Mafyanın küçük aşkı

8.BOLUM

Yaklaşık 1 haftadır Poyraz bana karşı çok soğuk. Eve geç geliyor, benimle gerektikçe hiç konuşmuyor ve yine duygusuz gözlerle bakıyor. Asıl önemli olay ise benim Poyraz'a aşık olmam.

Evet, beni kaçıran, beni tehdit eden hatta ilk öpücüğümü çalan adama aşık oldum. Onun yanındayken hiç olmadığım kadar güvende hissediyorum. Derle ya " Aşk huzur bulduğun yerdir." işte ben onun yanında kendimi çok huzurlu hissediyorum.

Saat şuan gecenin 02:00 ama Poyraz hala gelmedi. Tam uykuya dalacakken aşagından kıkırdama sesleri geldi. Sonra merdivenlerden birinin yukarı çıktığını anladım. Kapıyı aralayıp baktığımda gördüğüm şeyle şoka uğradım.

Poyraz ve bir kadın. Poyraz'ın sarhoş olduğu her halinden belliydi. Kadının birden Poyraz'ın dudaklarına yapışmasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Poyraz'da ellerini kadının kalçasına götürüp sıktı ve kadının ağzından bir inleme kaçtı. Poyraz sürtüge sus işareti yaptıktan sonra odaya girip kapıyı kapattılar.

Gözümden ister istemez yaşlar süzülmeye başladı. Kapıyı kapatıp kendimi direk yatağa attım. Kalbim acıyor, içimde büyük bir boşluk ve acı var. Bana söylediği onca şey yalanmış. Beni sadece kandırmış.

Keşke annem yanımda olsam o bana ne yapacağımı söylerdi. Ben ilk defa aşık oldum. Onu sevdim bana yaptığı onca şeye rağmen sevdim. Gözlerim kapanmadan önce söylediğim tek şey

"Senden nefret ediyorum Poyraz Arslan" oldu.

----------------------

Sabah başımdaki lanet ağrı yüzünden kalktım. Gece o kadar ağlarsam olucağı buydu. Ama bunu ona ödeticem. Başımdaki ağrıyı umursamadan kalkıp banyoya gittim.

Aynaya baktığımda zombiden farkım yoktu. Gözlerim şişmiş ve altı kızarmış. Saçlarımda dağınıktı. Hemen işimi görüp aşağı kahvaltıya indim. Aşağı indiğimde Poyraz her zamanki gibi gazetesini okuyordu. Büyük bir ihtimalle kadını ben uyanmadan önce gördirmişti.

Poyraz'a bakmadan yerime geçip tabağıma

bir kaç bir şey koydum. Hiç iştahım yoktu.

"Yemeğinle oynamada Ye."

Bildiğin bana emir vermişti. Gerizekalı onu istediğini yapacak değilim.

"Yemiyeceğim canım istemiyor."

"Sana. Ye. Dedim. Duru"

Herbir kelimeye vurgu yaparak söylemişti. İşte bu bardağı taşıran son damlaydı.

"Bana bak Poyraz ben senin o dün altına aldığın sürtüğe benzemem. Ne ben senin kölenim ne de sen benim sahibimsin bunu bil."

Şuan deli gibi korkuyordum ama bunu Poyraz'a belli edersem daha da üstüme gelir. Poyraz elindeki gazeteyi masaya bıraktı ve ayağa kalkıp kulağıma doğru eğildi ve söylediği şeyle benim sinir katsayım daha da artı.

"Yanılıyorsun güzelim evet sen benim kölem değilsin ama ben sen sahibinim."

-----------------

Evet ben geldim umarım begenirsiniz lutfe. Bol bol yorum istiyorum. +20 yeni bölum gelir artik sınır koyucam :)