Geceye Armağan Kan Damlaları🔪🌉

TEK BÖLÜM// "Benim küçük kırık kızım"..

Bölüm şarkısı : Gloomy Sunday

Ağlıyordu..
Yine ağlıyordu..
Yine aynı pencerenin pervazına çıkmış ağlıyordu..
Yine upuzun ,sırma gibi saçlarının örgülerini dağıta dağıta ağlıyordu..
Yine hıçkırarak sövüyordu onlara..
Yine lanet okuyordu bu dünyaya..
Yine kimse duymuyordu onu ,ben hariç
Yine kimse sevmiyordu onu ,ben hariç
Yine kimse dinlemiyordu onu,ben hariç

   Onu tam üç yıldır aynı pervazda ağlarken izliyordum.Los Angeles'in bir izbe yetimhanesinde kalıyordu. Bense hemen karşısındaki apartmanda oturuyordum.Neredeyse hiç odamdan çıkmadan onu izliyordum . Garip bir şekilde bağlanmıştım bu gönlü kırık kıza..
  En fazla 15-16 yaşlarında görünüyordu. Bense 21 yaşımdaydım ve resimle uğraşıyordum.
    Onu ilk ağlarken gördüğüm zaman ,kalbimin kırılıp düşen eksik parçası can çekiştiriyormuş gibi hissetmiştim..

Yine gün boyu istediğim gibi tuvalime şekil veremiyordum ve Tanrım,kafayı yemek üzereydim. Hızla soluyarak balkona çıktım ve gecenin âsiliğini yırtan bir küfür sesi duydum. İnce , tiz ama kırık bir ses..
Kafamı loş ışıklı yetimhaneye doğru çevirdiğimde bir kızın penceresinden aşağıya bacaklarını sarkıtmış ,bir yandan ağlayıp bir yandan da uzun saçlarındaki örgüleri çözmeye çalışıyordu.

Kaç gece onu izledim ,kaç gece hıçkırığına kendini kesişine izin verdim bilmiyorum..

Apartman yetimhaneyle neredeyse bitişik gibiydi ama benim kırık kızım hiç bakmıyordu bile..

  Örgülerini açtıktan sonra geceyi süsleyen yıldızlara bakıp gülümsedi bir küfür savurdu ,bir daha ,bir daha..

Tam onu izlemeyi bırakacaktım ki son küfüründen sonra kimsenin dokunamayacağı çiçekler kadar narin bedenini sundu geceye..ve görmediği bana..

Elindeki kazağı odanın içine attı. Ve nereden bulduğunu bilmediğim bir neşterle sağ bileğine ufak kesikler açtı. Bir yandan ağlıyor,bir yandan gülüyordu ..

Sırasıyla omuzlarına, köprücük kemiğine ve diğer koluna kesikler açmaya devam etti. Bu ince ama derin kesiklerden sızan kanlardan bazısı göğüslerine ,bazısı karnına ,bir çoğu da bacaklarının arasından aşağıya yerdeki beton zemine damlıyordu..

O kadar kesti o kadar zarar verdi ki en içimden durmasını ve dokunulmayacak kadar güzel bedenine zarar vermemesini diledim.

Sessiz çığlıklarımı duymuş gibi durdu ve göz yaşlarıyla karışan kanlı parmaklarına baktı . Geceye doğru kanlı ve ıslak orta parmağını sergiledikten sonra içeri yavaş hareketlerle girdi ,bedenine ince parmaklarıyla bir krem sürdü ve kazağını geri giyip yatağına uzandı..

Ben az önce ne izlediğimden habersiz sabaha kadar o kızı düşünmüştüm. Ne olmuştu bu küçüğümün hayatında? Ne lanet olaylara maruz kalmıştı da kendine bu kadar zarar vermişti? Neden?

Aklımdaki soruları sormak için hep ertesi geceyi bekledim ..
Aradan 3 yıl geçti hâlâ bekliyorum..
Hâlâ her lanet gece bir uzvunu paramparça ediyordu.
Hâlâ bedenine ölümcül kesikler atıyor ,fakat ölmüyordu..
En görünmez yerlerine bile bir kaç çizik attı..
En dokunulmaz..
En gizli..
Bu kıza ne olmuştu Tanrım?!
Sana yalvarırım onun hayatını bana ver benimkini ona..
   Ertesi gece yine aynı saatte aynılarını yapmaya başlamıştı..
Ama bu sefer farklıydı..
Bu sefer daha sakin, daha yavaş..
Bu sefer bir şeyler tersti işte..