CHAY《completed》

part-26📎📎📎

~ မင္းငါ့ကိုတမင္ညစ္ေနတာမလား?? ~

မွန္တယ္!!ဒါကသက္သက္အနိုင္က်င့္တာ!!အမွန္ဆိုဝမ္ရီေပၚတို႔လိုနာမည္ႀကီးတဲ့ကုမၸဏီမွာဒီဇိုင္းပညာရွင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိပါသည္။ဒါကိုသူ႕တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲအလုပ္ေတြပုံေပးေနတာ!!ဒါသက္သက္ညစ္ပတ္တာ!!

~ မင္းႀကိဳးစားရင္ပီးပါတယ္!အခုကစဆြဲေလ! ~

~ ဝမ္ရီေပၚ!ငါကမင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေလ!မင္းလူေရာဟုတ္ရဲ႕လား?? ~

~ ငါ့အခန္းေဘးကမင္း႐ုံးခန္း!သြားလို႔ရပီ! ~

ေရွာင္းက်န႔္အလိပ္လိုက္တတ္လာေသာေဒါသမ်ားအားမ်ိဳခ်ကာဆူပုတ္ပုတ္ႏွင့္ဝမ္ရီေပၚ့႐ုံးခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
*ငါကေတာ့သူနဲ႕နီးခ်င္လို႔သူ႕ကုမၸဏီကိုေ႐ြးလာခဲ့ရတာ!!သူက်ေတာ့မညွာမတာနဲ႕ငါ့ကိုခိုင္းတယ္!!အက်င့္ပုတ္တဲ့ဝမ္ရီေပၚ!!တစ္စက္မွမေကာင္းတဲ့လူ!!*
ေရွာင္းက်န႔္တစ္ေယာက္မိမိ႐ုံးခန္းထဲတြင္ထိုင္ကာဝမ္ရီေပၚ့အားေမတၱာပို႔ေနမိသည္။ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ဆူပုတ္ပုတ္ျဖစ္ေနေသာစိတ္အားေလွ်ာ့ခ်ကာဒီဇိုင္းဆြဲသည့္ထဲသို႔စိတ္ႏွစ္လိုက္ေတာ့သည္။ေရွာင္းက်န႔္မသိတာကေဘးအခန္းမွဝမ္ရီေပၚမွာအလုပ္မ်ားအားေဘးတြင္ပုံထားကာေရွာင္းက်န႔္႐ုံးခန္းဘက္သို႔ေငးၾကည့္ေနသည္ကိုပင္ျဖစ္သည္။
.
.
.
~ ဟဲ့ အဲ့တာေလ အီတလီကပညာရွင္ ~

~ Peter ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္လား! ~

ကုမၸဏီ၏ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ေရွာင္းက်န႔္အားၾကည့္ကာအတင္းတုပ္ေနေသာဝန္ထမ္းေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္!!

~ အင္းေလ ~

~ ငါကအသက္ႀကီးႀကီးဦးေလးႀကီး!ဒါမွမဟုတ္^႐ုပ္ဆိုးဆိုးႀကီးလို႔ထင္ေနတာ! ~

~ ငါေရာပဲ!!အခုက်ေတာ့!! ~

~ ယုန္ေလးက်ေနတာပဲဟယ္!ထမင္းစားေနတာေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းခ်က္!! ~

~ သူကအရမ္းလည္းေဖာ္ေ႐ြတာတဲ့!ပီးေတာ့ CEOနဲ႕လည္းအထက္တန္းတုန္းကအခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြတဲ့!! ~

~ ဟဲ့!နင္ကသိလွခ်ည္လားဟ ~

~ မနက္ကငါသူ႕ကို႐ုံးေ့ရွမွာေတြ႕တာ!အဲ့တာသိခ်င္လို႔ယြီပင္းကိုေမးလာတာ!!~

~ အံမယ္!!ငါေတာ့ႀကိဳျမင္ေနပီ!နင့္အကြက္ေတြကို!~

~ ခင္ခ်င္႐ုံပါ!! ဟိ^ ~

~ ဟဲ့!CEOလာေနတယ္^ထမင္းစားေတာ့!! ~

တန္ျပန္စကားပင္မဆိုနိုင္ေတာ့ပဲဝန္ထမ္းမေလးႏွစ္ေယာက္မွာထမင္းကိုသာအသည္းအသန္ငုံ႕စားေလေတာ့သည္။သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္သာမကက်န္စားပြဲဝိုင္းမ်ားမွာလည္းအသံမ်ားတိတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္။
စကားမေျပာရဟူေသာစည္းကမ္းသတ္မွတ္ထားျခင္းမရွိေသာ္ျငားဝန္ထမ္းမ်ားသာမကဒါရိုက္တာအဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ပင္ CEO ေ့ရွတြင္စကားမေျပာရဲၾကေပ!!
အေၾကာင္းမွာသူတို႔CEOသည္မထင္လွ်င္မထင္သလိုလုပ္တတ္ေသာအက်င့္ရွိ၍စကားမ်ားသည္ကိုလုံးဝမႀကိဳက္ေသာသူျဖစ္သည္။သူကိုယ္တိုင္လည္းအလုပ္ကိစၥမွလြဲ၍က်န္စကားမေျပာေသာသူမဟုတ္ပါေလာ!!
စကားတစ္ခြန္းေလာက္ျဖင့္သူမတို႔အလုပ္မျပဳတ္ခ်င္ၾကေသာေၾကာင့္ပင္။
.
.
.
ေရွာင္းက်န႔္ထမင္းစားေနရင္း႐ုတ္တရပ္တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ေဘးဘီကိုမ်က္လုံးေဝွ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့လက္တစ္ဖက္ကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲသို႔ထည့္ကာသူ႕ဆီသို႔ဟန္ပါပါေလွွ်ာက္လာေသာဝမ္ရီေပၚ့အားေတြ႕လိုက္ရသည္။
*ဘာလဲ??အခုမွလာေခ်ာ့မလို႔လား??ေသေတာင္မရဘူးမွတ္!!*
ေရွာင္းက်န႔္ဝမ္ရီေပၚ့အားမ်က္ႏွာလႊဲကာထမင္းပန္းကန္ကိုျပန္ငုံ႕ၾကည့္ပီးစားေနလိုက္ေတာ့သည္။

~ အ!ဘာလုပ္တာလဲ?? ~

႐ုတ္တရပ္လက္အားေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေသာဝမ္ရီေပၚ့ေၾကာင့္ေရွာင္းက်န႔္ေအာ္လိုက္မိသည္။

~ ေဝ့!ဝမ္ရီေပၚ!!~

~ ဝမ္ရီေပၚ!!လႊတ္ဦး! ~

ဝမ္ရီေပၚမွာမူမ်က္ႏွာေသျဖင့္သာေရွာင္းက်န႔္လက္အားဆြဲ၍ထမင္းစားခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ေရွာင္းက်န႔္မွာလည္း႐ုန္းမရသည့္အဆုံးဝမ္ရီေပၚဆြဲေခၚရာေနာက္သို႔လိုက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ထမင္းစားခန္းထဲတြင္ေတာ့ဝန္ထမ္းမ်ားထံမွတီးတိုးစကားသံမ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္လ်က္!!

Note💙

ေပါ့သြားရင္sorryပါ!!🙇
အေနာ္က on going သုံးပုဒ္ေရးေနတာပါ!!ဒီficေလးမအပ္ျဖစ္တဲ့ေန႕ဆိုတစ္ျခားficေတြအပ္ပါတယ္။ၾကာသြားတယ္လို႔မထင္ေစခ်င္ပါဘူးလို႔!!😉
Love you all😘😘😘