KAPI 23:56

0.2

"Onuncu yaş günümdü. Her şey çok güzeldi ta ki o silah sesine kadar. Başta ne olduğunu anlamadık sonradan fark ettim ama geç kalmıştım. Kim ya da neden o silah patladı hiçbir zaman bilmedim zaten sormadım da. O günden sonra onunla yaşamaya başladım. Bazı zorlukları oldu ama alıştım. Sanırım doğum günlerim lanetli."

"Sebebini hiç öğrenmek istemedin mi? Sen değilsen bile ailende mi istemedi?"

Güldü.

"Sevilen ya da istenilen bir evlat olduğumu sanıyorsun galiba ama öyle değil. En çok babam nefret ediyor benden şu an ortada olmadığım için çok mutludur. Annemde çok üzülmez o da kendi halinde ama en çok benimle ilgilenen bakıcım üzülmüştür. Büyüdüğüm halde asla ondan ayrılmadım çünkü."

"Kaç yaşındasın?"

"Bu yıl 27 oldum sanırım, sen?"

"30. Sezen biraz hatırladıklarından bahsetti ve Tuna da aynı şekilde. Birbiriyle bağlı olaylar sanırım."

"Bardayız sonra arkamda biri var ve boğazıma sarılı bir el, aynadaki yansımamızı hatırlıyorum ama gerisi yok. Emin olabilirsin hatırlamak için çok çabalıyorum."

"Burada istediğin kadar kalabilirsin sıkıntı değil. Kendini zorlama."

"Civan? Sence arkadaşlarım ya da ailem beni arıyor mudur?"

Ona bakıp titreyen ellerini tuttu.

"Arıyordur tabi neden aramasınlar ki?"

"O zaman beni nasıl bulamıyorlar? Hiçbir haber yok."

"Eğer istiyorsan ailene ya da arkadaşlarına ulaşmaya çalışırım. Hatta gitmek istersen.."

"İstemiyorum. Onlar bana ulaşmak isteselerdi bulmaya çalışırlardı hem son bir senemi hatırlamıyorken ve onlarla ilişkimizin nasıl olduğunu bilmiyorken bulsalarda ne yaparım bilmiyorum."

"Onlarla ilgili şeyler hatırlıyorsun ki sadece bir seneni unuttun Arsen. Sen sanki tüm onlarla geçen senelerini unutmuş gibisin."