Sean’s POV.
Matapos ko syang mahatak dito at maka upo kami nag simula nanamang umandar ang mood ni kritz.
“Hay naku, kala ko naman kung san eh star bucks lang pala.” Naalala ko tuloy yung dati. Nung mahirap pa lang kami.
-Flashback-
“Tingnan mo yung mga tao jan oh ang sosyal. Hay naku pangarap na lang ata ang makapasok jan. Ang mamahal siguro ng pagkain jan no, di natin kayang bilhin.”
“Yaan mo Kim, pag ako yumaman kakain tayo jan.”
“Weh? Baka by that time limot mo na ako no. O di naman kaya kalian kaya yun mangyayari? Hahaha”
“Aba loko to! Walang tiwala sa akin!”
-End-
“Hoy kaw ha, parang dati lang sinabi mo pangarap lang ang makapasok dito, let alone makakain.”
“So ano bang pinagkaka abalahan mo ngayon? Aside sa pang iinsulto sakin.” Taas kilay nyang tanong. Hahaha napatawa naman ako sa kanya, pero syempre di ko pinakita. Sasagot na sana ako nun kaso. . .
“Hi Kim ^_^” Sabi nung lalake sa likod ko.
“Oh hi Jasper ^_____^” Abot tengang nginti ni Kim.
“Sige una na ako, mukhang nadidistorbo ko na date nyo ng boyfriend mo eh.”
“Huh? Di ko yan boyfriend no! bestfriend ko yan galing Italy. ^_______^ ” Abot tenga paring ngiti ni Kim. Sino ba tong taong to? Kaano ano ba sya ni Kim? Teka, base sa tingin ni Kim sa kanya, nako! MAY GUSTO SA KANYA SI KIM!!! Eh ano naman ngayon? Wala lang, nagdadalaga lang si bestpren.
“Uhm, ay oo nga pala, Jasper, meet Sean Jacquis Martinez my best friend since childhood, and Sean meet Jasper Santiago, my new found friend. ^_________^” Hay naku Kim baka sabihin mo crush mo. At ayun parang may mental telephaty ata si Kim binulungan ba naman ako ng “Sean di ko yan crush huh!” Kailan pa ba sya nagsinungaling sakin? Hahaha napaka halata naman nya, pero di naman napapansin nung Jasper.
“Nice meeting you pare.” Sagot ko kay Jasper
“Same here tol.” Response nya sakin sabay shake hands. Hmmm, familiar ang face ng taong to. Nag kita na ba kami? Parang may kamukha ata sya. Sino nga ba yon, basta may kahawig siya.
“HEY! SEAN! I’m talking here and your not even listening! Bakiit parang lutang ata yung utak mo?” Pangugulo ni Kim sa isipan ko.
“Huh? Ah wala may ini.isip lang.” sabi ko at napa tingin sa orasan. “Naku Kim kailangan ko na pala umalis. Eto yung bayad oh.” Inabutan ko sya ng pera “Bye Kim, kailangan ko pa pala puntahan si mama. ^_^” Sabay tayo at punta sa sasakyan ko. Habang nagdadrive tumawag bigla si mama.
“Hello ma? How’s it there in Italy? Napatawag ka ata?”
“Jac, do you know where your sister is?”
“What? I don’t know, but isn’t she there in Italy?”
“No, she’s been missing for almost a day already.”
“Mom, she could just be sleeping over with a friend, your just being paranoid.”
“Sean Jacquis, you know that your sister wants to go back to the Philippines so badly, and when she found out that your heading back to the Philippines, urgh! You know your sister!”
“Yes, and she wouldn’t be my sister if she’s not like that.”
“Jacquis!”
“Look mom, if there are signs of Joyce in here I’ll tell you. But as of now theres none and quite busy, so later mom.” Tapos binaba ko na yung phone. Tama, nasa Italy ang nanay ko di totoong sya yung pinunta ko dito, well totoo naman na namimis ko yung bestfriend ko, pero ang main reason talaga ay hinahanap ko yung dalawang half brother ko. Jake lang ang alam kong pangalan nung isa. 19, 18, 17 ganda ng pagkakasunod sunod ng mga pangalan namin ano? At isa pa di ko rin alam ang itsura nila di kasi sila nakapunta dun sa burol ni papa di pinapasok ni mama sa chapel at kami naman ni Joyce nasa loob lang ng chapel ayaw kami pallabasin ni mama. Di ko naman matanong kay mama kung nasan sila kasi naman sagad sa buto galit nya dun sa second family ng dad ko. Pero ako? Wala na sakin yun. Gusto ko lang makilala sila.
