Ερωτευμένη από λάθος

Μικρά, αθώα παιδιά

Αρχίζει να μετράει και εγώ κρύβομαι πίσω από τον καναπέ. Μόλις σταματάει το μέτρημα, ακούω τα βήματα του να με πλησιάζουν. Προσπαθώ να μην γελάσω αλλά είναι δύσκολο, έτσι με καταλαβαίνει και τρέχουμε μαζί ως τον τοίχο, ώσπου σκοντάφτει και πέφτει στο πάτωμα με τα μούτρα... Ωχ! Κακό αυτό. Αλλά... Δεν ξέρω γιατί αλλά, αυτό με κάνει να γελάσω και έτσι πέφτω κάτω και αρχίζω να γελάω μαζί του ενώ εκείνος με αγριοκοιτάζει

(δεν είναι αστείο!)
(είναι)
Αποκρίνομαι, δίχως να σταματάω το γέλιο μου και εκείνος, σταυρώνει τα χέρια του και με κοιτάζει μουτρωμένος
(με εκνευρίζεις. Σταμάτα!)
Λέει με αυστηρό ύφος που με κάνει να γελάσω περισσότερο... Μου θυμίζει τον μπαμπά μου
(σταμάτα σου λέω!)
Φωνάζει και αμέσως, το γέλιο κόβεται. Πρώτη φορά μου φωνάζουν
(ει! Ει! Τι έγινε; γιατί μαλώνεται)
(αυτή φταίει μαμά. Με έκανε επίτηδες να σκοντάψω για να κερδίσει στο κρυφτό)
Με κατηγορεί ενώ με δείχνει με το δάχτυλο του... Ει!
(ψέμματα λέει. Μόνος του έπεσε, εγώ δεν έκανα τίποτα)
(εντάξει, φτάνει το παιχνίδι για απόψε. Πάμε να καθίσουμε στο τραπέζι)
Μας λέει η μητέρα του και τρέχω στην αγκαλιά του μπαμπά μου... Δεν τον συμπάθησα αυτόν τον Antonio. Ο κλαψιάρης. Είπε ψέμματα για εμένα. Δεν τον συμπάθησα καθόλου.

Σε ηλικία δεκαπέντε ετών.

Σήμερα, γίνεται το μεγαλύτερο πάρτι στην ιστορία του σχολείου μας. Εγώ ως συνήθως, προσπαθώ να το φέρω κάπως πλαγίως στην μητέρα μου, ώστε να με αφήσει να πάω.

Την γύρω φέρνω στην κουζίνα και προσπαθώ... Όσο μπορώ δηλαδή... Να την φέρω με τα νερά μου
(μανούλα μου!)
Της λέω με γλυκό ύφος και αμέσως το καχύποπτο βλέμμα της στρέφεται στο δικό μου
(μάλιστα! Τι θέλεις;)
Α ρε. Πως με ξέρει αυτή η γυναίκα
(κοίτα... Απόψε... Γίνεται ένα πάρτι στο σχολείο και...)
(θέλεις να πας)
Συμπληρώνει γρήγορα την πρόταση μου και της χαμογελάω, υπερβολικά γλυκά

(ούτε να το σκέφτεσαι. Ειδικά απόψε, δεν γίνεται)
(έλα ρε μαμά. Θα είναι το καλύτερο πάρτι στην ιστορία, και θα λείπω εγώ;)
(γιατί αγάπη μου; αν λείπεις εσύ δεν θα γίνει πάρτι;)
(μαμά! Μην με κοροϊδεύεις. Θα ρωτήσω τον μπαμπά)
Λέω ενώ σταυρώνω πεισματάρικα τα χέρια στο στήθος μου
(πίστεψε με, ότι σου είπα εγώ, το ίδιο θα σου πει και εκείνος)
Λέει ενώ πλένει τα χέρια της στον νεροχύτη και ξεφυσάω δυνατά

(τι διάολο έχουμε σήμερα και δεν μπορώ να βγω;)
Πετάω σχεδόν φωναχτά και αμέσως το άγριο βλέμμα της στρέφεται στο δικό μου
(σου έχω πει να μην βρίζεις. Δεν είναι σωστό για μια κοπέλα)
Λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου
(απόψε, έχουμε το δείπνο με την οικογένεια Serrano)
Πωωω, το είχα ξεχάσει εντελώς αυτό