reactie zou geven. Maar ik wist al dat ze niet normaal was, de gedroeg zich ook altijd raar. Ze werd snel boos, en kreeg vaak traanogen. Ook at ze nooit mee met het avond eten.'Je moeder is een vampier.' Toen stond ik echt verbaasd te kijken. Hoe kan zij een vampier zijn, ze heeft me opgevoed en nooit wat aangedaan. Ze lijkt zo normaal. Maar het kan ook komen omdat we in een plaats leven waar bijna geen zon schrijnt. En nu snap ik dus waarom mijn moeder zo wit was. Maar hoe kan zij zo wit wezen ik niet. Ik ben getint. Niet heel bruin, maar ook niet bleek. Ik snapte er niks meer van. 'alleen je moeder is in jouw familie een vampier. De rest van je familie weet hier niks van af. En dit wil ze houden zo ook'

'Op je 16e zal je leven gaan veranderen, maar om daar alvast wat mee te doen zal ik je zeggen wat er dan gaat gebeuren, Zara je wordt over een paar dagen 16 toch?' Weer knik ik ja. 'Dus over dan zal je je verandering ondergaan, Zara je moet me geloven er bestaan echt vampiers en weerwolven. Alles wat in de sprookjesboeken vertelt word is waar. Ik wil je het eigenlijk laten zien, maar ik weet niet of je het zelf wel zou willen zien.' Het was even stil, maar toen ik pas echt beseft wat er zal gebeuren met mij, dacht ik dat het eigenlijk geen kwaad zou kunnen. Als ik toch al anders word, dan kan ik toch net zo goed nu al weten wat er gaat gebeuren en wat ik misschien ook word. 'Ik zou het eigenlijk best is willen zien Jake, maar maak eerst je verhaal af.' Hij knikte ja. 'Weerwolven bestaan al heel lang Zara, net zo lang als vampiers bestaan. Je moet 1 ding beloven, dat je dit aan NIEMAND vertelt. Echt niemand, beloofd?' 'Ik beloof plechtig dat ik dit tegen niemand zal zeggen, nooit niet.' Ik probeerde zo bekakt mogelijk te praten, maar ik schoot in de lach, samen met Jake. 'Mooi geantwoord. Maar je bent eigenlijk een soort van familie van mij, je komt niet uit het gezin waar je nu zit. Eigenlijk ben je geadopteerd toen je nog maar een paar maanden oud was. Je ouders zijn vermoord op de dag dat jij verdween.' Jake stopte om het even te laten in werken. Maar eigenlijk voelde ik weinig, ik heb mijn echte ouders dus niet lang gekend. Dus ik weet ook niet wat ik nu zou moeten doen. Ik krijg ze echt niet terug door te gaan huilen, maar het zou later waarschijnlijk toch wel gebeuren. Maar toen ik begon na te denken dat ik ook echt een weerwolf zou worden, daar werd ik echt vrolijk van. Ik kreeg een glimlach op me gezicht en zag Jake me raar aan kijken. 'Sorry, dat ik moet lachen, maar ik wou al me hele leven anders wezen, en nu word ik gewoon een weerwolf. Dat idee maakt me gewoon super vrolijk en een beetje zenuwachtig!' Ik kreeg de glimlach maar niet van me gezicht af. Ik voelde eigenlijk wel dat ik moe was. Ik keek op me mobiel en zag dat het alweer 12uur was. Maar ik had echt geen zin om naar huis te gaan, ik vond het te gezellig met Jake. Hij zag het en vroeg of ik moe was. 'Ja, ik ben eigenlijk best wel moe, maar ik ben bang dat ik toch niet kan slapen, na wat ik nu gehoord heb. En ik denk niet dat ik naar huis wil nu ik weet dat me moeder me kan vermoorden, en dat waarschijnlijk ook ooit zal kunnen doen.'