MY ONE LONG LAST (COMPLETED)

Chapter 34

*Sa kabilang dako*

Lea: Jolo! Jolo!

Jolo: Nakakuha kaba ng ilang damit?

Lea: Oo, dinamihan ko na din. Ano bang nangyare?? Magtatagal ba siya dito sa Hospital?

Jolo: No, pwede na nga daw siyang umuwi mamaya sabi ng Doctor. Eh ano ba kasing nangyare??

Bahagyang bubuksan sana ni Owen ang pintuan ng kwarto ni Reyana ng biglang

Jolo: Owen!

Owen: Bakit?

Jolo: Pwede bang makausap muna kita bago mo kausapin si Reyana.

Owen: Sige ikaw bahala.

Lea: Osiyaa mauna na muna akong pumasok.

Jolo: Ahh Lea, pwede bang ibili mo muna ng pagkain si Reyana?

Lea: Osige. *Naglakad papuntang kantena ng hospital*

Jolo: Owen, alam mo ba kung bakit siya nahimatay ha! Dahil sa ginawa mo! Iniwan mo siya sa ulanan! Pinahabol mo pa e alam mo namang may sakit siya! Sana man lang binalikan mo man lang. Alam mo bang ayaw niyang umuwi hangga't hindi ka bumabalik sa kaniya. Kahit napaupo na siya sa sahig she wiped her eyes and stand again just to follow you pero nasan ka! Mas pinili mong bitawan siya iwanan siya sa ulanan!

Owen: At ngayon sinisisi mo sakin lahat?! Hindi mo ba alam kung gaano kasakit para sakin ang bitawan siya!

Jolo: Kung bibitawan mo siya, bitawan mo na habang maaga pa. Huwag mo ng patagilin pa! Mukhang alam mo na naman kung sinong panalo sating dalawa.

Owen: Huwag kang mag-aalala magpapaalam lang ako kay Reyana, para matahimik na ang buhay niyong dalawa. *Kaagad naman siyang pumasok sa kwarto ni Reyana*

Reyana: Owen! *Sabay tayo at niyakap si Owen*

Owen: Hmm. Mahiga kana lang ulit Reyana.

Reyana: Imissyou Owen. *Mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap*

Owen: Mahiga kana muna. May kailangan tayong pag-usapan.

Reyana: Oo, Owen meron nga.

Owen: Mahiga kana lang muna.

Reyana: Okay. *Sabay niyang ngiti at muling humiga sa kama*

Owen: Okay kana ba?

Reyana: Oo, mas lalo nga akong naging okay ngayon nandito kana.

Owen: Mabuti naman pala kung ganun.

Reyana: Mabuti binalikan mo ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kanina e.

Owen: Reyana, kaya lang din ako nandito para magpaalam.

Reyana: Huh?

Owen: Hmm, pasensya kana sa lahat ng abalang ginawa ko sayo. Mabuti pa umalis na lang ako sa bahay mo. Hindi na din kasi kaya ng konsensya ko ng dahil sakin nagkakaganyan ka.

Reyana: Hindi, hindi Owen.

Owen: Reyana, salamat sa lahat. Thank you for being a good mother for Jel, alam kong kapag sinama ko si Jel baka malungkot ka kaya mabuti pang sa bahay mo na lang muna si Angeline, dadalaw na lang ako.

Reyana: Owen please No.

Owen: Reyana, I'm letting you go hindi dahil mahina ako, duwag ako o torpe. I'm letting you go for your own sake.

Reyana: Owen no pleaseee! I can't hindi ko kakayanin! *Sabay yakap kay Owen*

Owen: Reyana, makinig ka siguro sa mundo may mga bagay na nakaplanong mangyare para sa ating dalawa. Maybe sa lahat ng hadlang na ito puro balakid kasi hindi tayo ang nakatadhana para sa isa't isa.

Reyana: Owen! Huwag mong sabihin yan! Hindi magandang biro ano kaba! Owen please.

Owen: Tama na Reyana, tama na. Nagrisk na tayong dalawa pero anong nangyare nasaktan ka lang! Nasaktan lang ako. Tama na.

Reyana: Akala ko ba walang sukuan bakit ganito Owen iiwan mo na lang akong luhaan! Hindi ko kaya Owen. I can't. *Mahigpit pa din ang kaniyang pagkakayakap kay Owen at bumubuhos na din ang kaniyang mga luha*

Owen: Reyana! Tama na! Wake up. We're not destined for each other. (Wala lang binold ko lanag para damang dama.)

Reyana: Stay please. Just stay. Kahit ano gagawin ko Owen, basta wag mo lang akong iwan.

Owen: *Sabay kawala sa pagkakayakap ni Reyana* Just let me go kung mahal mo ako papalayain mo ko.

Reyana: Kung mahal mo ko hindi mo ko iiwan.

Owen: Hindi lahat ng taong umaalis gustong umalis, minsan kailangan lang para magtigil na ang sakit.

Reyana: Pero mas masakit kung mawawala ka! *Sabay sigaw kay Owen*

Owen: Calm down Reyana.

Reyana: Paano ako kakalma kung iiwan mo na ako! I can't Owen please just stay. Dito ka lang sa tabi ko. *Sabay muling yakap kay Owen*

Owen: Reyana, tama na please. Sinasaktan mo lang ang sarili mo. Aalis na ako. *Sabay tagtag sa mga kamay ni Reyana na nakapulopot sa kaniya at naglakad papalapit sa pintuan ng kwarto ni Reyana*

Reyana: *Niyakap si Owen upang hindi ito makaalis* Stay Owen, please. Hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko. Hindi ko kakayaning mawala ang isang katulad mo.

Owen: *Bumubuhos na din ang kaniyang mga luha* Ayaw akong nakikita kang nasasaktan, umiiyak at ako na naman ang dahilan. Ang gago kong tao.

Reyana: Huwag mo akong iwan yun lang naman e yun lang yung gagawin mo para maging okay na ang lahat. *Umiiyak*

Owen: Hindi yun ang solusyon. Kailangan na nating pakawalan ang isa't isa para matapos na ang lahat ng ito.

Reyana: Hindi nga kita kayang mawala e hindi!!! HINDI KO KAYA NAIINTINDIHAN MO BA YUN!

Owen: Kakayanin natin, kailangan nating kayanin.

Reyana: Ayaww koo!!

Owen: Siguro ito na yung katapusin. Thank you sa lahat lahat Reyana. Iloveyou but I need to let you go. Salamat sa lahat ng sandaling nakasama kita. Ikaw ang pinakamagandang nangyare sa buong buhay ko pero hindi ko alam na ito pala ang pinakamasakit na pagpapaalam na mangyayare sa buong buhay ko. I need you pero mas kailangan mong lumayo sakin para hindi kana masakta. (Wala binold ko lang ulit para mas masakit)