bunları buraya neden döktüğümü bilmiyorum ama o zamanlar bana en iyi gelen şeydin. O pis ,dar ve karanlık yerden beni çekip çıkardın maviyi gösterdin. Maviyi çok sevdim. Seninle aklım uçup gidiyordu. Ne olduğunu anlayamıyordum ama bu his çok güzeldi. Sen çok güzeldin. Hissettiğim şey her neyse ona günler geçtikçe daha fazla bağlanıyordum. Bırakmak istemiyordum. Şuan da öyleyim. Sıcaklığını hala hissediyorum. Arada gelip uğruyorsun. Sana olan hayranlığımı tazeliyorum. Konuşmasak ile ruhlarımızın iletişimi yetiyor. O anlar aklıma gelince gözlerim doluyor. Seni ilk gördüğüm an paha biçilemez. Kimseye değişmem. Kimseler de bilmez zaten. Bütün her şeyin benim her şeyim ama seni bu kadar tanımama rağmen açıklayamıyorum. Başım dönüyor. Attığım adımlarla yön değiştirmeden kararlı bir şekilde sana geliyorum. Ama neredesin ? Çaresiz olmaktan nefret ediyorum. Bu durumuma alıştım ama acıyı daha yoğun hissediyorum. Boşluk beni kendine çekmeye devam ediyor ve gözlerine gömülü bir şekilde ölüme gidiyorum.
