Kendime gelmem uzun sürdü.Neredeydim ben?bana ne olmuştu?buraya nasıl gelmiştim?Aklımda bir sürü soru vardı.Evimin nerede olduğunu hatırlıyordum.Ama nerede olduğumu bilmediğim için eve nasıl gideceğimi bilmiyordum.Ayağa kalktım etrafa göz gezdirdim.Dört duvar arasında çöplerle dolu pis kokan bir odadaydım.Ne bir kapı ne de başka bir çıkış yolu görünmüyordu.
Biraz başım ağrıyordu,o şey bana ne yapmıştı acaba?O şey her neyse,insan olmadığı kesindi.Vücudum çok halsizdi.Birden bacağımda garip bir yanma hissettim,eğilip baktım.Büyük bir yarık vardı.Etrafı araştırmaya başladım.Acaba bu yarık burada mı yapılmıştı yoksa başka bir yerde yapılıp daha sonra mı buraya getirilmiştim?Bu çok önemliydi.Birkaç ipucu bulmak için araştırmaya koyuldum.
Birden siyah duvarda kırmızı boyayla yazılmış bir yazı gördüm."Bu işe hiç karışmamalıydın"yazıyordu.
O anda kafamda bir şimşek çaktı."Bunu nasıl düşünemedim."diye kendime içimden kızıyordum.Dışarıda bağıran kişi aslında yardım isteyen biri değildi.
Eğer yardım isteyen biri olsaydı dışarıda onu görürdüm,yada bir ize rastlardım.Eğer öldürüldüyse ve hiçbir iz bırakmamayı başarsalarda katil onu götürdükten sonra o kadar kısa sürede geri gelip bana saldırması mümkün değildi.Bu şey sanırım bir Crainer(her türlü şekle bürünebilen ve çok hızlı hareket edebilen bir tür korkunç jel,vücutlarında her türlü zehirden biraz bulundururlar)bunlardan birini kendine bulaştırırsan ya seni öldürene kadar peşini bırakmaz,yada sen onu öldürüp kurtulursun.Bu iğrenç şeyler kanalizasyonda yaşar.Sayılarını da Crainar
formuna geçip başkalarının vücuduna zehirlerini akıtarak arttırırlar...
Birden vücudum kaskatı kesildi gözlerim istemsizce aşağıya doğru gitti ve bacağımdaki o büyük yarığa kitlendi.Rengi yavaşça yeşile dönen bacağım gerçekten de korkunç görünüyordu.Sanırım ben de o igrenç Crainerlara dönüşüyordum.Çıkış yolum kalmamıştı...
