Lost boy

Deel 4

Als ik 's ochtends wakker word komen meteen de herinneringen terug van die avond. Dit word zo veel moeilijker dan ik dacht... als ik op de wekker kijk zie ik dat het al 11:30 is. Ik zal Max maar eens wakker maken, zachtjes loop ik de trap op naar de zolder. "Max... wakker worden." Als ik geen reactie krijg besluit ik om zijn kamer binnen te lopen, maar zijn bed is leeg. Verbaast kijk ik de kamer rond of ik hem ergens kan vinden. Maar Max is nergens op zijn kamer. "Max! Kom te voorschijn kleine boef! Ik tel tot drie, en als je dan niet bent gekomen betekent dat geen pannenkoeken voor jou deze ochtend!" Schreeuw ik over de zolder. Godver de *****, tantoe jong. "1...2...DRIE!" Bij drie komt er een klein kind van achter op mijn rug springen met Mik achter zich aan slepend. " Max verekte bamischijf!" Ik draai me om en begin hem te kietelen. "Stop! Genade! Stop!!" Gilt hij van het lachen. Mik staat ernaast en glimlacht naar wat er voor hem afspeelt. "Wat is het magische woord Max?" "Stop! Stop! Alsjeblieft!" Hikt hij. "Niet het goede woord maar vooruit, we hebben niet alle tijd. Ik moet jou zo nog naar de opvang brengen en ik moet zelf nog naar school. Dus hup! Anders geen pannenkoeken. Je moet me wel helpen." Jubbeld vanwege het feit dat hij pannenkoeken krijgt rent Max naar zijn kast toe om een poging te doen om er kleren uit te trekken. Maar in plaats van de deur normaal open te trekken rukt hij de deur open en vliegt vervolgens zelf de kamer door. "Sukkel" grinnik ik.

Als ik al zijn kleren heb klaargelegd en Max heb aangekleed loop ik naar beneden om te gaan beginnen aan de pannenkoeken als ik opeens gekuch achter me hoor. "Iris, als jij naar school gaat, en Max naar de opvang, wat moet ik dan gaan doen?" Mik staat achter me met zijn haren in de war, arm in het verband, pyjama aan en wallen van hier tot aan zijn enkels. "Je mag van mij thuis blijven aangezien je er niet op je best uitziet maar je mag van mij natuurlijk ook mee naar school. Wat jij wilt. Maar help wel even mee pannenkoeken bakken, wil je?" Knipoog ik. Mil grinnikt en komt naast me staan en begint te pakken. Misschien kan ik hem wel helpen, als ik hem gewoon uit die dagelijkse sleur haal, hem nieuwe vrienden laat ontmoeten, meeneem naar leuke plekken en gewoon luister naar hem als hij dat wil. Misschien kan dit dan nog wel eens gaan werken! "Ik zou wel mee willen naar jou school als dat kan? Maar hoe kom ik daar binnen?" Verbaast kijk ik hem aan. "Ik zeg gewoon dat je een dagje met me meeloopt om te kijken of je op die school wil komen. Dan vinden ze het echt wel goed." Nu is het zijn beurt om verbaast te kijken. "Mik let jij nu maar op die pannenkoeken, want nu laat je ze aanbranden. Weet je wat, ik ben heel even weg. Eten jij en Max maar alvast. Dan ben ik binnen 10 minuutjes weer terug. Laat niet de tent afbranden aub." Zeg ik terwijl ik mijn tas van het aanrecht afpak en mijn autosleutels pak. "Waar ga je heen Iris?" "Boodschappen doen. Ben zo terug! DOEI MAX IK BEN EVEN WEG! MIK LET OP JOU DUS GEDRAAG JE VOOR EEN KEER!!" Ik krijg geen antwoord terug dus ik vertrek maar.

Eenmaal bij de winkel ren ik snel naar binnen en pak een sweater en een paar mooie jeans en ren weer naar de kassa. "Deze alsjeblieft." Na afgerekend te hebben vlieg ik weer naar mijn auto en scheur naar huis.

"Ben er weer peeps!" "Iris!!!" Rennend komt Max de hoek om gestruikeld en vliegt in mijn armen. "Hey baby" en geef hem een kus op zijn kruin. "Mik kom eens!" Roep ik richting de keuken. Vragend steekt hij zijn hoofd om de hoek. "Kom nou maar gewoon." Langzaam loopt hij naar me toe. "Hier" en ik overhandig hem de tas met kleren. " nu naar boven lopen en je omkleden want we gaan over een half uur. Dus tjop tjop!" Mik kijkt stomverbaasd in de tas. "Dit is voor mij?" "Ja je kan moeilijk drie dagen in de zelfde kleren rond blijven lopen. Of je moet de kleren van mijn vader aan willen." Grinnik ik. "Dankje Iris.... dankjewel." Fluisterde hij. "Het is niks. Ik heb het met alle liefde gedaan. Kleed me nu maar om. Dan kan je daarna mijn vrienden ontmoeten."

Een half uur later zitten we met zijn alle gepakt en gekleed in de auto. En rijden we richting het kinderopvang voor Max. Als we daar aankomen trek ik Max uit zijn kinderzitje en zet hem op de grond. "Kijk me aan moppie, je gaat vandaag weer lief zijn. Als iemand verveld tegen je doet dan glimlach je een keer en loopt dan door. Als iemand je slaat dan draai je je om en loop je rustig weg om de juf erbij te halen. En als hij achter je aan komt en van achter je probeert te slaan, dan haal je een keer flink hard uit en butst dat jong tegen de vlakte. En als de juf dan vraagt waarom je dat had gedaan dan zeg maar dat dag van mij moest. Afgesproken?" Zodra Max braaf ja had gezegd en geknikt had gaf ik hem een dikke knuffel en kus en zet hem binnen af.

"Ben je er klaar voor Mik?" Vraag ik terwijl we de parkeerplaats van mijn school op rijden. Mik knikt een keer en dan stappen we uit. "Het zelfde geld voor jou. Als iemand je uitscheld loop je door. Als iemand je slaat dan loop je door en als ze nog een keer slaan dan stamp je hem de grond in. Maar dat is alleen in noodsituaties. Geen nood? Geen stomp op iemands neus. Jij bent die nieuwe. Dus iedereen mag je nu nog. Als je meteen op je eerste dag iemand slaat dan heb je gelijk een imago. Dus ik sla ze wel voor je" zeg ik luchtig en zwier mijn tas over mijn schouder. "Nou kom op soep kip! Anders missen we onze eerste les nog!" Zeg ik terwijl ik zijn hand vast pak en hem achter me aan trek de school binnen. Als eerste moet ik even bij Thea melden dat Mik vandaag met me meeloopt. Na dat gedaan te hebben lopen we door de aula naar mijn kluisje.
Laat deze dag maar komen!

Ik ga iets heel schokkends zeggen. Ik was vergeten dat ik dit boek had. En eig ben ik echt voor bijna 4 maanden ofz vergeten te schrijven. Dit is miss een saai stukje maar het is beter dan niks toch😂🤷🏻‍♀️ alvast verwacht niet dat ik elke week iets post want ik vergeet dat. Ik ben er zo een die soms random iets post. Alv sorry daarvoor😅