BARYO 1: The Brat (On-GOING)

0

"Anak." His voice cracked and he tried to hold my hand. "Manang ang gamot po!"

Walang buhay akong natawa ng makita ang madaming dugo sa kamay ko. Hinawakan ako ni Tatay sa palapulsuhan. Nagkukumahog namang dumating si Manang dala ang first aid kid namin.

"Tay." umiiyak ako. Hindi ko alam kung sa sugat ba sa kamay o sa sugat na natamo ko sa kanila ang masakit ngayon. Ramdam ko ang paghihina ng aking katawan at tanging pagluha lamang ang aking nagawa.

Nilinis ng maingat ni Tatay ang sugat ko. Nag-aalala namang hinaplos ako ni Manang sa likod.

"Tahan na, Light. Tama na." bulong niya.

"You should end the deal." masakit kong sabi. Nagpatuloy si Tatay sa kanyang ginagawa. Sa bawat dampi ng bulak sa sugat ko ay talagang napapangiwi ako sa sakit. "Sabihin niyo sa kanyang tapos na ang pagtulong niya sa inyo. Sabihin niyo sa kanya na huwag nang magtungo pa sa palayan o sa kahit na anong lupang mag mamay-ari ko. Sabihin niyo sa kanyang huwag na huwag na siyang mangengealam pa sa buhay ko. At sabihin niyo sa kanyang." I blink my eyes as the tears begin to fall again! Tangina hindi kana naubos!

"Ako na po ang bahala sa mga taniman. Napag-aralan ko na lahat hindi ko na siya kailangan." Kinagat ko ang nanginginig na labi habang patuloy na nahuhulog ang aking mga luha.

Matapang kong pinunasan ang luha ko at hinila na ang kamay ko.

"Don't be stubborn, Light. You're bleeding."

"I am." I said meaningfully. I smiled at him before turning my back.

"If you refuse to do what I want, then expect that this will be the last time you call me anak." As I stepped out of the freaking house, I warned ruthlessly!

Galit ang namalagi sa puso ko hanggang sa makarating ako sa Roma. Naroon na sila Thania at Unice, kanina pa nag-aalala sakin. This is what I really want from them. If they knew that I was having a hard time, they didn't leave.

I tried to forget and, thanks to my friend, I was able to do so. The pain was still here, pero hindi na gaya kahapon. Ganito pala kapag nailabas mo na lahat at ganito pala kapag may mga taong laging nandiyan para sayo.

I woke up in a bed that I was so comfortable with and groaned loudly because of the pain in my head. Hangover malala. Sinabunutan ko ang buhok ko at inis na sinuntok ang unan sa tabi. Nagulat naman ako ng dumaing ang unan!

"Fuck, Light!"

"Vaughn!" gulat ako! Tumayo si Vaughn sapo ang kanyang tiyan. "Ows I'm sorry."

"How dare-"

"Anong nangyari?" Humahangos na si Unice, may hawak siyang sandok. Damn, is she cooking?!

Galing sa banyo, lumabas si Thania na nakatapis. Why are we all here in the same room?!

Hindi ko na maalala ang buong nangyari kagabi. Ang tanging klaro lang sakin ay nagtungo kami sa bar nila Vaughn at doon nagpakasaya.

"What happened?" Thania asks.

Dumaing si Vaughn at naupo sa sahig hawak parin ang tiyan. "Si Light sinuntok ako!" sumbong niya.

"Sinuntok lang pala, Arte!" si Unice na lumapit sakin. "Drink your medicine."

I nodded and quickly obeyed her. Matapos kong mainom ang gamot ramdam ko agad ang talab non.

"E kung ikaw kaya masuntok! Buti nalang may abs ako." si Vaughn caressing the part that I punch.

"Patingin!" Kaming tatlo. Agad na sinamaan kami ng tingin ni Vaughn kaya sabay sabay kaming natawa.

"Iyong niluluto mo, Unice." si Thania.