Hemen uçak bileti ayarladım,iki saat sonra Türkiye'ye uçacaktım.
Zeynel'i aradım,o da telefona bakmadı.
O kadar çaresizdim ki bunu anlatabilecek,kelimelere dökecek kadar gücüm bile yoktu.
Ailesini aramak istemiyordum,hala içimde bir umut vardı.
Yapmaz diyordum.
Öykü bunu yapmaz.Aklım almıyordu,daha bugün benim yanımdaydı.
İki saat sonra buluşacakmışız gibi ayrıldık birbirimizden.Bir daha hiç gelmeyeceğinin yeni farkına vardım.
⏩
Uçaktan indiğimde gece olmuştu.Öykülerin evinin önüne gittim.Ne yapacaktım ben şimdi?
Kapıya dikilsem ailesi şüphelenecekti.Zeynel'i aramaya devam ettim,telefonunu kapatmış.
Dayanamazdım,bekleyemezdim daha fazla.
Kapının önüne geçtim,derin bir nefes alıp kapıyı çaldım.Yavuz abi beni gördüğüne hiç şaşırmış gibi değildi.
"Yavuz amca Öykü..."
"Oğlum Öykü istemiyor,uzatmanın bir alemi yok."
"Yavuz abi neyi istemiyor?Biz evlenicez."
"Ezel üzgünüm.Öykü için bitti o iş,sen de bırak bitsin."
"Ne bitmesi ya!Ne bitmesi?Sevmiyorum desin,başka biri var desin,evlilikten korktum desin.Ama böyle gitmesin.Beni bu sorularla bırakıp gitmesin."
"Zorluk çıkarma,seni görmek istemiyor.Bir daha gelme buraya Ezel."
"Ama Öyk..."
Kapı suratıma kapandı,ağlaya ağlaya çıktım oradan.
YOU ARE READING
..KAYBOLDUM
ActionGözlerimin içine öyle derin bakıyordu ki;beni mahkum eden adama sarılıp,dertlerimi anlatıp,omzunda ağlamak istiyordum. Çarpışmaya gelene kadar bırakmamanızı rica ediyorum. Ondan sonra zaten bırakmazsınız.
YALVARIRIM OLMASIN
Start from the beginning