keşke beni sevseydin. | texting

•27• Anlamadın.

Gözlerini özledim.

Arkasına döndüğünde hiç bir şey göremedi, kız.
Sesi de tanıyamamıştı, Ferhat'ın sesine benzemiyordu.
Sesin arkasından geldiğine emindi.

"Beni göremezsin, arayıp durma."
dedi yine aynı ses, minik kıza.

Tedirgindi genç kız, çocuk bunu fark etmişti ve gülümsüyordu. Duvarın arkasındaydı ama kız sese dikkat veremiyordu.

"Sen kimsin ayrıca ışıkları neden kapattın." Dedi korktuğunu belli etmemeye çalışarak.
Ama başaramamıştı ve çocuk gülümsemeden edemiyordu.

"Gideceğini bildiğim için kapattım ışıkları."
Genç kız sinirlendi ve sesini yükselterek cevap verdi.
Sinir olmuştu bu çocuğa.

"İyi aferin sana, gidiyorum."
Parktan çıkmak için tekrardan arkasını döndüğünde, tekrardan onun sesini duydu.

" Ben seni inatçı biliyordum, çabuk oldu."
Kızı sinir etmeyi sevmişti.
Korktuğunu da anlayabiliyordu.
Kız hayretle etrafina bakarken, onu bulmaya çalıştı.
Çocuk ise onun bulamayacağını biliyordu ve sırıtıyordu. Genç kız dikkat etmezdi hiç birşeye.

"Beni bulamayacağını biliyorum, boşuna arama."

Kız sinirle ayağını yere vurdu, her yer karanlıktı ve hiç bir şey belli değildi.
Bu yüzden bulamıyordu.
Ayrıca bu çocuk onu tanıyordu.
Fazlasıyla korkmuştu.

"Sen kimsin Allah aşkına?"

Onun korkmamasını sağlamak için, bir şeyler düşünürken, ışıkları açtı.
Ağlamasın diye kapatmıştı, zaten.
Korkarsa ağlamazdı.
Gitmesini istemek bahaneydi sadece.

"Korkmana gerek yok, minik kız."

" K-korkmuyorum zaten, seninle de uğraşamam hem."
Dedi hızlı hızlı yürüyerek bir an önce ordan gitmeyi planlıyordu.
Karşıdan gelen kişiyi gördüğünde, yine ağlamak gelmişti içinden ama kendini tutup, çöp kovasının arkasına saklandı hemen.

Biliyordu bir kere onu tanıyamadı, ama bu sefer kesin tanırdı.
Saçlarından anlardı.
Onun gitmesini beklerken,
yine konuşmuştu o çocuk.

"Seni göremiyor işte nesini anlamıyorsun, daha çok ağlamandan başka hiç bir şeye sebep olmuyor bu."

Dediğinde bu sefer korkuyu tüm hücrelerinde hissetmişti.
Çünkü onu Şeyma'dan başka kimse bilmiyordu.
E bu nerden öğrenmişti.
Şeyma'yı kesseler söylemezdi ona güveniyordu.
Kimdi bu çocuk?

"Kes sesini! Sende beni korkutmaktan başka hiç bir şey yapmıyorsun."

Genç duyduklarıyla üzülürken,
Bir süre sessiz kaldı, kızın neden hâlâ gitmediğini anlamamıştı.
Çoktan gitmiş olmalıydı, Ferhat.

"Benden neden korkuyorsun?"
Dedi titreyen sesiyle. Kız gözlerini kocaman açıp bağırdı.

"Sence neden olabilir?
ilk önce geldin, bütün ışıkları kapattın sonra inatçı olduğumu söyledin.
Daha sonra Ferhat'ı söyledin.
Onu sadece 1 kişinin biliyor olması da çabası.
Şimdi de gelmiş benden korkma diyorsun.
Senden nasıl korkmaya bilirim bu durumda.
Sen kimsin ya?"

Genç kız bunları söylerken, ağlayacak gibi olmuştu.
Ama biri varken ağlamazdı hiç bir zaman, onu görmelerini istemezdi.

Genç, duvarın arkasından çıktığında kızın görüş açısına girmişti.
Minik kız onu fark ettiğinde bir kaç adım geri gitti.
Gece olduğundan ve önüne düşen saçlarından belli olmuyordu gencin yüzü.
Ama kıza bakıyordu, bir an olsun bakışlarını çekmemişti.
Ve biraz büyük duruyordu, boyu da uzundu.
Üstünde kot ceket vardı bir de siyah pantolon. Sarışın olduğu anlaşılıyordu.
Yalnız tekin birine hiç benzemiyordu ve
burdan gitmek istiyordu artık Genç kız.

Kız onu tanımıyordu, ama o nasıl tanıyordu.
Huylarını bilecek kadar.
Annesi birazdan arardı hem de çok korkuyordu.
Parkta bir tek ikisi vardı.

Genç kız uzunca iç çekti, bir şeyler söylemeliydi bu çocuk artık.

"Hiç bir zaman anlamadın Kayra."

Gözlerini özledim.

Evttttt selamunalyk arkdslr.

Nasılsınız iyi misiniz?

Acabaa bu çocuk kim herkes merak için de din din din..

Veeeeee artık biraz çok az ekşin ha?

Anonimi de bulduğumuza göre...