..KAYBOLDUM

İŞTE YERİN DİBİ

"Ayla bana her şeyi anlattı,yanında olmak istiyorum."

"Olma."

"Ezel şimdi zamanı değil belki ama ben seni gördüğüm ilk günden beri seviyorum."

"Esma git buradan."

"Ezel seviyorum diyorum."

"Neyini anlamıyorsun?Git!"

"Bana inanmıyor musun?"

"Evet,sen profesyonel bir yalancısın.Normal şartlarda anlamamın imkanı yoktu ama bu yalan bana daha önce çok daha profesyonel olan bir yalancı tarafından söylenmişti."

"Ben o kız gibi değilim,onun yaptıklarını sana asla yapmam."

"Onun bana yaptıklarını tüm dünya toplansa yapamaz zaten."

"Sen de diyorsun işte,bir şans ver bana.Onu unutturucam,tüm yaralarını sarıcam."

"Onu bana kimse unutturamaz."

"Buna izin ver."

"Beni yalnız bırak."

Ayağa kalkıp yanıma oturdu.
Bana sarılınca onu ittim.

"Sakın!Sakın bana dokunma."

Ağlamaklı gözleriyle bana bakmaya devam etti.

"Git diyorum sana git!"

Kapıyı vurup çıktı.

Fotoğraflar ve acılarım bana eşlik ederken içmeye devam ettim.

Tüm ümitlerin kesildiği bir hasta gibi bekledim.
Kalbi paramparça olmuşken hala sevmekten usanmayan bir aptal gibi bekledim.
Hiç gelmeyecek bir kadını ölümü bekler gibi bekledim...

İçim o kadar acıyordu ki bunun bir tesellisi,bir ilacı yoktu.

Saat gecenin 3'ü.
Dinmek bilmeyen acılarımın beni benden almasına izin verdiğim bilmem kaçıncı gecem.

Duvarda kıyıpta atamadığım fotoğraflarla bakışırken bilgisayarımda Öykü'nün 'Tükeneceğiz' şarkısını seslendirdiği video açıktı.

Bitirdiğim içki şişelerini devire devire ayağa kalktım.

Ayakta zor duruyordum motorun anahtarını aldım.

Kaskla bakıştıktan sonra kaskı takacak kadar değerli bulmadım hayatımı.

Issız yollara girdim,bastıkça basıyordum.
Gözyaşlarım rüzgara eşlik edercesine hızla süzülüyordu.

Gazı kökledikçe kökledim.

Anılarıma çarpa çarpa gidiyordum ben.

Acaba dedim,bana bir şey olsa canı yanar mıydı?Anlar mıydı,bana ne yaptığını?

Akan gözyaşlarımla her yer bulanıklaştı.

Ama durmak istemiyordum,bu sefer durmayacaktım.

Savruldum.
Yerlere Savruldum.

İşte yerin dibi...
İşte burdayım...