GÜZ BAHÇESİ ( AŞİTİ AĞA)

B-12

Kafamı öne eğerek masaya geçtim. Yanaklarım alev almış cayır cayır yanıyordu.

Bana bu kadar güzel davranması ruhumu okşarken , bir yanım rüyadasın kalk diyordu.

Bu Aşiti gerçek değil kalk.

Uyan Dilan.

Kötü düşünceleri aklımdan silerken sert fakat gergin olmayan yüz hatları ile halaya bakan Aşiti ye baktım.

Bende halaya baktığımda Baran abim gözüme takılmıştı. Halayın başını çekiyordu.

Çok yakışmıştı yine halaya.

Halay çekerken hiçbir şeyi düşünmediğine emindim fakat bugün öyle değildi.

Gözleri sürekli Meriye kayıyordu ve Meri'nin buradan gördüğüm yanakları ala boyanmıştı.

Ah.

Çok yakışacaklardı. Meri çok güzel ve neşeli bir kadındı.

Abim ise deli dolu ama nerede nasıl davranmasını bilen biriydi.

Çok güzellerdi.

Ben onlar için sevinirken Aşiti bana yaklaşmış ve nefesi kulağımı esir almıştı.

"Kime bakıp gülersin?"

"Baran ağama."

"Güzel çekiyor halayı."

Kafamı sallamak ile yetindim.

"Hadi kalk."

"Ağam bizde gelinler oynamaz bilirsin."

"Ama ben hatunum ile karşılıklı oynamak istiyorum."

Hatunum demesi ile gözlerim açılmış ve utanmıştım.

Ah , birisi duysa yerin dibine girerdim utanmaktan.

Aşitinin uzatacağını bildiğim için daha fazla onu yormadan ayağa kalkmış ve oynamaya başlamıştık.

Herkes etrafımızdaydı.

Bir çemberin içinde ikimiz karşılıklı oyun havası oynuyorduk.

Bu bir masal olmalıydı.

Ya da rüya.

Bu kadar güzel birgünün gerçekliği beni şaşırtıyordu.

Oyun oynadıktan sonra Yavuzoğlu konağına gideceğimiz söylenmişti. Nefesim boğazımdan geçmezken nasıl bu evden nasıl çıkacağımı düşünüyordum.

Hatıralarım bileğime sarılmış gitme derken tek yaptığım anneme sarılıp ağlamaktı.

"Daye(anne)."

"Daye kurbanada. Megri.(annen kurban sana ağlama.)"

Bu sözleri beklercesine daha çok ağlamış ve kimseyi önemsemiştim.

Biz annem ile ağlarken ablamlar gelmiş ve onlarda sarılarak ağlamaya başlamıştı.

Annemin bir kanadında ben , bir kanadında Zozan ablam , dizlerine ise kafasını dayayıp ağlayan Havin ablam vardı.

Babam beni öpmüş ve ağlamamak için uzaklaşıp gitmişti. Gözyaşları içimi acıtıyordu.

"Gulemın ka roba.(gülüm hadi kalk.)"

"Abi..."

"Hadi Havin , Zozan. Kıza ağıt yaktınız le. İstediği zaman gelir."