Chenleလည္းအျမင္ကတ္ကတ္ႏွင့္renjunကိုမလႊတ္ေပးပဲအတင္းျပန္ဆြဲဖက္ထားကာ
"ငါ့သူငယ္ခ်င္းငါဖက္တာဘာျဖစ္လဲ မင္းလာဖက္ေနလို႔လား? "
Jaemin ကrenjunႏွင့္chenleအားအတင္းဆြဲခြာကာrenjun့ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ထားရင္းမွ
"ေနာက္ ခနခနမလာနဲ႔ .....!
အကို! လမ္းေလွ်ာက္လို႔အဆင္ေျပေသးတာလဲမဟုတ္ပဲနဲ႔ လာ အထဲ ဝင္ရေအာင္.....!"
စိတ္မရွည္တဲ့အၾကည့္နဲ႔chenleအားႏွင္ထုတ္ၿပီး renjun့ကိုေတာ့ၾကင္ၾကင္နာနာၾကည့္ကာ အထဲကိုခ်ီေခၚသြား၏
ေစာက္က်ိဳးနဲ႔.......ငါ့ကို ဒီလိုနည္းနဲ႔ေက်းဇူးဆပ္လိုက္ၾကတာေပါ့ေလ
Chenleလည္း ယူလာေသာသစ္သီးထုတ္အား အမႈိက္ပုံးထဲေဒါသတႀကီးပစ္ထည့္ကာ ေဆး႐ုံထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္သည္
တကယ္! က်က္သေရတုန္းတယ္
............................................................
တစ္ပတ္လုံးလုံးrenjunေဘးနားကတစ္ဖဝါးမွမခြာဘဲ စာအုပ္ဖတ္ရင္ဖတ္ မဖတ္ရင္ computerတစ္လုံးနဲ႔အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္ၿပီး ....ၿပီးသြားတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ renjun့ကုတင္ေပၚေရာက္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးၾကည့္ေနတက္ျပန္သည္
"ငါေနေကာင္းေနၿပီေလ.....ေဆး႐ုံဆင္းလို႔မရေသးဘူးလား? "
ခြင့္ျပဳလိုခြင့္ျပဳျငားrenjunစကားစလိုက္သည္
"မရဘူး! "
လက္ဖဝါးအိအိေလးအား သူ႔လက္ဖဝါးက်ယ္က်ယ္ေအာက္ဆုပ္ေထြးထားလွ်က္ တစ္ခါတစ္ရံဖိညႇစ္လိုက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွင့္ဖြဖြနမ္းလိုက္ႏွင့္
Jaeminကေတာ့ ဒီေဆး႐ုံကေနတစ္ဖဝါးမွခြာခ်င္ပုံမရ
"အခုဟာက သက္သက္ဇိမ္ခံေနသလိုျဖစ္ေနၿပီ ......အဲ့လိုနဲ႔ ငါ့ေျခေထာက္ေတြခ်ိကုန္ေတာ့မွာပဲ....."
"အဲ့ဒါဆို ညေနၾကရင္ ေဆး႐ုံေရွ႕မွာလမ္းဆင္းေလွ်ာက္ရေအာင္ေလ ....."
ေခ်ာ့ေျပာလို႔ကေတာ့ ဟိုအေၾကာင္းျပ ဒီအေၾကာင္းျပနဲ႔ခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္မွန္းrenjun သိလိုက္ပါ၏
renjunမ်က္ႏွာကိုအနည္းငယ္တင္းလိုက္တာ
"Companyကိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ? မင္း အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးလား? "
YOU ARE READING
My Ocean💦
Fanfiction(Zawgyi) သမုဒၵရာႀကီးေလာက္က်ယ္ေျပာမ်ားျပားလွတဲ့ က်ေနာ့ရဲ႕ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာေတြအားလံုးကို ခဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲအတြက္ရည္စူးခဲ့ေပမဲ့.............က်ေနာ္ျပန္ရခဲ့တာက မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ဒဏ္ရာေတြမွ်သာ........💢💢 (Unicode) သမုဒ္ဒရာကြီးလောက်...
