Wszystkie nasze noce 2.

Rozdział 27.

Nie widziałam się z Patrykiem od tygodnia. Słońce raziło w oczy. Oliwer leżał obok mnie na trawie kampusu z rękami założonymi za głowę i głośno westchnął.

- Gdzie on się podział? Przecież zaraz koniec okienka, a kawy z automatu nie wymagają stania w kolejce przez pół godziny...

Rozejrzałam się za Filipem, ale nigdzie nie widziałam, żeby nadchodził. Też założyłam ręce za głowę i mocno zmrużyłam oczy patrząc w niebo.

- W czwartek egzamin u Wiśnickiego. Umiesz?

- Wywalone. - zaśmiałam się.

- Ja widzę jak na niego patrzysz. Coś jest na rzeczy.

- Z profesorem? Zwariowałeś?

- A co? Profesor nie człowiek? Całkiem przystojny.

- A weź się, jestem z Patrykiem.

- No tak, zapomniałem. A tak na serio... Widziałem jak Cię Wiśnicki jakiś czas temu odwoził. Powinienem dawno spytać, ale ostatnio nie miałaś czasu. Chciałem poczekać do momentu aż Cię z Filem spijemy i się wygadasz sama, ale coś się chyba nie doczekam. Jak jest?

- Ol... nawet nie wyobrażasz sobie jak długa to jest historia. Nawet nie wiedziałabym od czego zacząć. Może od tego, że Daniel... to znaczy profesor Wiśnicki jest współlokatorem Igora, tego wiesz...

- Ogarniam kim jest Igor.

- No, w każdym razie są znajomymi i razem mieszkają. Daniela też napadli, jak mnie... wtedy co Fil mnie odwoził spod bloku Igora, pamiętasz, widzieliśmy się potem. No i z Danielem działaliśmy po jednym froncie. Starałam się za bardzo nie spoufalać, ale zdarzyło się wyjść na piwo razem w większym gronie.

- O ja wale... czyli już masz piąteczkę z przedmiotu. - powiedział rozdziawiając buzię ze zdziwienia. W tym momencie zobaczyłam Filipa na horyzoncie idącego z trzema kubkami.

- Fil! - krzyknął Oliwer! - Ale Ci zaraz kopara opadnie jak się dowiesz!...

...

- Nie licz na fory. - usłyszałam szept Daniela, gdy przechodziłam koło niego, wchodząc ostatnia na aulę.

- Stawiam whisky jak mnie nie uwalisz. - wyszczerzyłam się do niego na co spiorunował mnie wzrokiem.

Siadłam w pierwszej ławce poprawiając białą koszulę i wyciągając długopis i legitymację studencką na ławkę. Zaczął rozdawać kartki.

- Proszę ich nie odwracać dopóki nie powiem, że czas start. - upomniał kogoś. Nie spuszczałam z niego wzroku. Wtedy dotarł do mnie powoli dając mi do ręki plik kartek. - Obym nie musiał fałszować wyników. - szepnął, a ja się uśmiechnęłam pod nosem.

Wyłapałam w trzecim rzędzie szczerzącego się do mnie Filipa. Oliwer musiał siedzieć gdzieś z tyłu. Daniel znów mnie minął. Stanął na podeście, przy mikrofonie w eleganckim garniturze i poprawił krawat.

- Proszę odwrócić kartki. Egzamin kończy się o równej czternastej. Jeśli złapię kogoś na ściąganiu wychodzi z auli bez możliwości poprawy.

...

- Trudny był?

- Taki o, jak się było na wykładach to poszło napisać. - uśmiechnęłam się do Patryka, który czekał na mnie pod budynkiem.

- Może się nie będzie musiał za Ciebie wstydzić. - zaśmiał się łapiąc mnie za rękę i ruszyliśmy ku wyjściu z kampusu.

- A za tydzień mam kolejny egzamin. Ale nie powinien być trudny, bo kobietka nawet ciekawie opowiadała. Do niej akurat chodziłam, bo marketing wydawał mi się całkiem interesujący.