2216, Solarís
Asitle karışmış zift karası yağmurun sokaklarını ıslattığı şehir, cayır cayır çığlıklarıyla dev reklam hologramlarının birbirine karışan mekanik tınılarıyla inliyordu. Gözün iliştiği her yerde baş ağrıtan bir neon tablo, ya bir aşk oteline cürretkarca davet ediyor, ya da artıklarla kedileri besleyen bir bunağın balık pazarına ses oluyordu. Kalbi durmaksızın atan bu yer, Solarís'in 3. Katmanı olarak biliniyordu. 3. Katman ayrıcalıklı bir yer sayılırdı, en azından halk için. İş imkanları, sağlık hizmetleri ve eğitim derken 3. Katman, kesinlikle paha biçilemezdi. Ve şanslıysanız, kütüphanede görev yapma gibi özel bir işiniz bile olabilirdi. Taehyung ise, çok şanslı bir genç adamdı.
Kütüphaneler, şehrin en özel binaları sayılırdı. Her bir köşesi yüksek donanımlı bilgisayarlar, bilgiyi saniyeler içinde beyne kazıyan pahalı çipler ve yön gösteren hologram kızlarla doluydu. Hiçbir yerde bulunamayacak değerli bilgilere ev sahipliği yapan kütüphaneler, geçmişe biraz da olsun ışık tutuyordu. 2159 yılında Eros'un Dünya'ya çarpması sonucu her şey kökünden değişmişti. Eros'un yaklaştığı yıllar öncesinden biliniyor, yönü değiştirilmesi için bilimadamları terlerinin son damlarlarına kadar çabalıyordu. Kaçınılmaz sonun değiştirilemeyeceği anlaşılınca, uluslararası kararla bir takım çözümler arandı. Yaklaşık 80 yıldır üzerinde projeler yapılan Kepler 452b, bir sonraki yaşam habitatı olarak seçildi. Hiper uyku ile zaman sıkıntısı olmadan konforla seyehat edilecek, gezegene inildiğindiğinde yeni bir hayat için çalışmalara başlanacaktı. Tek sıkıntı, bunun bir hayli cep yakıyor oluşuydu. Seyahat, milyonerlerin karşılayabileceğinin biraz üstünde, normal halkın ise ömür boyu çalışarak kazandığı parayla gidebilmesi için en az 3 canının olmasını gerektirecek kadar pahalıydı. Bu sebeple, pop ve rock yıldızları, milyonerler ve ünlü televizyon yüzleri yolculuğa çıkarken, Dünya'dan nüfusun yirmide on dokuzu yıkımla karşı karşıya kaldı. Üst yetkililer, kalan "Yoksullar" için özel bir uzay gemisi daha tasarladı. Adaletsizliği önlemek için yapılan bu projede, insaları önce yer altı sığınaklarına götürüp yolculuk için hazırladılar. Ve sonrasındaysa... kocaman bir boşluk. Taehyung'un gizlice okuduğu tüm kitaplardan öğrendiği bu kadardı. İnsanların sığınaklara gelmesine kadar olan bütün evrak, not ve kitapları bulup okumuştu. Ancak gerisine dair hiçbir şey bulamamıştı. Bu, birine sorarak öğrenebileceği türden bir bilgi de değildi, çünkü zaten bunların hepsini kütüphanenin yasaklı odasındaki kitapları aşırarak öğrenmişti. Sadece yasaklı bölgede gerçek kitaplar ve evraklar vardı. Bu kitaplara dokunması değil, yasaklı odaların yanından geçilmesi bile söz konusu değilken, Taehyung sinsi bir yolunu bulmuştu: Hoseok.
Hoseok, yirmili yaşlarının başında, trafik lambası gibi cıvıl cıvıl ışıldayan kızıl saçları ve sol mekanik koluyla, kütüphanenin devamlı ziyaretçilerinden biriydi. Bunların hepsi anlaşılabilir ve sorun teşkil etmeyecek şeylerdi. Taehyung'un dikkatini çeken ise, onun her gün yaptığı rutiniydi. Kızıl kafa, her sabah önce girişteki kahve otomatına uğruyor, filtre kahve seçeneğine bastıktan hemen sonra sıcak çikolataya tuşluyordu. Normalde otomatın saniyelerini bile almayacak sipariş hazırlama süreci, Hoseok'un bu yaptıklarıyla bir dakikaya kadar uzuyordu. İçeceğini aldıktan sonra şüpheli bir şekilde her gün aynı saatte orada olan bir hologram kıza bir şeyler sorup, köşeye yakın bir bilgisayarın başına geçiyordu. Bu şüpheliydi, çünkü hologram kızlar yeri ve saati belli olmaksızın daima gezerdi. Üstelik Taehyung, Hoseok'un kullandığı bilgisayarı onlarca kez kontrol etmişti, ancak ne yaparsa yapsın arama kayıtlarını veya son işlemleri göremiyordu. Kimse Hoseok'un bu tuhaf rutinini umursuyor gibi görünmüyordu, ancak Taehyung, bir hayli meraklıydı. 2 ay önce Hoseok'u köşeye sıkıştırmış, ve daha ağzını açamadan Hoseok'un korkudan birden her şeyi ağzından dökmesiyle küçük çaplı bir şok yaşamıştı.
