Sesli Mesaj

1●

1.Bölüm "Bir sonraki bölüme..."
Adım Gökçe.
Zincirli bir kapının önünde yalnızlığıma haykırdığım dakikalarım var benim.Umutsuzca ağlayışlarım.Bileklerimi değil de umutlarımı kestiğim zamanlarım oldu benim.Zincirli kapının zincirlerini kimse kıramaz.

Aşk yok bana göre.Annem var sadece babamın öldüğü günden beri hayata ıslak gözlerimle bakıyorum.Babamın katilini çok merak ediyorum onu bulmak istiyorum.Polisler bile bunun üstünü kapatıyor her zaman.Şimdi lise son öğrencisiyim.Polis olmak istiyorum babamın olayını çözmek istiyorum ama önüme üvey babamın engelleri çıkıyor.Hayatımı mahvetmememi söylüyor.Zengin olduğumuz için okumam gerektiğini söylüyor herkes.Çok zenginiz ama mutlu değiliz,neye yarıyor?Hiçbir şeye.Sevgilim vardı,onu her şeyden çok sevdim ama o beni aldatırkenki videosunu izledim. Zor oldu evet ama babamın ölümü kadar değil ya da kardeşimin gözümün önünde erimesi kadar zor değildi aşk.Kendimi dövmeler ile kaplamadım ya da bileklerimi kesmedim ama hayattan ümidimi kestim.Ben kimi sevdiysem onu kaybettim artık sevmeyi göze alamıyorum.Genelde erkekler yapardı bunu diye düşünüyorlar ama bunu ben yaptım Gökçen Polat yaptı bir zamanlar yumak yumak etrafa sevgi ve mutluluk saçan kız yaptı.

Annemi kaybetmek en çok korktuğum şeydir her zaman.Çünkü bir tek o var yanımda,gözyaşlarım yanaklarımı ıslatırken günlüğün kapağını sertçe kapattım ve odanın köşesine fırlatıp çığlık atmaya başladım.Merdivenleri üçer beşer çıkan annemin adımlarının sesi buradan duyuluyordu.Kapıyı açtı ve yanıma gelmeye başladı,durdum çünkü anneme vuramazdım ya da bağıramazdım.Sarıldım ve ağladım,annemin gözyaşları pijamalarımı ıslatmaya başlayınca içimi bir huzursuzluk kapladı ve kafamı kaldırdım.Ellerimi yüzüne getirdim ve gözyaşlarını sildim."Ağlama annem sana ağlamak hiç yakışmıyor." "Kızım kahvaltıyı hazırladım aşağıya in lütfen" deyip gitti.Bunu yapacağını biliyordum her zaman böyle yapardı,hep hayattan ve kötülüklerden kaçıyordu.Pijamalarımdan kurtulup saçımı rastgele topladım ve aşağıya indim.Kahvaltı bahçede hazırlanmıştı.Bu manzara birçok insanı büyüleyen bir manzaraydı ben hariç.Çünkü
bir sabah kalktığımda babamın ölü bedenini bu bahçede görmüştüm.Annemin gel çağrısıyla yerimde donup kaldığımı anca anlayabilmiştim,usulca üvey babamın yanına gittim.Feride teyze kahvaltılıklarımı tabağa koyarken onu izledim.Siyah saçları yaşlılıktan beyaza dönmüştü,dudakları çatlamış göz kenarları iyice kırışmıştı,bana gülümsedikten sonra tabağı koyup gitti.
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Bana hep ürkek gülümserdi.Gözlerini kaçırırdı 17 yıldır aynı ortamda kalmamıza rağmen halen nasıl böyleydi bilmiyorum.Bu sene daha bir korkar olmuştu benden sanki bir şey biliyorda saklıyor gibiydi ama bunların benim fesat düşüncelerim olduğunu düşündüm.Yemeğimi bitirdikten sonra annemi öptüm,üvey babam cebinden yirmi beş lira çıkarıp uzatınca aldım bu kadar paranın gerekli olmadığını düşünüyordum ama yinede alıyordum.Ayağıma siyah beyaz çizgili ayakkabılarımı giydim.Çıkıştaki aynada saçlarımı tarayıp düz hale getirdim ve dışarı çıktım.Beni şoförümüz Halim amca bırakıyordu."Geçin Gökçe Hanım" "Halim amca bana hanım demenden hoşlanmıyorum lütfen bunu demeyi bırakırmısın?" dediğimde ufak bir gülümseme gönderdi.Üvey babamın kapıyı açışıyla gülümsemesi soldu.Annem nasıl bu adamla babam öldükten hemen sonra evlenmişti anlamamıştım.Annem babama hep aşıktı hep mutluylardı.Ama nasıl olduysa birden bire evlenmişlerdi.Beynimdeki

düşünceleri bir kenara bıraktım ve "Neden bindin Salih amca?" diye üvey babama sordum.Üvey babama Salih amca diye sesleniyordum çünkü onu nedense pek sevmiyordum annemle fısır fısır konuşmalarını ve kavga etmeleri hep beni rahatsız etmişti.Ama onların özelleri olduğunu düşünüp bu olaya dahil olmamıştım."Bugün beni Almanca hocan çağırdı." dedi.Ah!Yine ne yaptım acaba diye düşünerek önüme döndüm.Hep kitap okuyordum zaten ders çalıştığım olurdu ama iki saat anca.Bitirmediğim kitap yoktu evimizdeki kütüphanede.Okula vardığımızda cebimdeki telefon titredi.Ama önemli bir şey olmadığını düşünerek okula yürüdüm.

***

Olaylar bu bölümden sonra başlıyor.Sırlar birer birer açığa çıkıyor.