Kuymak Sevdası -Tamamlandı-

KUYMAK SEVDASI

Kuymak Sevdası

Kuymak Sevdalı bir genç kızın, belalarla dolu hayat hikâyesi.

Biz tam olarak yedi kardeşiz, aramızdaki uyumu Karadeniz de başka kimsede bulamazsınız. Bu uyumlu kişilikler kimler diyecek olursanız, anlatayım.

En büyük ablam Ayfer; kendisi ikinci çocuğunu doğurmuş olması hasebiyle, bizimle kalıyor.

Çocuğuna her dokunuşunuzda, sanki yenidünya liderini doğurmuşçasına dikkatli olmanızı tembihliyor defalarca.

İkinci ablam Nilüfer; henüz cicim aylarını yaşıyorken, vücudunun verdiği tepkilere dayanarak hamile olduğu iddiasıyla, iş yapmamak için kaynanasının geldiği zaman diliminde baba ocağına kaçtı.

Ayağının ucuna sinek konsa, yattığı yerden ayağını kıpırdatmak yerine enişteme bağırıyor.

Eniştem! Ah çok sabırlı adam, vesselam.

Onların bir küçüğü abim Zafer; yaşadığı imkansız aşkıyla sürekli depresyonda.

Erkekler depresyona girer mi sorusunun en büyük cevabı, kiloları yüzünden ona bakmayan Arzuhal abla en son kapısına gittiğinde, abimi dövdürtmüştü.

Bir küçükleriyse Goncafer ablam; böyle isim olur mu? demeyin. Ve sakın ha kınamayın, neden mi?

Çünkü bizim isimlerimiz, dedemizden miras kalma tek şeyler.

Goncafer ablam, kendisi hukuk okumasına rağmen, ismini değiştiremiyor.

Ve buna engel olan Babaannem, her gün gelişinde nüfus cüzdanını kontrol ediyor. Aslında bununla yetinecek bir Babaanneye sahip olmadığımı belirtmek isterim.

Çünkü kullanmadığı hattını Goncafer ablamın üzerine yaptırdı, eve gelmediği günler müşteri hizmetlerini arayarak hattın üzerinde olan kişiyi sorguluyor.

Benim canım Babaannem!

Ve benim biricik abim Cafer; Babaannemin tabiriyle evin zirzopu!

Yemediği halt kalmamasına rağmen, her gün başını belaya sokmakta bir numara!

Son olarak en küçük ablam; Gazanfer!

Evin içinde olduğu gibi, iş yerinde, çay içmeye gittiği Kafede her şekilde, her yerde terör estiren gazetelere manşet olmayı beceren devasa isim.

Üstelik bir feminist!

Abi ve ablalarıma ekstra olarak sizlere bahsetmek istediğim bir isim var; Melek.

O kelimelerle anlatılacak birisi değil, yaşanmadan anlatılamayan bir can. Benim çocukluk arkadaşım, ilk aşkım.

Yeter dediğinizi duyar gibiyim, evet doğru bildiniz.

Adım, Yeter!

Ama Yeter mi? Yetmez!

Nasıl mı?

Adım Yeter, soyadım Yetmez.

Karşınızda; binlerce senaryo yazan, ama hiç birisine hak ettiği değeri bulamayan, sabahları Kuymak yemediğinde tüm işleri ters giden, evin en âkil kızı, Yeter Yetmez...

Bizim evde bela, asla bitmez.

Sizde her biri birinden, iki yaş küçük olan; Ayfer, Nilüfer, Zafer, Goncafer, Cafer, Gazanfer, Ve Yeter Yetmez'in Hikayesini okumaya Hazır mısınız?

Merhaba Arkadaşlar, Fadime'mle biz geldik.

Desteklerinizi yorumlarınızı bekliyorum, Kuymaklı günler!